Η χειρότερη απογοήτευση που βίωσα τελευταία ήταν η συναυλία για τον Παύλο Φύσσα που διοργάνωσαν οι φίλοι του στο Σύνταγμα. Την επόμενη μέρα τα μπλογκς πήραν φωτιά για αυτούς που τόλμησαν να πουν «μορφώστε τους ναζί». Αναρωτήθηκα το εξής; Όλοι εμείς αυτό το διάστημα της ανόδου της ΧΑ δεν μιλάμε για αντιφασισμό; Ωραία, μιλάμε. Όλη η διοργάνωση της συναυλίας για τον Παύλο Φύσσα δεν ήταν αντιφασιστική; Άρα η χρυσή τομή είναι ότι μιλάμε όλοι για αντιφασισμό. Με ποιο δικαίωμα λοιπόν αποφασίζει ο καθένας για τους τρόπους που θα ακολουθήσει να επιλέξει κανείς ως προς αυτό το δρόμο του αντιφασισμού;
Απαγορεύονται οι συναυλίες; Απαγορεύονται οι πιθανοί τρόποι που θα σκεφτεί κάποιος; Φτάνεις στο σημείο να χαρακτηρίζεις κάποιους όπως θα χαρακτήριζες τους φασίστες, ενώ είστε στην ίδια πλευρά. Και θα μου μιλήσεις για αντιφασιστικό κίνημα και όραμα; Κάτι κάνεις λάθος. Θέλουμε μία κοινωνία σκεπτόμενων ανθρώπων, αν πιστεύεις λοιπόν ότι δεν μπορείς με το λόγο να βοηθήσεις κάποιον να πάει ένα βήμα παραπέρα (π.χ. ο 18χρονος που ψήφισε χρυσή αυγή), τότε δεν πας ούτε εσύ ένα βήμα παραπέρα και ούτε πήγες ποτέ. Και με ενοχλεί να ακούγονται αντίστοιχα πράγματα από χώρους που θα φανταζόμουν ότι θα ήταν οι τελευταίοι που θα έλεγαν κάτι τέτοιο. Η ελευθερία, η ισότητα, ο σεβασμός, η αλληλεγγύη, η μόρφωση, η ειρήνη πάνε περίπατο στο σύστημα που έχει βρει τα κουμπιά μας και μας γλεντάει όποτε μας χρειάζεται.
Μέσα σε όλα αυτά βρήκα ένα θεατρικό κείμενο που γράψαμε με μία συμφοιτήτρια για ένα μάθημα θεάτρου στη σχολή το 2012 και είχε προκύψει από μία αντίστοιχη σκέψη περί φαύλου κύκλου. Εστιάζει περισσότερο στο συναισθηματικό κομμάτι του ατόμου που παρατηρεί την επανάληψη της ανθρωπότητας και βεβαίως είναι περισσότερο «φιλοσοφικό» και αόριστο. Και το διευκρινίζω γιατί θα μου πείτε «με τους μπάτσους ειρήνη μωρή πας καλά;», αλλά δεν εστάζει εκεί το κείμενο.
«Όταν η μολότοφ συνάντησε τη χειροβομβίδα κρότου λάμψης.»
Χαρακτήρες:
Έμμα Γκόλντμαν: Μολότοφ
Βασίλισσα Φρειδερίκη: Χειροβομβίδα κρότου λάμψης
Σκηνή:
Εξωτερικός χώρος. Γωνία βασιλίσσης Αμαλίας και ξενοδοχείου Μ. Βρετάνια. Μία μολότοφ σκάει στο σημείο αυτό από την κάτω πλευρά που βρίσκεται το ξενοδοχείο. Την ίδια στιγμή από τη βασιλίσσης Αμαλίας πέφτει μία χειροβομβίδα κρότου λάμψης. Κοιτάζονται απαξιωτικά και γυρίζει η κάθε μία την πλάτη της στην άλλη. Ξαφνικά η χειροβομβίδα κρότου λάμψης γυρίζει αργά και με εξεταστικό βλέμμα κοιτάζει τη μολότοφ.
Βασίλισσα Φρειδερίκη: Είσαι η γνωστή άγνωστη που προκαλείς πάντα τις φασαρίες και μας αναγκάζεις να φεύγουμε έκτακτα από το σπίτι μας για υπερωρίες;
Έμμα Γκόλντμαν: Είμαι αυτή που δεν μπορείς να γίνεις ποτέ… (χαμογελάει ειρωνικά)
Β. Φ.: (γελώντας δυνατά) και ποιος σου είπε ότι θέλω να γίνω σαν τα μούτρα σου;
Ε. Γ.: τα μούτρα μου λέγονται Έμμα Γκόλντμαν, την οποία φυσικά δε γνωρίζεις και επειδή τη λάτρεψα δανείστηκα το όνομά της (το λέει με υπερηφάνεια).
Β.Φ.: εμένα μου έδωσαν το όνομα της βασίλισσας Φρειδερίκης στη δουλειά η οποία ήταν η βασίλισσα των Ελλήνων (το λέει βάζοντας τα χέρια της στην μέση της και τεντώνοντας με έπαρση το κεφάλι της)… (παύση)…και δεν χάρηκα καθόλου για τη γνωριμία.
