Σήμερα εκδόθηκε από το υπουργείο Περιβάλλοντος η οικοδομική άδεια για να κτιστεί το γήπεδο της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια, εκεί που βρισκόταν το παλιό της γήπεδο, μέχρι τελικά να γκρεμιστεί και να μην αντικατασταθεί ποτέ.
Για κάποιον που δεν γνωρίζει, η εξέλιξη δεν μπορεί παρά να φαίνεται από ιστορική ως συγκινητική για την ομάδα και τον κόσμο της, που βρίσκονται πιο κοντά από ποτέ να αφήσουν πίσω τους την προσφυγιά στο αχανές και κρύο ΟΑΚΑ.
Η πραγματικότητα όμως δεν είναι τόσο ρομαντική και ειδυλλιακή, ασχέτως αν έτσι πλέον παρουσιάζεται από διάφορες μεριές και ποιος θα το περίμενε, να παρουσιάζεται έτσι και από μια κυβέρνηση της Αριστεράς με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα από τα κόμματα που αντιστάθηκαν στην ανέγερση ενός γηπέδου με οποιοδήποτε κόστος.
Οι λόγοι που δεν κάνουν την πραγματικότητα ειδυλλιακή συμπυκνώνονται σε ένα άρθρο που γράφτηκε πριν τρία χρόνια περίπου στην Αυγή, για την ακρίβεια στις 24 Δεκεμβρίου του 2014, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στον προθάλαμο της εξουσίας.
Το άρθρο με τίτλο “Τρόμος πάνω απ’ την πόλη” υπογραφόταν από τον Θανάση Καρτερό για την καθημερινή του στήλη Της Ωρας που βρίσκεται σταθερά στην πίσω σελίδα της εφημερίδας. Μ’ άλλα λόγια δεν επρόκειτο για ένα τυχαίο άρθρο που φιλοξενήθηκε στην εφημερίδα.
Στο άρθρο σχολιαζόταν και περιγραφόταν η κατάσταση που επικρατούσε στη Νέα Φιλαδέλφεια, αποτέλεσμα της πίεσης που ασκούσε ο γνωστός μεγαλοεπιχειρηματίας που ήθελε γήπεδο με το “έτσι θέλω” και εκμεταλλευόταν την ανάγκη του κόσμου της ομάδας να κατασκευαστεί πάλι μια φυσική έδρα.
Έγραφε τότε ο Θ. Καρτερός μεταξύ άλλων: “Πολλά έχουν δει τα μάτια μας ως τώρα. Και ξύλο έχει φάει κόσμος, και κλίμα διχασμού καλλιεργείται, και η συκοφαντία πάει σύννεφο, και οι πολίτες που τόλμησαν να προσφύγουν στο ΣτΕ σχεδόν επικηρύχτηκαν, με αποτέλεσμα να απειλείται σήμερα η ίδια η ζωή τους. Για να φτάσουμε τελικώς στο αίσχος του αίσχους, να μπουκάρουν τα καλόπαιδα μέσα στην αίθουσα του δημοτικού συμβουλίου, να δέρνουν δημοτικούς συμβούλους και να απειλούν τον δήμαρχο της πόλης. Λες και είμαστε στο Σικάγο του μεσοπολέμου, ή στο Βερολίνο του Χίτλερ.”
Σήμερα όμως, σαν μην έγιναν πότε όσα γράφονταν τότε, βγήκε η οικοδομική άδεια για το γήπεδο, από το υπουργείο Περιβάλλοντος.
Πάνω σε αυτή την κατάσταση που θύμιζε “Σικάγο του μεσοπολέμου ή Βερολίνο του Χίτλερ” και αναδείκνυε τότε η Αυγή και φυσικά ο ΣΥΡΙΖΑ, χτίζεται σήμερα το γήπεδο. Με τις ευλογίες του, της ευλογίες της δικιάς του επίσης Περιφέρειας Αττικής και ευτυχώς όχι του πρώην δικού του δημάρχου. Αλλά (και) γι αυτό μάλλον είναι πρώην.
Το γήπεδο της ΑΕΚ, ένας έτσι κι αλλιώς κιτς μεγαλεπήβολο πρότζεκτ, χτίζεται πάνω σε απειλές, ενέδρες, στοχοποιήσεις, δημόσιους διασυρμούς, ξυλοδαρμούς και λοιπές μαφιόζικες πρακτικές σε βάρος όσων αντιστάθηκαν.
Πάνω σε αυτή την κατάσταση που τότε περιγραφόταν ως “αίσχος”, κάποιοι σήμερα ανυπομονούν να κόψουν κορδέλες εγκαινίων και μιλούν για μεγάλο έργο. Την ίδια ώρα δε, κουνούν το δάκτυλο σε όσους συνεχίζουν να αντιστέκονται και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι με το να δικαιώνουν τις παραπάνω πρακτικές, αφήνουν μια αρνητική παρακαταθήκη για τις αντιστάσεις του μέλλοντος, στις οποίες μπορεί πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ να θελήσει από άλλη θέση, ως κόμμα αντιπολίτευσης, να είναι μέρος τους.
Όπως γραφόταν τότε επίσης, ο αγώνας στη Ν. Φιλαδέλφεια δεν ήταν απλά απέναντι σε ένα αντιοικολογικό γήπεδο, αλλά στο επίκεντρο του βρισκόταν “το δημοκρατικό δικαίωμα των ανθρώπων που ζουν και δουλεύουν σ’ αυτό τον δήμο να έχουν άποψη για το αύριο των ίδιων και των παιδιών τους.”
“Να θέλουν, ή να μη θέλουν να θυσιάσουν δέντρα και οξυγόνο για να κάνει το δικό του ο Αφέντης. Και πολύ περισσότερο να μπορούν να μιλούν ελεύθερα, να δρουν ελεύθερα, να προσφεύγουν στο συμβούλιο της επικρατείας ελεύθερα, χωρίς τον φόβο των αντιποίνων από την τοπική μαφία.”
Σήμερα λοιπόν δεν νίκησε ούτε η ΑΕΚ, ούτε ο κόσμος που τη στηρίζει πραγματικά, αλλά ούτε κι ο ΣΥΡΙΖΑ που δεν το βλέπει γιατί ίσως θαμπώνουν την κρίση του τα φώτα του Μέγαρου Μαξίμου.
Νίκησε το “όλο το Άλσος γήπεδο” που ακουγόταν στις τραμπούκικες διαδηλώσεις συγκεκριμένων, που είπαμε, ήθελαν γήπεδο με όποιο κόστος. Και το πετυχαίνουν με την έγκριση κυβέρνησης της Αριστεράς, που δεν υποχρεώθηκε από κανένα Μνημόνιο να κάνει άλλη μια κωλοτούμπα, αλλά γύρισε την πλάτη συνειδητά στους αγώνες που και η ίδια στήριξε, αλλά και στους ανθρώπους που τη στήριξαν για να έρθει στα πράγματα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.