Όταν τα παιδικά δωμάτια γίνονται σχολικές αίθουσες
Είναι μεσημέρι Πέμπτης. Στις μεγάλες λεωφόρους η κίνηση θυμίζει Δεκαπενταύγουστο και στην πιο ζωηρή της εκδοχή Κυριακή. Στους μικρότερους δρόμους επικρατεί -σχεδόν απόλυτη- ησυχία. Δεν είναι μόνο τα ελάχιστα αυτοκίνητα που κυκλοφορούν αλλά και τα ρολά που είναι κατεβασμένα στα περισσότερα καταστήματα. Τα πεζοδρόμια είναι άδεια και σε κάποια ο άνεμος αρέσκεται σε κινηματογραφικά παιχνίδια με μικρούς ανεμοστρόβιλους που παρασύρουν από δω κι από εκεί τα πεσμένα φύλλα.
Οι λιγοστοί άνθρωποι που κυκλοφορούν είναι βιαστικοί, αρκετοί με μια γεμάτη νάιλον σακούλα στο κάθε χέρι και μόνοι τους ο καθένας. Οι περιπτεράδες φοράνε γάντια και στον φούρνο τις αποστάσεις ορίζουν λωρίδες από χαρτοταινίες. Με δυσκολία εντοπίζεις ποια κομμάτια της καθημερινότητας που είχαμε πριν τον ιό ακόμη διασώζονται.
Από το ανοιχτό παράθυρο των γειτόνων ακούγονται συνομιλίες. Η εγγύτητα των πολυκατοικιών επιτρέπει να καταλάβεις με σιγουριά ότι η μία φωνή προέρχεται από το ηχείο του λάπτοπ. Ένα μεγάλο κομμάτι της κανονικότητας έχει μεταφερθεί στα σπίτια και στις οθόνες των συσκευών μας. Όπως τα online μαθήματα που παραδίδει μέσω ειδικής ηλεκτρονικής πλατφόρμας το Αλληλέγγυο Σχολείο της Μεσοποταμίας σε εκατοντάδες μαθητές όλων των βαθμίδων.
«Το ζητούμενο δεν είναι να καλύψουμε την ύλη, αλλά να δείξουμε στον κόσμο ότι η ζωή συνεχίζεται. Με άλλους όρους μεν, αλλά με πρόγραμμα, με διάβασμα, με στόχους» λέει στην «Αυγή» ο εκπαιδευτικός Χρήστος Κορολής, που μόλις είχε ολοκληρώσει τη διδασκαλία σε ένα από αυτά.
Μαθήματα σε μη κερδοσκοπική βάση
Το Αλληλέγγυο Σχολείο της Μεσοποταμίας ξεκίνησε τη δράση του το 2013, μέσα στην καρδιά δηλαδή της οικονομικής κρίσης. Οι ιδρυτές του τότε διαπίστωναν πως «ο ολοένα και εντεινόμενος ταξικός διαχωρισμός της πρόσβασης στο αγαθό της Παιδείας διαμόρφωνε συνθήκες λειτουργικού αποκλεισμού για μεγάλη μερίδα παιδιών και νέων, ενώ το εκπαιδευτικό σύστημα διαρκώς αποδομούνταν και υποβαθμιζόταν». Αποφάσισαν λοιπόν να συγκροτήσουν ένα δυναμικό με επαγγελματίες στην Παιδεία που θα επιθυμούσε και θα μπορούσε να παραδίδει μαθήματα αφιλοκερδώς.
Έτσι, εδώ και επτά συναπτά έτη το κατώφλι της αναγεννημένης παλιάς μονοκατοικίας στην οδό Πλάτωνος 23 στο Μοσχάτο, όπου εδρεύει το σχολείο, περνούν εκατοντάδες μαθητές όλων των ηλικιών. Μέχρι την περασμένη Τρίτη, οπότε έκλεισαν όλα τα εκπαιδευτήρια, λειτουργούσαν συνολικά 70 τμήματα και έκαναν μάθημα 50 εκπαιδευτικοί, από τους οποίους οι 40 είναι εν ενεργεία. Οι μαθητές εκτιμάται ότι ξεπερνούν τους 500 και κάθε χρόνο καταγράφεται αύξηση 30% με 40% στις εγγραφές.
