Το ποδοσφαιρικό-τρόπος του λέγειν- franchise Ντιναμό (ή Δυναμό, όπως έλεγαν παλιά) ήταν το απότοκο της «κόκκινης» ποδοσφαιρικής επανάστασης στη Σοβιετική Ένωση που ξεκίνησε το 1923 και σύντομα εξαπλώθηκε σε όλο το πρώην ανατολικό μπλοκ.
Η «μητρική» λοιπόν Ντιναμό Μόσχας γεννήθηκε το 1923 από τον Φέλιξ Ντζερζίνσκι, τον ηγέτη της Cheka, που μετεξελίχθηκε στη διαβόητη KGB, αλλά η ομάδα έφτασε στην ακμή της από τον Λαβρέντι Μπέρια, το δεξί χέρι του Στάλιν, που επισήμως είχε τον τίτλο «Κομισάριος Εσωτερικών Υποθέσεων». Η Ντιναμό «βαφτίστηκε» από το διάσημο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρισμού στη Μόσχα, όπου είχε διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στη Ρωσική Επανάσταση, όπως το ίδιο έμελλε να κάνουν και οι ομάδες που πήραν το όνομα του.
Η ομάδα με τα άσπρα και το γαλάζιο με σήμα το «D», απέκτησε σύντομα αδελφά σωματεία. Το 1923 κανείς εργάτης στην Τιφλίδα δεν είχε ακούσει ποτέ του την ομάδα Ντιναμό. Δέκα χρόνια μετά όμως η Ντιναμό Τιφλίδας θα ήταν η ποδοσφαιρική υπερδύναμη της περιοχής. Ακολούθησε το Κίεβο, το Μινσκ, η Τασκένδη και το Μπακού, ενώ μετά το Β` Παγκόσμιο Πόλεμο η ιδιότυπη αυτή ποδοσφαιρική παγκοσμιοποίηση άπλωσε τα πλοκάμια της σε όλα τα κράτη-δορυφόρους της ΕΣΣΔ.
Οι Ντιναμό, όντως, έγιναν δυνατές ή καλύτερα ο φόβος και ο τρόμος, όχι απαραίτητα για ποδοσφαιρικούς και μόνο λόγους… Έχοντας από πίσω τους τις κατά τόπους μυστικές υπηρεσίες, χρησιμοποιούσαν, όπως παρατηρεί εύστοχα το «inbedwithmaradona.com», τις τακτικές της KGB, περισσότερο από την τακτική του 4-4-2, σύστημα που τελειοποιήθηκε από την Ντιναμό Κιέβου!
Στην Ανατολική Γερμανία, οι… Ντιναμό είχαν πρόεδρο τον Έριχ Μίλκε, τον αρχηγό της διαβότης Στάζι. Το 1954 ο Μίλκε αποφάσισε πραξικοπηματικά να πάρει όλους τους παίκτες της επιτυχημένης Ντιναμό Δρέσδης και να τους πάει στη νεοσύστατη Ντιναμό Βερολίνου, δημιουργώντας μια ποδοσφαιρική βεντέτα δεκαετιών, που κρατά ως τις μέρες μας!
Μπορεί για τον ουδέτερο φίλαθλο μιας χώρας του ανατολικού μπλοκ οι ομάδες Ντιναμό να προκαλούσαν αποστροφή, εξαιτίας της παντοδυναμίας τους, αλλά όσοι τις αγαπούσαν, τις είχαν θεοποιήσει… Λέγεται, πως μια φορά ρώτησαν τον θρυλικό Λεβ Γιασίν σε ποια ομάδα θα ήθελε πραγματικά να παίξει, αν δεν ήταν στην Ντιναμό Μόσχας. «Μα, στην Ντιναμό, για όλη μου τη ζωή», απάντησε με φυσικότητα ο Ρώσος τερματοφύλακας και το απέδειξε, καθώς έμεινε στην ομάδα για 22 χρόνια, παίζοντας σε πάνω από 800 ματς.
Ξέχωρα πάντως από το αν οι διάφορες Ντιναμό ευνοούνταν κατά καιρούς ποικιλοτρόπως και σκανδαλωδώς, με καθαρά ποδοσφαιρικέ κριτήρια, κάποιες από αυτές ήταν πραγματικά καλές ή και πολύ καλές ομάδες.
