Λίγες μέρες πριν είδε τη δημοσιότητα η είδηση πως μια 85χρονη γυναίκα στη Μαδρίτη έχανε το σπίτι της, λόγω χρεών προς την τράπεζα. Κανείς δεν περίμενε ανθρωπιά από την τελευταία, ενώ και ο δήμος του Βαγιέκας, του προαστίου της Μαδρίτης όπου μένει η ηλικιωμένη γυναίκα δεν έκανε το παραμικρό για να την προστατεύσει. Αυτός που έκανε τη διαφορά ήταν μια ποδοσφαιρική ομάδα, το καμάρι των κατοίκων του μικρού αυτού προαστίου της Μαδρίτης, η Ράγιο Βαγιεκάνο.

Το 3pointmagazine παρουσιάζει το 3ο μέρος του αφιερώματος σε ομάδες, των οποίων οι οπαδοί ταυτίστηκαν με αντιφασιστικές ιδέες και κοινωνικούς αγώνες. Μετά τη Χάποελ Τελ Αβίβ και τη Λιβόρνο, είναι η σειρά της Ράγιο Βαγιεκάνο, που παραμένει στον κόσμο των μεγάλων, την πρώτη κατηγορία του ισπανικού πρωταθλήματος, Primera Division, διαφέροντας όμως πολύ από τις περισσότερες υπόλοιπες ομάδες…

Η Ράγιο Βαγιεκάνο δεν είναι μια ακόμα ποδοσφαιρική ομάδα. Πρεσβεύει ιδέες που σπανίζουν, ειδικά στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, πρωτοπορώντας σε κινήματα αντιφασιστικά και αντιστασιακά. Εδρεύει στο Βαγιέκας (Vallecas), μια εργατική περιοχή στα νοτιοδυτικά του κέντρου της Μαδρίτης. Από την περίοδο του δικτάτορα Φράνκο στην Ισπανία, το Βαγιέκας χαρακτηρίστηκε ως η “γειτονιά της αντίστασης”, διεξάγοντας κοινωνικούς αγώνες με όσα μέσα διέθετε για να πολεμήσει το φασισμό.

Διάβασε ακόμη:

Ράγιο Βαγιεκάνο: Οι οπαδοί της ακύρωσαν τον «δανεισμό» φιλοναζί Ουκρανού!

Οι οπαδοί της ομάδας, οι “bukaneros”, δίνουν παλμό σε μια κερκίδα που διαφέρει πολύ από τις υπόλοιπες στην Ισπανία. Συγκροτήθηκαν το 1992 και το όνομά τους στα ισπανικά σημαίνει “πειρατές”. Είναι γνωστοί για τη συμμετοχή τους σε αντιφασιστικούς αγώνες, καλλιεργώντας μάλιστα μεγάλες κόντρες με αντίστοιχα γκρουπ οπαδών στα οποία κυριαρχούν ακροδεξιά στοιχεία.

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι οπαδοί της ομάδας που, όσο καμία άλλη, έχει καθιερωθεί στη συνείδηση των περισσότερων ως η ομάδα του καθεστώτος, Ρεάλ Μαδρίτης, όπως επίσης και η έτερη συμπολίτισσα, Ατλέτικο. Με τους οπαδούς μάλιστα των τελευταίων τους χωρίζει μεγάλη έχθρα, με αποκορύφωμα το 1998.

Τότε είχαν ταξιδέψει στη Μαδρίτη από τη Χώρα των Βάσκων οπαδοί της Ρεάλ Σοσιεδάδ, για τον αγώνα της ομάδας τους κόντρα στην Ατλέτικο Μαδρίτης. Σε συμπλοκές έξω από το γήπεδο, φασίστας οπαδός των “ροχιμπλάνκος” μαχαίρωσε τον Αϊτόρ Θαμπαλέτα, που έπεσε νεκρός. Οι “bukaneros” αντέδρασαν έντονα και έκτοτε δείχνουν μεγάλη συμπάθεια στην Σοσιεδάδ, των οποίων οι οπαδοί θεωρούνται επίσης αριστεροί στην πλειοψηφία τους.

Αδελφοποιημένοι με την “αυτόνομη Θύρα 10» του Ηρακλή Θεσσαλονίκης και έχοντας φιλικές σχέσεις με οπαδούς ομάδων άλλων χωρών, δεν θα μπορούσαν να μείνουν ασυγκίνητοι σε κάθε θύμα του φασισμού από την Ευρώπη. Λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τη Χρυσή Αυγή, στις 20 Σεπτεμβρίου 2013 οι οπαδοί της Ράγιο Βαγιεκάνο διοργάνωσαν πορεία στη Μαδρίτη. Καλώντας μέσω της ιστοσελίδας τους στο facebook τον κόσμο να δώσει το “παρών”, διοργάνωσαν συγκέντρωση με σύνθημα: “Όλοι στον δρόμο για να μην μας πατήσουν ξανά”, ενώ έβγαλαν και αφίσα που έγραφε: «Παύλος Φύσσας, ένας αντιφασίστας και καλλιτέχνης χιπ-χοπ ‘Killah P’, δολοφονήθηκε από ναζί της Χρυσής Αυγής. Καμία επίθεση χωρίς απάντηση».

