Η αρχή λένε πως είναι το ήμισυ του παντός, όμως ελάχιστοι είναι αυτοί που εν τέλει τη γνωρίζουν. Η προσοχή συνήθως εστιάζεται στο μετά, στο αποτέλεσμα. Τι προηγήθηκε, πώς ξεκίνησε ένα ταξίδι, συνιστούν ερωτήματα που μένουν στο συρτάρι. Ωστόσο, ούτε ο Μαχαίριτσας ξεκίνησε με τον «Τούρκο στο Παρίσι», ούτε ο Μάλαμας με την “Πριγκιπέσσα”, ούτε ο Φάμελλος με το “Ευτυχία είναι αυτό”. Το 3pointmagazine.gr στο πρώτο εκ των τεσσάρων κομματιών του αφιερώματος που σας έχουμε ετοιμάσει, θυμίζει σε όσους ξέρουν και μαθαίνει σε όσους αγνοούν, τα πρώτα βήματα καλλιτεχνών, που έγραψαν, είτε μας αρέσουν είτε όχι τη δική τους μακροσκελή και ξεχωριστή ιστορία στην ελληνική μουσική.
Λαυρέντης Μαχαιρίτσας
Πώς ξεκίνησε: Μαζί με τους Παύλο Κικριλή (ακουστική κιθάρα) και Δημήτρη Βασαλάκη (ηλεκτρικό μπάσο) σχημάτισε το συγκρότημα P.L.J, το οποίο προέκυψε από τα αρχικά των ονομάτων τους στα λατινικά. Στη συνέχεια μετονομάστηκε σε Τερμίτες, όμως πρώτα πρόλαβε να κυκλοφορήσει από τη Vertigo ο δίσκος Armageddon, που περιείχε 9 κομμάτια, τα οποία διακρίνονταν σε αγγλόφωνα και σε ενορχηστρικά. Εμπορικά δεν δικαίωσε στο ελάχιστο τις θετικές κριτικές, που πήρε. Παρόλα αυτά, θεωρείται ένας εκ των πλέον πρωτότυπων για τα δεδομένα της ελληνικής ροκ, δίσκος και πλέον έχει τη στάμπα αυτού της συλλεκτικής αξίας.
Τον Μαχαιρίτσα δε, δεν τον έχουμε συνηθίσει σε ερμηνείες ξένων κομματιών, οπότε πρόκειται για ένα εντυπωσιακό γεγονός, εκτός του να ακούς το… παιδικό γρέζι στη φωνή του, να τον ακούς να ψελλίζει μερικές εγγλέζικες λέξεις.
Το τώρα: Τον βρίσκει με 16 δίσκους στην πλάτη. Τελευταία του δουλειά “Οι άγγελοι ζουν ακόμα στη Μεσόγειο”. Η φωνή του εμφανώς πιο γεμάτη, πιο ροκ, με επιλογές στις ενορχηστρώσεις, που έχουν διαφοροποιηθεί σημαντικά. Το αποτέλεσμα σίγουρα πιο εύηχο, αν και λιγότερο εκρηκτικό…
Σωκράτης Μάλαμας
Πώς ξεκίνησε: Με το καλημέρα μπήκε δυνατά. Ο πρώτος του δίσκος “Ασπρόμαυρες Ιστορίες” (1989), είναι γεμάτος διαμάντια. Εμπνευσμένος, φρέσκος, πολιτικοποιημένος στίχος, με εμφανή γλωσσικά στίγματα από τον τόπο καταγωγής του. Το «Καληνύχτα» αντιπροσωπεύει αυτό που ο ίδιος φαίνεται πως κατάλαβε έγκαιρα και αποχαιρέτησε. Την ίδια ώρα μόλις είχε ανοίξει το δρόμο για μία σειρά από σπουδαία επιτεύγματα, που μάλλον ούτε ο ίδιος μπορούσε να φανταστεί…
To τώρα: Τον βρίσκει καταχωρημένο σε μία μικρή λίστα εναλλακτικών καλλιτεχνών, που έχουν κατορθώσει να καθιερωθούν στην ελίτ της ελληνικής μουσικής. Από τους λίγους επίσης, που έχει τη δυνατότητα να γεμίζει τα μαγαζιά που παίζει, χωρίς να έχει πέσει στα δίχτυα της υποκουλτούρας και του σκυλάδικου. Η τελευταία του δουλειά (“Πέρασμα») κυκλοφόρησε το 2010, σε συνεργασία με την Μελίνα Κανά, η οποία ερμήνευσε 5 κομμάτια. Όπως θα διαπιστώσετε ο Σωκράτης Μαλάμας έχει αποβάλει τα αρχικά χαρακτηριστικά, που είχε στη φωνή του, κάνοντας τη πιο στιβαρή και γεμάτη.
