Οι ψυχομαυραγορίτες δεν φαίνονται από την κοψιά τους. Συνήθως δεν τους καταλαβαίνεις σε συνθήκες καπιταλιστικής κανονικότητας. Μπορεί να φορούν κοντές γραβάτες και πάνε στη δουλειά τους λουσμένοι και καθαροί, όπως ένα ανώτερος τραπεζικός υπάλληλος ας πούμε. Δεν μοιάζουν με τους κοιλαράδες λέτσους της Κατοχής που ξεκοίλιαζε η ΟΠΛΑ. Μπορεί να τους δεις και στο μετρό. Θα έλεγες ποτέ έναν ανώτερο υπάλληλο, που δεν του ανήκουν τα παραγωγικά μέσα, για να μιλήσουμε με απλά λόγια, ψυχομαυραγορίτη;
Οι ψυχομαυραγορίτες δεν ψάχνουν για ευκαιρίες. Δεν είναι golden boys, δεν είναι άλογα κούρσας που τρέχουν με την κοκαΐνη να στάζει από τα ρουθούνια τους. Αυτοί περιμένουν. Σαν τις ύαινες στις σπηλιές τους. Σαν μεταλλικές παγίδες για λαγούς. Ξέρουν ότι οι κρίσεις επαναλαμβάνονται με κυκλικό τρόπο και γι’ αυτό δεν βιάζονται. Το μότο ‘’να κάνουμε την κρίση ευκαιρία’’ το βρίσκουν ερασιτεχνικό. Η κρίση, για αυτούς, είναι καθεαυτή ευκαιρία. Είναι ο λόγος να υπάρχουν. Είναι ο λόγος που υπάρχουν.
Οι ψυχομαυραγορίτες εκδηλώνονται σε συνθήκες που ο ασφαλιστής σου, ο δικηγόρος σου, ο επενδυτικός σου σύμβουλος δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Εκτός κρίσης, μπορείς να τους βρεις σε αυτές τις απομακρυσμένες παραλίες όπου πας μόνο με περπάτημα 1 ώρας. Εκεί θα τους βρεις να πουλούν το μπουκαλάκι το νερό σε διπλάσια τιμή. Και στην ένστασή σου θα απαντήσουν «να μην βγάλουμε κι εμείς κάτι, ρε φίλε;». Δεν θα βγάλει από το νερό. Ούτε από οτιδήποτε άλλο πουλάει. Αλλά εκπληρώνουν μία προκάτ προφητεία. Γι’ αυτό είναι εκεί. Για να σου θυμίζουν ότι 1 ώρα περπάτημα για να απολαύσεις μια ερημική παραλία δεν μπορεί να μην έχει κάτι το αποτρόπαιο.
Οι ψυχομαυραγορίτες είναι πολύ πιο εκλεπτυσμένοι στις πρακτικές τους από τους απλούς μαυραγορίτες, αυτούς που μισείς εύκολα και με την πρώτη επαφή. Δεν θα ζητήσουν την αδελφή σου για ένα βράδυ. Δεν θα πάρουν το εξοχικό σου για έναν τενεκέ λάδι. Αυτοί ζητούν κάτι περισσότερο και με λιγότερο επώδυνο αντάλλαγμα. Θέλουν την λογική και την ψυχική σου ηρεμία στο πιάτο τους από τα ΙΚΕΑ. Δεν φτιάχνονται με πορσελάνες αυτοί. Γουστάρουν απλά πράματα.
Οι ψυχομαυραγορίτες δεν σου ζητούν να τους δώσεις τη σοδειά σου για να μη σε δώσουν στις αρχές. Σου ζητούν απλώς να πιστέψεις ότι έχεις κι εσύ δικαίωμα να σκεφτείς λίγο περισσότερο τί θα απογίνεις εσύ και τα αντίγραφά σου πριν τελειώσει όλο αυτό. Γι’ αυτό και η γλώσσα τους είναι λάγνα.
Ο ψυχομαυραγορίτης δεν έχει κάτι να βγάλει. Τα έχει ήδη βγάλει και τώρα σου εξηγεί ότι έχει το δικαίωμα να ξετσουμίσει. Π.χ. ο Άδωνις πουλά με 5€ μαθήματα Αρχαίων Ελληνικών από το internet. Θέλει απλά να λαδώσει λίγο την κατάσταση για να κάνει πάλι πάνω της πατινάζ όταν η Novartis θα μοιάζει κάτι σαν φήμη, κάτι σαν που κάποτε ακούστηκε στη γειτονιά. Από αυτά που η μάνα σου σου λέει ότι δεν πρέπει να αναφέρεις δημόσια, ειδικά μπροστά σε κάποιο θείο σου.
Οι ψυχομαυραγορίτες έχουν ανάγκη του ηλίθιους που θα επιβεβαιώσουν την ανάγκη του κόσμου για τους ψυχομαυραγορίτες. Χρειάζονται αυτούς που δεν μπορούν να κλείσουν το πορτ μπαγκάζ από τα κωλόχαρτα που το γέμισαν. Έχουν ανάγκη και αυτόν που παίρνει τη φωτογραφία. Και αυτόν που την ποστάρει. Και αυτόν που θα γυρίσει στη γυναίκα του και σκεπτόμενος το πόσο αφοδεύει η οικογένεια θα της πει «λες»;
Οι ψυχομαυραγορίτες ζουν σε όλα τα πολιτεύματα. Δεν χρειάζονται σώνει και καλά φασισμό. Ο φασισμός είναι η ανώτατη μορφή του ψυχομαυραγοριτισμού. Όταν, καμιά φορά, φάνε κανά γιαούρτι στα Εξάρχεια γιατί «δημοκρατία έχουμε, ό,τι θέλουμε λέμε», φωνάζουν «ε ρε μια χούντα που σας χρειάζεται», αλλά, στην τελική, δεν τους πολυενδιαφέρει. Ξέρουν αυτοί.
Οι ψυχομαυραγορίτες γίνονται αντιληπτοί από κάποιες σταθερές συνήθειές τους. Μιλούν π.χ. πολύ για τον καιρό. Χρησιμοποιούν το γνωστό κλισέ την στιγμή ακριβώς που το περιμένεις. Οι παροιμίες του λαού μας είναι οι αγαπημένες τους. Γενικά είναι οι άνθρωποι του καιρού τους. Οι λάθος άνθρωποι στη λάθος στιγμή. Κι ένα πρωί ξυπνάς και ρωτάς κι εσύ τι καιρό έχει και πρώτοι αυτοί θα σου πουν «χούντα είναι θα περάσει». Και θα αλλάξεις πλευρό περιμένοντας. Γιατί θα έχουμε φτάσει στο σημείο που αυτοί θα είναι οι μόνοι που θα μπορούμε να εμπιστευτούμε μέχρι να κοπάσει η μπόρα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.