Καθώς ταξιδεύω αναρωτιέμαι τι είναι παράδοση και πως αυτή αποδίδει σε μια σύγχρονη εποχή. Μια εποχή όπου κυριαρχεί η αγωνία, το άγχος, o φόβος, η ανασφάλεια, προσπαθώ να δω το «ταίριασμα» δυο διαφορετικών κόσμων.
Ο δικός μας μουντός, ρoυτινιασμένος και καμιά φορά σκοτεινός, ο δικός τους μες το πράσινο και στα καμένα πορτοκαλιά. Ανοίγω το παράθυρό μου, με φυσά ο καθαρός αέρας και προσπαθούν τα μάτια να μιλήσουν στην ψυχή για τα όσα βλέπουν.
Στη διαδρομή μας συναντώ τους «Κήπους»· εκεί ρωτώ τους φίλους ανυπόμονα πότε φτάνουμε δίχως να ξέρω στ’ αλήθεια πόση ομορφιά κρυβόταν στη συνέχεια. Οι ρόδες τ’ αυτοκίνητου να πατούν πάνω στα πεσμένα φύλλα των πελώριων δέντρων, θαρρείς και κάποιος τα ‘χε στρώσει για να μας καλωσορίσει…ή μήπως;
Προορισμός μας οι Φραγκάδες Ζαγορίου και ο «Ξενώνας Πετρωτό» και να που φτάσαμε. Το μόνο που ήθελα ήταν ζεστή παρέα δίπλα στο τζάκι κι ένα ποτήρι κρασί για το καλωσόρισμα στον υπέροχο αυτό τόπο…
Ξημερώνει η επομένη με περιπάτους, συζήτηση με τους ντόπιους του χωριού (45 κάτοικοι στο σύνολο), περιηγήσεις στην παράδοση, στην ιστορία, στον πλούτο του τόπου. Ήχοι της φύσης να ακολουθούν τα βήματά μας, πετρόκτιστα κτίρια να κοσμούν τον διάβα μας, αυλές να μοσχοβολάνε από λουλούδια της εποχής και να που φτάσαμε ως την Χαράδρα του Βίκου.
Με την μηχανή στο χέρι προσπαθώ να συλλάβω όσα βλέπαν τα μάτια μου. Μαγευτικό τοπίο, πληθώρα κόσμου, ταξιδιώτες να φωτογραφίζουν-φωτογραφίζονται σε τούτα τα μέρη.
Σούρουπο και ξανά πίσω στη βάση μας. Ο ξενώνας ετοιμάζεται πυρετωδώς για τα «Ρεμπέτικα της κιθάρας», Δημήτρης Μυστακίδης και Μανώλης Πορφυράκης για ένα υπέροχο βράδυ Σαββάτου. Μουσική και παράδοση συνώνυμες λέξεις, τοπικά εδέσματα και ντόπιο τσίπουρο στο προσκήνιο.
Η βραδιά ξεκινά…
Άγνωστοι γινήκαν γνώριμοι, χόρεψαν όλοι σαν μια παρέα, αγκαλιαστήκαν θαρρείς σαν να ΄ταν φίλοι που, όμως, γίναν στην πορεία. Είδες τι σου είναι η μουσική αδελφέ μου, γιατρικό.
Τραγούδια που μιλούν για τον έρωτα, τον χωρισμό, την φτώχεια, την ξενιτιά. Τραγούδια που κρύβουν μελαγχολία και αναζήτηση. Ένα ταξίδι που κράτησε ως τα ξημερώματα που όμως μέσα μας συνεχίζει, ανανεώνοντας το ραντεβού μας ξανά κάπου μέσα στο χειμώνα…
Εις το επανιδείν…
Ζέτα Καρκαμπούνα
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.