Συνηθίζεται να λένε ότι κριτής των πάντων είναι ο χρόνος. Στον κανόνα αυτό δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση οι άνθρωποι της Τέχνης.
Υπάρχουν ωστόσο κάποιοι από αυτούς, οι οποίοι δεν καταλαβαίνουν από τέτοια, αφού προλαβαίνουν να υψωθούν στο πάνθεον της αναγνώρισης όσο βρίσκονται ακόμα εν ζωή.
Στην ξεχωριστή αυτή κάστα ανθρώπων ανήκει και ο ποιητής, Άλκης Αλκαίος, ο οποίος έφυγε από τη ζωή τον Δεκέμβρη του 2012, νικημένος από την επάρατη νόσο. Ο Αλκαίος, το πραγματικό όνομα του οποίου ήταν Βαγγέλης Λιάρος, γεννήθηκε το 1949 κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα και το μεγαλύτερο διάστημα της πρώιμης ζωής του το πέρασε στην Πάργα.
Η πρώτη του εμφάνιση στα ελληνικά γράμματα ήρθε το 1967, με την έκδοση ενός δοκιμίου για τον Κώστα Καρυωτάκη, την ποίηση του οποίου εκτιμούσε απεριόριστα. Δέκα χρόνια αργότερα, ο Θάνος Μικρούτσικος διαβάζει ένα ποίημα του Αλκαίου που είχε δημοσιευθεί στον “Ριζοσπάστη” και εντυπωσιάζεται.
«Μανουέλ Ντουάρντε απ’ το Πράσινο Ακρωτήρι/ ίσως ποτέ και να μη δω το πρόσωπό σου/ ωστόσο αν κρίνω απ’ το αιμάτινο γραφτό σου/ θα πρέπει να ‘ναι γιομάτο από λιοπύρι.
Ελμπέρτο Κόμπος Παναμέζε αδελφέ μου/ ίσως ποτέ να μην ακούσω τη φωνή σου/ ωστόσο ασίγαστη θε να ‘ναι σαν τη γη σου/ αν κρίνω απ’ τα μηνύματα του ανέμου.
Ναϊμ Ασχάμπ απ’ τις όχθες του Ιορδάνη/ ίσως ποτέ και να μη σφίξουμε το χέρι/ ωστόσο δίπλα μου αγρυπνάει το ίδιο αστέρι/ που δίπλα σου αγρυπνάει κι αυτό μου φτάνει.
Απόψε σμίξαν τις καρδιές μας/ σ’ έναν έστω στιγμιαίο συντονισμό/ ίδιες ελπίδες καθώς μας φώτιζαν το δρόμο/ οι σελίδες απ΄ το κομμουνιστικό μας μανιφέστο»
Ο Μικρούτσικος θα μελοποιήσει τους στίχους του Αλκαίου και το αποτέλεσμα της παρθενικής τους συνεργασίας θα συμπεριληφθεί στον δίσκο «Τραγούδια της Λευτεριάς» (1978). Το τραγούδι είχε τίτλο «Φλεβάρης 1848» και ερμηνεύτηκε μοναδικά από τη μεγάλη Μαρία Δημητριάδη.
Ο Αλκαίος είχε πλέον πάρει το “βάπτισμα του πυρός” στην ελληνική δισκογραφική σκηνή. Ωστόσο, ο πρώτος δίσκος ο οποίος αποτελούνταν από τραγούδια γραμμένα μόνο από τον ίδιο, ήταν το «Εμπάργκο» (1982), στο οποίο ο Μικρούτσικος μελοποίησε 12 ποιήματά του.
Το τραγούδι το οποίο κλέβει αμέσως τις εντυπώσεις είναι το «Ερωτικό» (ερμηνεία: Μανώλης Μητσιάς), το οποίο μαζί με τη «Ρόζα» -που κυκλοφόρησε 14 χρόνια αργότερα στον δίσκο “Στου αιώνα την παράγκα”- είναι ίσως το πιο δημοφιλές στιχουργικό «τέκνο» του Αλκαίου.
Το 1983 ο ποιητής κυκλοφορεί το -εξαιρετικά δυσεύρετο πλέον- βιβλίο του με τίτλο «Εμπάργκο-Ποιήματα». Το βιβλίο περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και το «Πρωινό Τσιγάρο», αφιερωμένο στον Μάνο Λοϊζο που είχε φύγει πρόωρα από τη ζωή, ένα χρόνο νωρίτερα. Το ποίημα έγινε ευρέως γνωστό όταν μελοποιήθηκε από τον Νότη Μαυρουδή, το 1984.
Στις επόμενες 3 δεκαετίες, ο Αλκαίος γράφει στίχους για περισσότερα από 150 τραγούδια και συνεργάζεται με κορυφαίους μουσικούς και ερμηνευτές του ελληνικού πενταγράμμου. Σπουδαίοι δίσκοι, στην εμπορική επιτυχία των οποίων συνέβαλε σημαντικά ο ποιητής, θεωρούνται ακόμη εκτός από το “Εμπάργκο” και οι παρακάτω: “Όσο κρατάει ένας καφές” (1989), “Στου αιώνα την παράγκα” (1996), “Υπέροχα μονάχοι” (2006), σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου, “Εντελβάις” (1999), σε μουσική Μάριου Τόκα, “Ο φύλακας κι ο βασιλιάς” (2000), “Ένα” (2002), σε μουσική Σωκράτη Μάλαμα κ.α.
Eνδεικτικά, αναφέρουμε μερικούς μόνο από τους συνθέτες οι οποίοι έγραψαν μουσική πάνω σε στίχους του Άλκη Αλκαίου: Θάνος Μικρούτσικος, Μάριος Τόκας, Νότης Μαυρουδής, Σωκράτης Μάλαμας, αδερφοί Κατσιμίχα, Μίλτος Πασχαλίδης, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Χριστόφορος Κροκίδης, Λαυρέντης Μαχαιρίτσας, Δημήτρης Ζερβουδάκης, Μπάμπης Στόκας, Φίλιππος Πλιάτσικας, Σταμάτης Μεσημέρης κ.α.
Κορυφαία ονόματα περιλαμβάνει και η λίστα με αυτούς που ερμήνευσαν τραγούδια του Αλκαίου: Δημήτρης Μητροπάνος, Βασίλης Παπακωνσταντίνου, Μαρία Δημητριάδη, Μανώλης Μητσιάς, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Νταλάρας, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μελίνα Κανά, Χρήστος Θηβαίος, Μανώλης Λιδάκης κ.α.
Υ.Γ.
(…) Με ακόρντα λα μινόρε προς το γκρίζο
καμηλιέρικα τραγούδια σου σφυρίζω
σαν μικρός λαχειοπώλης ώρα μία
Πατησίων και Παραμυθιού γωνία (…)
Ο τίτλος του αφιερώματος είναι φυσικά παρμένος από το ομώνυμο τραγούδι του ποιητή που συμπεριλαμβάνεται στον δίσκο “Στου αιώνα την παράγκα”, 1996 (μουσική: Θάνος Μικρούτσικος, ερμηνεία: Δημήτρης Μητροπάνος).
Fidel
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.