Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Αυτή την λογική φαίνεται πως ασπάζεται η τρικομματική κυβέρνηση και αυτή εφαρμόζει. αντιμετωπίζοντας το εκάστοτε ζήτημα, με την καταστολή. Φέτος λοιπόν, εκτός από τις περιοδείες καλλιτεχνών, είχαμε και περιοδείες ΜΑΤ…
Στάση πρώτη: Χαλυβουργία. Ο πρωθυπουργός αποφάσισε να ανοίξει το εργοστάσιο, δεν αποφάσισε βέβαια να βρει και μία λύση για όλες αυτές τις οικογένειες που αναγκάζονται να τα βγάζουν πέρα με πενιχρά έσοδα. Οι εργάτες αντιστέκονται. Έξι από αυτούς συλλαμβάνονται, επειδή τόλμησαν να διεκδικήσουν το αυτονόητο. Να συντηρήσουν τον εαυτό και την οικογένεια τους. Λίγες μέρες αργότερα και ενώ η απεργία έχει σταματήσει, οι έξι συλληφθέντες απολύονται. Η εργοδοσία υπό την ανοχή του κράτους λειτουργεί αυθαίρετα και βυθίζει οικογένειες στη φτώχεια και την αγωνία.
Στάση δεύτερη: Χαλκιδική. Τη στιγμή που επικρατούσε ένα μίνι χάος με τις εσωτερικές μετατάξεις αστυνομικών προς τον Έβρο, τα ΜΑΤ κατόρθωσαν παρά τις αντίξοες συνθήκες να… επιτελέσουν το καθήκον τους. Αυτή τη φορά οι ασπίδες τους υπερασπίστηκαν τα συμφέροντα της Άκτωρ του Μπόμπολα και μιας καναδικής εταιρείας, που θέλουν να μετατρέψουν ένα από τα ομορφότερα δάση της Χαλκιδικής σε μεταλλεία. Κάτι που συνεπάγεται μεν θέσεις εργασίας, αλλά και συνιστά μία εξέλιξη που θα προκαλέσει μια τεράστια ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή, ενώ θα ελλοχεύει πάντα ο κίνδυνος της εμφάνισης κρουσμάτων καρκίνου. Οι κάτοικοι του γειτονικού χωριού (Ιερισσός) και όχι μόνο, δεν έμειναν κλεισμένοι στα σπίτια τους. Έφαγαν πλαστικές σφαίρες (νέα μόδα), γκλοπιές, δακρυγόνα, αλλά δεν λύγισαν και είναι αποφασισμένοι σε κάθε απόπειρα που θα επιχειρηθεί, να δράσουν αναλόγως.
Στάση τρίτη: Σταθμός Λαρίσης. Ο Δένδιας θέτει σε εφαρμογή το σχέδιο «Ξένιος Ζευς» για να σώσει τη χώρα από τους κακούς ξένους. Μεταξύ πολλών άλλων στέλνει τα ΜΑΤ να υποδεχτούν τους μετανάστες. Θυμίζοντας κάτι από τη ναζιστική Γερμανία του Χίτλερ, τα ΜΑΤ παρατάσσονται έξω από τα βαγόνια και ετοιμάζονται να τις… βρέξουν σε όποιον δεν έχει χαρτιά. Στη συνέχεια τους στέλνει σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, που συνεχώς αυξάνονται και πληθύνονται.
Στάση τέταρτη: Κυψέλη. Στη δημοτική αγορά. Την παρατημένη από την Πολιτεία (επί 7 συναπτά έτη) δημοτική αγορά που επέστρεψε στη ζωή χάρη στο μεράκι και την αγάπη των κατοίκων της περιοχής το 2006. Τη δημοτική αγορά, που ο κ. Καμίνης, αλλά και οι προκάτοχοι του ήθελα να μετατρέψουν σε πάρκινγκ. Να προσθέσουν λίγο ακόμα μπετό στα θεμέλια της ήδη τσιμεντοποιημένης Αθήνας.
Αντί των χιλιάδων εκδηλώσεων, θα ακούγονταν λίγα παραπάνω σπινιαρίσματα, θα μυρίζαμε λίγο παραπάνω καυσαέριο και αν ήμασταν λίγο περισσότερο τυχεροί, όλα αυτά θα γίνονταν υπό τη συνοδεία του γοητευτικού, διόλου ενοχλητικού ήχου της κόρνας, επειδή κάποιος μαγκάκος θα τύγχανε να μην μπορεί να περάσει από τη χαραμάδα, που κάποιοι άλλοι θέλησαν να αξιοποιήσουν για να βάλουν τα τουτού.