Στο πλευρό των οπαδών και οι ποδοσφαιριστές!
Το λαϊκότερο των αθλημάτων, το ποδόσφαιρο, έχει τη δύναμη να μαζικοποιεί ανθρώπους στις κερκίδες, με μοναδικό τις περισσότερες φορές κοινό στοιχείο μεταξύ τους τα χρώματα στο κασκόλ ή στις φανέλες. Σωστό ή λάθος, συμβαίνει και γίνεται αισθητό. Όταν όμως συμβαίνει κάτι στην κοινωνία, όταν κάτι απασχολεί τον κόσμο μακριά από τις κερκίδες, στο χώρο εργασίας του, στο σπίτι του, σε πράγματα που έχουν να κάνουν με το παρόν και το μέλλον του, τίποτα δεν μένει ανεπηρέαστο. Η ομάδα, τα γκολ, τα παιγνίδια και οι πανηγυρισμοί δεν είναι τα ίδια. Στην Ισπανία μάλιστα, όπως και συνολικά στις χώρες του ευρωπαϊκού Νότου, τα τελευταία χρόνια άλλαξαν πολλά – προς το χειρότερο.

Οι οπαδοί της Ράγιο υποστηρίζουν πάντα τις θέσεις αναφορικά με πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα με κάθε αφορμή, δείχνοντας ευαισθησία απέναντι στους κατατρεγμένους και τους αδύναμους. Συμμετέχουν ενεργά σε αντικυβερνητικούς, εργατικούς και αντιφασιστικούς αγώνες ενώ πολλές φορές έχουν φωνάξει στην κερκίδα τους συνθήματα εναντίον της πολιτικής ηγεσίας της χώρας. Στη μεγάλη διαδήλωση της 29ης Μαρτίου 2012, όταν εκατομμύρια Ισπανοί βγήκαν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν για τα μέτρα λιτότητας, ύψους 40 δις ευρώ, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση Ραχόι, οι παίκτες της Ράγιο, ύστερα από ομόφωνη απόφαση ανακοίνωσαν στη διοίκηση πως τη συγκεκριμένη μέρα θα απεργήσουν και θα κατέβουν όλοι μαζί στους δρόμους της Μαδρίτης μαζί με τους “bukaneros”.

Εκ μέρους των παικτών, ο τερματοφύλακας Ζοέλ Ρόμπλες είπε: “Η ομάδα θα κάνει διπλή προπόνηση την Τετάρτη καθώς έχουμε αποφασίσει ότι την Πέμπτη δεν πρόκειται να προπονηθούμε. Είμαστε όλοι μαζί σε αυτό και θα κατέβουμε στη γενική απεργία. Η απόφαση που πήραμε είναι η σωστή και όλοι την αποδεχόμαστε». Από την πλευρά της η ομάδα εξέδωσε την εξής ανακοίνωση: “Θέλουμε να εκφράσουμε δημόσια τη συμπαράστασή μας στα εργατικά συνδικάτα που λαμβάνουν μέρος στη γενική απεργία της 29ης Μαρτίου και να δείξουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους εργάτες.”

Οποιοδήποτε ζήτημα όμως και αν απασχολεί την ισπανική κοινωνία, η εξέδρα του Βαγιέκας έχει ένα πανό ή τη φωνή της για να εκφράσει την αλληλεγγύη της. Με αφορμή νομοσχέδιο της ισπανικής κυβέρνησης, που, έπειτα από πιέσεις της Καθολικής Εκκλησίας, απαγόρευε τις εκτρώσεις, 10 κοπέλες στην κερκίδα του Σταδίου του Βαγιέκας σήκωσαν πανό που έλεγε: “Aborto Ruiz Gallardon: muestro cono, muestra decision”. «Δικό μας το αιδοίο, δική μας η απόφαση», απευθυνόμενες στον υπουργό Δικαιοσύνης της Ισπανίας, Αλμπέρτο Γκαγιαρδόν, κάνοντας λογοπαίγνιο με το όνομά του χρησιμοποιώντας το “Aborto” αντί του “Alberto”. Ολόκληρος ο ισπανικός λαός έχει ξεσηκωθεί εναντίον της κυβέρνησης για το νομοσχέδιο, με τους “bukaneros” να είναι οι πρώτοι που έφεραν το θέμα στα γήπεδα της Πριμέρα Ντιβιζιόν, “στέλνοντας” το δικό τους μήνυμα.

Σε ένα ποδόσφαιρο που ολοένα και εκμοντερνίζεται, με τα καλά του και τα κακά του, κάποιοι επιμένουν να θυμούνται ότι όσο είναι οπαδοί, άλλο τόσο ζουν ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους. Από τη Δευτέρα ως το Σάββατο, περιμένοντας την ώρα που θα πάρουν θέση στην κερκίδα. Αυτοί οι άνθρωποι μένουν στην άλλη πλευρά της γέφυρας του Βαγιέκας, σε μια γειτονιά που διαφέρει και σε κάνει να ζεις συναισθήματα αγνά. Γιατί έρχεται η Κυριακή, όταν οι “bulkaneros” θα φορέσουν τα κασκόλ τους, θα ακούσουν τα τραγούδια που αφιέρωσαν οι Ska-p στη Ράγιο ως οπαδοί της και θα πάνε στο “Τερέσα Ριβέρο”, να αντικρύσουν τα αγαπημένα τους ερυθρόλευκα και να φωνάξουν:

“Somos los hinchas mas anarquistas
Los mas borrachos los mas antifascistas
Nuestro Rayito revolucionario
Todos los fachas : FUERA DE MI BARRIO!”

(σ.σ. μετάφραση: Είμαστε οι πιο αναρχικοί οπαδοί, οι πιο μεθυσμένοι και οι πιο αντιφασίστες, Ράγιο μας επαναστατική, (φωνάζουμε) σε όλους τους φασίστες: ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΜΑΣ!)

Πηγή: othersidefootball.com