“Στις 19 Φεβρουαρίου 2015, ο διάσημος νευρολόγος και συγγραφέας Oliver Sacks, στα ογδονταένα του χρόνια, ανακοινώνει την απρόσμενη δάγνωση των γιατρών για τον επικείμενο θάνατό του. Δημοσιεύει ένα κείμενο με τίτλο “Η δική μου ζωή”, όπου δανείζεται τον τίτλο από αντίστοιχο κείμενο του David Hume του 1776, στο οποίο ο μεγάλος φιλόσοφος ανακοίνωνε κι αυτός μια αντίστοιχη διάγνωση των γιατρών στα εξηνταπέντε του χρόνια” (από το οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Κινδυνεύοντας να χαρακτηριστώ βέβηλος ή ό,τι άλλο, πιστεύω πως ανάμεσα στα δύο κείμενα του μικρού αυτού βιβλίου, εκείνο του Sacks είναι που έχει την περισσότερη αξία. Ο David Hume, άλλωστε, ξεκαθαρίζει εξαρχής πως δεν κάνει τίποτα άλλο παρά να αφηγηθεί τη ζωή του, ενώ στο τέλος του κειμένου αναγνωρίζει: «Δεν μπορώ να ισχυριστώ πως δεν υπάρχει ματαιοδοξία σε τούτο τον επικήδειο λόγο που βγάζω για τον εαυτό μου». Η καταγραφή της ζωής του από τη δική του πένα είναι εν πολλοίς ειλικρινής, αλλά περιορίζεται στα γεγονότα. Αν υπάρχει κάποιο μάθημα που μπορεί να λάβει ο αναγνώστης από όλη αυτή την αφήγηση είναι η πίστη που προφανώς διέθετε ο Σκωτσέζος φιλόσοφος στις δυνατότητές του παρά τις αλλεπάλληλες πρώτες αποτυχίες. Πέραν τούτου ουδέν.
Αντιθέτως, ο σχετικά πρόσφατα χαμένος Oliver Sacks, ορμώμενος από το κείμενο του Hume, δεν επιχειρεί απλώς μια καταγραφή της ζωής του. Μάλιστα, δεν παραθέτει στην ουσία παρά ελάχιστα βιογραφικά στοιχεία σχετικά με το άτομό του. Αυτό που κάνει, είναι να εκφράσει μια αισιόδοξη στάση, μια αποφασιστικότητα για τη ζωή που του απομένει, τη φιλοδοξία να συνεχίσει να δουλεύει μέχρι τέλους πάνω στην επιστήμη του, πάνω στην εντός ή εκτός εισαγωγικών τέχνη του, να μην παρατήσει, ακόμα και ενώπιον αυτού του προδιαγεγραμμένου τέλους, αυτό το παιχνίδι της μάθησης, της παρατήρησης του κόσμου, της καταγραφής όλων αυτών που θεωρεί σημαντικά. Παράλληλα – όσο κλισέ ή γλυκερό κι αν ακουστεί αυτό – δηλώνει ευγνώμων για την αγάπη που έχει λάβει και συνεχίζει να λαμβάνει, αλλά και για τη γενιά ανθρώπων στην οποία «παραδίδει» τον κόσμο.
Και είναι αυτή ακριβώς η ευφρόσυνη ματιά που καθιστά σημαντικό το κείμενο του Oliver Sacks – όπως και το μικρό βιβλίο στο οποίο αυτό περιέχεται.
David Hume/Oliver Sacks – Η δική μου ζωή: Σκέψεις για τον επικείμενο θάνατο. Μετάφραση: Άννα Σπυράκου, Κώστας Πόταγας. Εκδόσεις Άγρα, 2015.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.