Δυστυχώς όμως, στη Φωκίωνος Νέγρη θέλησαν να δημιουργήσουν μία πολιτισμική όαση. Χωρίς την ταμπέλα των παχυλών προϋπολογισμών που αποτελεί την υπογραφή του κράτους σε κάθε έργο, προχώρησαν αθόρυβα και μεθοδικά σε μία σειρά από δράσεις που έφεραν τον κόσμο πιο κοντά. Πλέον δεν περνούσε κανείς μόνος το πρόβλημα του, υπήρχε ένας τρόπος να το συζητήσει. Μία προβολή ταινίας αρκούσε για να γίνει μία γνωριμία και στη συνέχεια μία καλή φιλία. Η αλληλεγγύη ρίζωσε στις καρδιές όλων όσων συμμετείχαν. Και ήταν πολλοί. Συνεχώς περισσότεροι. Το χρώμα δεν αποτελούσε κριτήριο επιλογής ή διαχωρισμού, όπως ούτε το πορτοφόλι. Όλοι ίσοι, όλοι μαζί, σε μια εποχή που χρειάζεσαι να κρατά το χέρι του διπλανού σου και όχι να το απωθείς.
Αυτό θέλησε ο κ. Καμίνης να χτυπήσει και μία ωραία πρωία, έστειλε μαζί με τον αντιδήμαρχο Βαρελά, κάποιες διμοιρίες των ΜΑΤ να επιβληθούν στους… βίαιους βιοκαλλιεργητές και να βάλουν λουκέτο στην αγορά. Σκοπός η… αξιοποίηση της. Με ποιον τρόπο; Δεν έχει ακόμα ανακοινωθεί. Και ούτε πρόκειται. Το σημαντικό είναι ένας ακόμη κοινωνικός χώρος να σβήσει. Έτσι, η κυβέρνηση θα αναπνέει καλύτερα.
Στάση πέμπτη: Ύδρα. Εκεί χρειάστηκε και πλοίο. Το έργο όμως απέδωσε. Οι διμοιρίες έπιασαν τον φοροφυγά μαγαζάτορα. Μεγάλη επιτυχία! Για μια υπόθεση που υποτίθεται ότι θα μπορούσαν να αναλάβουν δύο αστυνομικοί, η κυβέρνηση επιστράτευσε όλο το δυναμικό της ΕΛ.ΑΣ
Στο τέλος πήγαν να κλειστούν και οι ίδιοι στο τμήμα, διότι οι συντοπίτες του ιδιοκτήτη, στάθηκαν στο πλευρό του και απέκλεισαν το χώρο όπου κρατούταν! Δείγμα αλληλεγγύης και ένα δείγμα του ότι ο κόσμος πλέον μπορεί πρώτα να γούσταρε την απατεωνιά, αλλά πλέον τη χρειάζεται για να επιβιώσει. «Όταν θα πληρώσουν αυτοί που πρέπει, ας έρθουν να μας ζητήσουν τα ρέστα», είναι η άποψη μιας μεγάλης μερίδας του και μάλλον όχι άδικα.
Το συμπέρασμα: Η στάση της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρη, όπως και η κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Η πολιτική που εφαρμόζει δεν εμπνέει κανένα και προσπαθεί να την επιβάλλει με το ζόρι. Γι’ αυτό και κάθε κίνηση της γίνεται με τα ΜΑΤ. Δεν λειτουργεί με γνώμονα το πώς θα διασφαλίσει το συμφέρον όλων, αλλά συγκεκριμένων, όπως πάντα. Δεν στοχεύει στο να λύσει προβλήματα, αλλά στο να ρίξει στάχτη στα μάτια. Ένας φαύλος κύκλος που δεν λέει να σταματήσει και δεν απασχολεί διόλου τον Σαμαρά, τον Βενιζέλο ή τον Κουβέλη το αν θα βγει η χώρα από αυτόν. Πρόκειται όμως και για μια τακτική με κοντινή ημερομηνία λήξης.
*έχει μεγάλη σημασία να προσδιορίζεται τοιουτοτρόπως. Και αυτό λόγω Δημ. Αρ. Της παράταξης που υποτίθεται θα κρατούσε τα… γκέμια και θεωρητικά οι θέσεις της δεν πάνε πακέτο με την καταστολή.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.