Κατ` αρχάς, η Ντιναμό Κιέβου κατέκτησε δις το Κύπελλο Κυπελλούχων (1975 και 1976) και το ευρωπαϊκό Σούπερ Καπ (1975). Κυπελλούχος Ευρώπης στέφθηκε επίσης και η Ντιναμό Τιφλίδας το 1981.
Όταν το 1964 ο σπουδαίος Βίλι Μασλόφ ανέλαβε τα ηνία της Ντιναμό Κιέβου, η ουκρανική ομάδα είχε κατακτήσει μόλις ένα πρωτάθλημα, ενώ 6 χρόνια μετά υπό την καθοδήγηση του καινοτόμου αυτού τεχνικού ήταν η καλύτερη ομάδα στην ΕΣΣΔ.
Εξίσου εμβληματικός και ακόμα σπουδαιότερος ήταν ο διάδοχος του, Βαλερί Λομπανόφσκι, ο οποίος για τα επόμενα 25 χρόνια άφησε ανεξίτηλη σφραγίδα του, «βγάζοντας» παίκτες όπως ο Όλεγκ Μπλαχίν, ο Ιγκόρ Μπελάνοφ και ο Άντρι Σεβτσένκο, παίκτες που κέρδισαν τη «Χρυσή Μπάλα». Ακόμα και η «μικρούλα» Ντιναμό Μινσκ υπό την καθοδήγηση του μεγάλου Εντουάρντ Μαλοβέγιεφ κέρδισε το πρωτάθλημα της ΕΣΣΔ το 1982, παίζοντας καταπληκτικό ποδόσφαιρο.
Λίγο νωρίτερα, η «τρελή συμμορία» της Ντιναμό Τιφλίδας με ηγέτη τον Νταβίντ Κιπιάνι και σκόρερ τον Ραμάζ Σενγκέλια το 1981 κέρδισε το Κύπελλο Κυπελλούχων, ενώ την προηγούμενη σεζόν είχε αποκλείσει τη Λίβερπουλ, νικώντας 3-0 στην Τιφλίδα. Η κατάρρευση του ανατολικού μπλοκ παρέσυρε σαν θύελλα και τη… δύναμη των Ντιναμό. Η «μητέρα» και κάποτε παντοδύναμη Ντιναμό Μόσχας παρότι σήμερα έχει την οικονομική στήριξη από μια πανίσχυρη ρωσική τράπεζα, την «Petrovsky Park» ακόμα δεν έχει κατακτήσει πρωτάθλημα στη Ρωσία.
Οι Ντιναμό σε Τιφλίδα, Μινσκ και Βουκουρέστι είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Η Ντιναμό Κιέβου είχε μια αναλαμπή τη δεκαετία του `90 με τον Λομπανόφσκι και το δίδυμο Σεβτσένκο-Ρεμπρόφ, αλλά πλέον είναι στη σκιά της Σαχτάρ Ντόνετσκ…
Χειρότερη ήταν η μοίρα της Ντιναμό Τιράνων, η οποία πέρυσι υποβιβάστηκε στη Β` κατηγορία της Αλβανίας για πρώτη φορά στην 62χρονη ιστορία της. Η Ντιναμό Βερολίνου έπιασε πάτο, καθώς αγωνίζεται στην NOFV-Oberliga Nord, την 5η κατηγορία της Γερμανίας! Μόνο η Ντιναμό Ζάγκρεμπ παραμένει κραταιά ακόμα στην Κροατία, ενώ τέλος η Ντιναμό Δρέσδης είναι στην Zweiteliga και παλεύει τα τελευταία χρόνια για την άνοδο της στην Bundesliga…
«Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός», όπως λέει και το τραγούδι, για αυτές τις ομάδες. Θύτες αλλά και θύματα μιας παράλογης ευνοιοκρατίας, για να αναδειχθεί το κόμμα, το σύστημα, η ιδεολογία ξεπέρασαν το Παιχνίδι και το ίδιο το Παιχνίδι τις «ξέρασε»…
*Αναδημοσίευση από το othersidefootball.com
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.