«Το διαφορετικό σε σχέση με την οικονομική κρίση, η οποία είχε τη διάσταση εργασίας-ανεργίας, προσωπικής αίσθησης αυτοεκτίμησης ή όχι, είναι ότι εδώ έχω έχουμε να κάνουμε με τη διάσταση ζωή ή θάνατος. Επομένως, το άγχος είναι πάρα πολύ μεγάλο. Ο εγκλεισμός σε συνδυασμό με οικονομικά προβλήματα, και σε κάποιες περιπτώσεις τα ενδοοικογενειακά, δημιουργούν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ και θα πρέπει να κοιτάξουμε πώς το χειριζόμαστε».
Σε μια κατεύθυνση γόνιμης αποσυμπίεσης, το Αλληλέγγυο Σχολείο της Μεσοποταμίας έκρινε σκόπιμο να συνεχίσει τη λειτουργία του. Σε συνεργασία με το Open Lab Athens (olathens.gr), οργανισμό που τροφοδοτεί με τεχνολογικά εργαλεία κινηματικές πρωτοβουλίες, έχει οργανώσει και πραγματοποιεί και εξ αποστάσεως μαθήματα μέσω εφαρμογής.
«Κρατούν ένα κομμάτι της καθημερινότητας»
Η Μεσοποταμία λειτουργεί τμήματα ενισχυτικής διδασκαλίας Γυμνασίου και Λυκείου όλων των κατευθύνσεων, ξενόγλωσσα τμήματα (από φέτος προστέθηκαν τα Ρωσικά και τα Τουρκικά) και τρία τμήματα Ελληνικών σε μετανάστες.
«Έχουμε κρατήσει το 90% του κόσμου. πιστεύω ότι θα καταφέρουμε να κρατήσουμε και το υπόλοιπο, ενώ υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από καινούργια άτομα. Η εμπειρία είναι πρωτόγνωρη. Αυτό που είναι όμως πάρα πολύ σημαντικό να κρατήσουμε είναι ότι αυτή η κατάσταση, αν δεν μας σκοτώσει και διαλύσει τελείως, μας αφήνει μια σπουδαία παρακαταθήκη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στην πλατφόρμα των online μαθημάτων αυτή καθαυτή όσο στο τι κάνουμε στην επόμενη κρίση. Επιπλέον, συμβάλλει ώστε να λειτουργήσουμε άνετα την επόμενη μέρα κάποια τμήματα μαθητών από απόσταση, που βρίσκονται σε άλλες χώρες ή στην επαρχία» σημειώνει ο Χρήστος.
Ακόμα ένα πολύτιμο κέρδος από τη διαδικασία που αφορά το σήμερα είναι ότι «πάρα πολύς κόσμος, ειδικά οι ενήλικοι μαθητές, βλέπουν τα μαθήματα σαν διέξοδο. Με τα μαθήματα κρατάνε ένα κομμάτι της καθημερινότητάς τους, από το οποίο αντλούν μια αισιοδοξία ότι όλα θα πάνε καλά».
Από το σχολείο υπάρχει επίσης η πρόθεση για αυτούσια ψυχολογική στήριξη. «Θέλουμε να κάνουμε συνεδρίες ψυχολογικές υποστήριξης, χωρίς να θέλουμε να υποκαταστήσουμε κάποια διαδικασία που υπήρχε. Επειδή όμως έχουμε ψυχολόγους που έχουν προθυμοποιηθεί να ασχοληθούν, θα ξεκινήσουμε και σ’ αυτόν τον τομέα τη δράση μας από την επόμενη εβδομάδα».
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.