Μανώλης Φάμελλος
Πώς ξεκίνησε: Φουριόζος! Μαζί με τους Ποδηλάτες, κατόρθωσε να κάνει από νωρίς αισθητή την παρουσία του στα μουσικά δρώμενα, με τον πρώτο του δίσκο να περιέχει ένα από τα πλέον γνωστά του κομμάτια, το “Χαμογέλα”. Το 1993 το άλμπουμ “Μανώλης Φάμμελος και οι Ποδηλάτες/ + 5 Ανέκδοτα Τραγούδια”, αποτέλεσε την καλύτερη δυνατή γνωριμία, με έναν καλλιτέχνη, που άφησε εποχή…
Το τώρα: Τον βρίσκει, ελαφρώς πιο μελαγχολικό. Του πιστώνονται μπόλικες μεγάλες επιτυχίες και σίγουρα μπορεί να θεωρηθεί ως ένας καλλιτέχνης, που κατόρθωσε να αφήσει το στίγμα του. Στα του παρόντος, η τελευταία του δουλειά (“Τι υπάρχει πιο πέρα;” κυκλοφόρησε πρόσφατα, έχοντας ένα διαφορετικό ύφος, με ουκ ολίγα ερωτήματα να παραμονεύουν σε κάθε στίχο και να αποτυπώνεται έντονα η αποκρυπτογράφηση καθημερινών βιωμάτων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η “Τρύπια μέρα”.
Κίτρινα Ποδήλατα
Πώς ξεκίνησαν: Με ένα αξιόλογο ομώνυμο άλμπουμ το 2000. Δεν έκαναν το μπαμ, όπως είθισται να λέγεται, αλλά άφησαν θετικές εντυπώσεις και υποσχέσεις για ένα λαμπρό μέλλον. Κομμάτια όπως το “Ποτέ Ξανά” ή το “Λείπεις Εσύ”, αποτέλεσαν ορισμένα εξαιρετικά δείγματα, τα οποία δικαιώθηκαν εκ των υστέρων. Ένα φαινόμενο διόλου σπάνιο για τους Έλληνες μουσικούς…
Το τώρα: Τους βρίσκει να έχουν κερδίσει με το σπαθί τους τον τίτλο της καλύτερης ελληνικής ροκ μπάντας, την τελευταία δεκαετία. Μετρούν 8 άλμπουμ γεμάτα όμορφα κομμάτια, με σαφή προσανατολισμό, πολιτικές και κοινωνικές ανησυχίες, έχοντας ποικιλόμορφο περιεχόμενο, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά. Στο πλαίσιο του εορτασμού της δεκαετούς διάρκειας δισκογραφικής πορείας τους, έβγαλαν το τελευταίο τους άλμπουμ (+10), σκληραίνοντας ακόμα περισσότερο τον ήχο τους, όντας σταθεροί στις θέσεις και τα πιστεύω τους. Το τελευταίο γεγονός, αποτελεί ενδεχομένως και το μεγαλύτερο κερδισμένο στοίχημα τους.
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Πώς ξεκίνησε: Δυναμικότατα. Ο πρώτος του δίσκος το 1993 εν ονόματι “Αγία Νοσταλγία” προκάλεσε πάταγο, με το κομμάτι “Στις χαραυγές ξεχνιέμαι” να εκτιμάται ιδιαιτέρως… Ο ίδιος από την μεριά του, αδυνατούσε να κατανοήσει την ευρεία αποδοχή του, λέγοντας συχνά-πυκνά πως η φωνή του μόνο εύηχη δεν μπορούσε να χαρακτηριστεί. Ανεξαρτήτως του τι πίστευε, αποδείχτηκε ιδιαίτερη και όπως φαίνεται σε συνδυασμό με τις εξαιρετικές συνθέσεις του, το γλυκό πέτυχε!
Το τώρα: Τον βρίσκει στην ευχάριστη θέση να μπορεί να ισχυριστεί πως η φωνή του γλύκανε… . Ο τελευταίος του δίσκος (“Ο ελάχιστος εαυτός”) κυκλοφόρησε τον Φεβρουάριο του 2011, προσφέροντας νέα τροφή σκέψης και απόλαυσης. Πριν από αυτόν κατάφερε να τρυπώσουν σε αναρίθμητα χείλη στίχοι του από τον “Αποσπερίτη”, τον “Πεχλιβάνη”, το “Αερικό” και να μυήσει τον κόσμο σε ένα σύγχρονο συγκέρασμα λαϊκών, ροκ και έντεχνων ακουσμάτων.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.