Ε. Γ.: (γελάει δυνατά). Μα αυτό προσπαθώ να πολεμήσω και είμαι εδώ. Η αγάπη για τους θρόνους, τους βασιλιάδες και τα στέμματα με κάνουν να ξερνάω. Όσο εσύ τρως με χρυσά κουτάλια γύρω σου πεθαίνουν από την πείνα.
(γυρίζει το βλέμμα της τριγύρω και δείχνει με τα μάτια)… (συνεχίζει να μιλά), πήγαινε μέχρι τη σταδίου να δεις.
Β. Φ.: είσαι υποκινήτρια ταραχών (φωνάζοντας δυνατά και δείχνοντας επιδεικτικά), εσύ (με ένταση) ευθύνεσαι για την κατάσταση της χώρας. Χαλάς την ηρεμία και δεν αφήνεις τα πράγματα να εξελιχθούν όπως προστάζει το κράτος …Εσύ…(τη διακόπτει η Ε. Γ.)
Ε. Γ.: (μιλάει δυνατά, με ένταση και απόγνωση). Ποιο κράτος ρε; Αυτό που σκοτώνει τα όνειρα των νέων κάθε μέρα; Αυτό που δημιουργεί άστεγους και εξαθλιωμένους; Ποια πράγματα να εξελιχθούν; Ζητάμε δουλειά και δεν μας δίνει. Ζητάμε ψωμί και πάλι δεν μας δίνει. Έτσι αφού δεν μας δίνουν ούτε δουλειά, ούτε ψωμί, εμείς θα πάρουμε το ψωμί με τη βία γιατί μας ανήκει. Εσύ να δούμε τι θα πεις στα παιδιά σου που δουλεύεις γι’ αυτούς…
Β.Φ.: είσαι τρομοκράτης πρέπει να σε συλλάβουν… (φαίνεται λυπημένη) και… (παύση) και δεν έχω παιδιά, ούτε θα αποκτήσω γιατί δεν μου το επιτρέπουν πρέπει να είμαστε single λένε.
Ε. Γ.: (μοιάζει σκεπτική)… εννοείται πως δεν σου το επιτρέπουν γιατί αυτή είναι η φύση τους. Δεν έχεις καταλάβει πως λειτουργεί το σύστημα τόσα χρόνια και εσύ συνεχίζεις να το υποστηρίζεις; Είσαι πιόνι τους, σε χρησιμοποιούν (φωνάζει).
Β. Φ.: χμ! (με προβληματισμό). Το δέχομαι ότι είμαι πιόνι τους… (παύση)… και εσύ όμως είσαι πιόνι τους και μην το αρνηθείς.
Ε. Γ. : Εγώ; Εγώ ξέρω γιατί παλεύω, έχω όνειρο να…
Β. Φ.: ότι όνειρο και αν έχεις είσαι και εσύ πιόνι τους. Είσαι εδώ μαζί μου, μόνη και η ζωή σου όπως και η δική μου σε λίγα λεπτά τελειώνει. Μας χρησιμοποίησαν, πεθαίνουμε και όλα τριγύρω συνεχίζουν να είναι ίδια. (φωνάζει), ΦΟΒΑΜΑΙ!
Ε. Γ.: πεθαίνουμε; (αναρωτιέται συνειδητοποιώντας το). Ωχ! Ναι. Πεθαίνουμε και τίποτα δεν άλλαξε, δεν έζησα την αλλαγή, συντελώ όμως στην αλλαγή, έτσι δεν είναι;(μιλάει με απελπισία και σαστισμένη), πες μου ότι είναι έτσι (απελπισμένα). Σε παρακαλώ πολύ πες μου ότι έκανα κάτι, πες το μου. Δεν θέλω να φύγω έτσι. Φοβάμαι και εγώ (το λέει χαμηλόφωνα), έλα κοντά μου (δείχνει με το χέρι της τον κενό χώρο δίπλα της).
Η Β. Φ. την πλησιάζει με δάκρυα στα μάτια.
Β. Φ.: έκανες πολλά, εγώ πάλι όχι. Πίστεψα σε λάθος αξίες και τελικά έγινα το σύστημα. Εσύ όμως θα φέρεις την αλλαγή. Η επανάσταση θα φέρει την αλλαγή κάποτε να είσαι σίγουρη. Εγώ φοβόμουν την αλλαγή γι΄ αυτό κατάντησα έτσι…
(κάθονται στο πάτωμα δίπλα- δίπλα)
Β. Φ.: Είσαι ζεστή και βαριανασαίνεις. Σφίξε μου το χέρι (το λέει καθώς την αγκαλιάζει πιο σφιχτά).
Η Ε.Γ. της σφίγγει το χέρι.
Β. Φ.: δε φοβάμαι να πεθάνω τώρα. Έχω εσένα, όλες οι κρότου λάμψεις πεθαίνουν πάντα μόνες και σκέψου είναι η πρώτη φορά που μία μολότοφ πεθαίνει παρέα με μία κρότου λάμψης, ίσως φέραμε μία αλλαγή…
Ε. Γ.: και εγώ δε φανταζόμουν ότι θα πεθάνω αγκαλιά με τον εχθρό μου…(παύση- προβληματισμένο ύφος) αλλά τελικά εσύ ήσουν όντως ο πραγματικός εχθρός μου;
Αυλαία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.