Τις τελευταίες μέρες έχει γίνει μεγάλο θέμα γύρω από το κύμα I CAN’T BREATHE, στο οποίο κατά κύριο λόγο αστέρια του NBA, όπως οι Lebron James, Kobe Bryant, Kevin Garnett, με πρώτο τον Derrick Rose, φορούν μπλουζάκια με την παραπάνω φράση, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για την αθώωση αστυνομικού που δολοφόνησε τον αφροαμερικανό Eric Garner το περασμένο καλοκαίρι.
Αυτή βέβαια δεν είναι η πρώτη φορά που αθλητές αντιδρούν προσπαθώντας να περάσουν κοινωνικά μηνύματα, ιδιαίτερα στις ΗΠΑ, όπου πολυπολιτισμικότητα αλλά και ρατσισμός «βαδίζουν» μαζί και παράλληλα. Φυσικά οι λόγοι των διαμαρτυριών αυτών δεν αφορούν μόνο ρατσισμό, αλλά και πολιτικά, κοινωνικά, ακόμα και θρησκευτικά κίνητρα. Το 3pointmagazine κάνει μια αναδρομή σε ανάλογες περιπτώσεις.
Η αρχή έγινε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1960, όταν ακόμα η Ταϊβάν λεγόταν Δημοκρατία της Κίνας και η υπόλοιπη χώρα βρισκόταν υπό κομουνιστικό καθεστώς. Αυτός ήταν και ο λόγος που η Κίνα ζήτησε την αλλαγή του ονόματος της χώρας σε Ταϊβάν, ειδάλλως θα απείχε από τους Αγώνες. Παρά τις αντιδράσεις των δυτικών χωρών, με πρωτοστάτες τις ΗΠΑ, η Ολυμπιακή Επιτροπή δέχτηκε το αίτημα της Κίνας. Κατά την είσοδο των αθλητών στο στάδιο ο σημαιοφόρος της Ταϊβάν κρατούσε ένα πλακάτ με την επιγραφή «Under Protest» (Υπό Διαμαρτυρία). Αυτή δεν ήταν η πρώτη, και δεν θα ήταν σίγουρα και η τελευταία φορά που οι Ολυμπιακοί Αγώνες χρησιμοποιούνται για την ικανοποίηση, ή μη, πολιτικών συμφερόντων.
Το 1965 21 αφροαμερικανοί παίκτες αμερικανικού ποδοσφαίρου αποφάσισαν να «μποϊκοτάρουν» το All Star Game του πρωταθλήματος. Ο λόγος; Η αντιμετώπιση που έτυχαν καθώς έφτασαν στη Νέα Ορλεάνη, πόλη που φιλοξενούσε τον αγώνα, όταν κανένα ταξί δεν σταματούσε για να τους οδηγήσει στο γήπεδο. Σαν να μην έφτανε αυτό, ούτε τα εστιατόρια και τα άλλα μαγαζιά της πόλης τους δεχόταν, με εκπρόσωπο των παικτών να δηλώνει: «Κάποιος πρέπει να σταθεί όρθιος και να σταματήσει τη συμπεριφορά απέναντι σε αθλητές σαν να είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας».
Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μεξικό έγχρωμοι αθλητές από διάφορους τομείς απείλησαν πως θα απείχαν, με κάποιους από αυτούς τελικά να μένουν σταθεροί, όπως ο Lew Alcindor, το τότε αστέρι του UCLA. Ο Alcindor, ο οποίος μερικά χρόνια αργότερα θα έγραφε ιστορία με το όνομα Kareem Abdul-Jabbar, δήλωνε πως «Είμαστε ρατσιστικό έθνος, και η μη συμμετοχή μου στους Ολυμπιακούς είναι ο τρόπος μου για να περάσω το μήνυμα».
Από την άλλη πλευρά, υπήρξαν και αθλητές που συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς δείχνοντας την εναντίωση τους στο ρατσισμό, όπως οι σπρίντερ Tommie Smith και John Carlos. Οι δυο τους έκαναν το ένα-δυο στα μετάλλια (χρυσό και ασημένιο) και κατά τη διάρκεια της απονομής ύψωσαν τη γροθιά τους, ως σύμβολο της «Black Power». Εκτός από τους δυο τους, και ο χάλκινος ολυμπιονίκης, ο Αυστραλός Peter Norman, φορούσε μια καρφίτσα του Ολυμπιακού Προγράμματος για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Το συγκεκριμένο πρόγραμμα ήταν οργανωμένο από λευκά μέλη της ομάδας κωπηλασίας του Harvard και υποστήριζε κυρίως τους έγχρωμους αλλά και κάθε είδους «διαφορετικούς» αθλητές.
Μια από τις πιο γνωστές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας από αθλητές είναι αυτή του Muhammad Ali. Το 1967 ο πόλεμος του Βιετνάμ είχε «ανάψει» για τα καλά, και ο θρυλικός μποξέρ κλήθηκε να στρατευθεί. Αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να παρθεί πίσω ο τίτλος του και να μείνει εκτός ρινγκ για τρία χρόνια. Μάλιστα, ακόμα και ο κόσμος που γέμιζε ασφυκτικά τα στάδια για να τον απολαύσει είχε ταχθεί εναντίον του.
Αρκετά χρόνια, και διαμαρτυρίες, αργότερα, ήταν η σειρά του Mahmoud Abdul–Rauf να ταρακουνήσει τον αθλητικό κόσμο, αυτή τη φορά του NBA. Γνώριμος και στα ελληνικά γήπεδα, από την παρουσία του στον Άρη τη σεζόν ’06-’07. Αγωνιζόμενος από το ’90 μέχρι το ’96 στο Ντένβερ, την τελευταία του χρονιά εκεί είχε πλέον αποφασίσει να μην συμμετέχει στην ανάκρουση του εθνικού ύμνου πριν την έναρξη των παιχνιδιών. Γι αυτόν τα σύμβολα των ΗΠΑ ήταν σύμβολα τυρρανίας, η οποία ερχόταν σε αντίθεση με τα πιστεύω του. Αφού η τιμωρία μιας αγωνιστικής δεν τον βοήθησε να… αλλάξει απόψεις, ήρθε σε μια συμφωνία με τη λίγκα: Θα ήταν παρών κατά την ανάκρουση του ύμνου, δεν θα συμμετείχε όμως. Αντίθετα, έλεγε μια ισλαμική προσευχή όση ώρα κρατούσε η διαδικασία.
Μένοντας στο NBA, λίγο πολλοί όλοι έχουμε δει κάποιο αγώνα, ή φωτογραφίες, από τις Noches Latinas, όπου οι ομάδες φορούν στολές με ισπανικές επιγραφές στη θέση του ονόματος της ομάδας (Los Lakers, El Heat κ.α.). Η 5η Μαΐου 2010 όμως ήταν διαφορετική. Αυτό γιατί πριν λίγες ημέρες στην πολιτεία της Αριζόνα είχε περάσει ένας νόμος που ουσιαστικά απαγόρευε τη μετανάστευση από το νότο, από τις ισπανόφωνες ουσιαστικά χώρες. Η ομάδα της περιοχής, Phoenix Suns, εμφανίστηκαν στον αγώνα των πλέι οφ απέναντι στους Spurs με φανέλες που είχαν την επιγραφή Los Suns, ως ένδειξη διαμαρτυρίας.
Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου που έλαβε χώρα πέρυσι στη Ρωσία, η Moa Hjelmer, αθλήτρια των 200 και 400 μέτρων από τη Σουηδία, έκανε «φυλετική προπαγάνδα». Για την ακρίβεια, αυτό που έκανε η νεαρή αθλήτρια ήταν να βάψει τα νύχια της στα χρώματα του ουράνιου τόξου, δηλώνοντας την υποστήριξη της στην LGBT κοινότητα και παράλληλα την εναντίωση της στον τρόπο που η πλειοψηφία του κόσμου τους αντιμετωπίζει.
Κάπως πιο… ηχηρές δηλώσεις προς το μέρος όσων κατηγορούν την LGBT κοινότητα έχουν δώσει κατά καιρούς αθλητές ίδιου φύλου, ανταλλάσσοντας φιλιά. Ένα από αυτά συνέβη αρκετά πρόσφατα, προκαλώντας μάλιστα ποικίλες αντιδράσεις. Ο Michael Sam, παίκτης του αμερικανικού ποδοσφαίρου, ανοιχτά ομοφυλόφιλος, ο οποίος μόλις έμαθε ότι επιλέχθηκε στο νο.7 των draft φίλησε αυθόρμητα τον σύντροφο του. Σίγουρα η πράξη του δεν ήταν κοινωνική, ή πολιτική, αλλά το κύμα αντιδράσεων που έφερε, θετικών και αρνητικών, την έκαναν.
Ο τρίτος νόμος του Νεύτωνα αναφέρει για τη φυσική: «Για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια ίση και αντίθετη δύναμη αντίδρασης». Αυτό βέβαια ισχύει και σε άλλους τομείς. Είτε είναι πολιτικά, είτε κοινωνικά, είτε θρησκευτικά, ακόμα και ερωτικά, κίνητρα κάθε είδους πάντα προκαλούν δράσεις, οι οποίες φέρουν με τη σειρά τους τις ανάλογες αντιδράσεις.
Ο κόσμος του αθλητισμού, ως αναφαίρετο κομμάτι της κοινωνίας μας, δεν δύναται να μένει αμέτοχος. Θα μπορούσαν να γίνουν αμέτρητα αφιερώματα σε παρόμοια με τα παραπάνω γεγονότα. Προς το παρόν αρκούμαστε στην καταμέτρηση των ανωτέρω, και σας ζητούμε αν έχετε κάποια ιστορία άξια να δημοσιευτεί, να μας τη στείλετε στο info@3pointmagazine.gr.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.