Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μας προσπαθώντας να αναλύσουμε συμπεριφορές τρίτων, πράγμα που αφενός μαρτυρά την κοινωνική μας φύση, την ανάγκη μας να δημιουργούμε σχέσεις και να συνυπάρχουμε με άλλους ανθρώπους και αφετέρου τον προβληματικό χαρακτήρα των σχέσεων αυτών και την εμμονική μας προσκόλληση στο τι είδους γνώμη θα σχηματίσουν οι άλλοι για εμάς.
Η αλήθεια είναι πως λίγο-πολύ όλοι έχουμε αρχίσει φιλικές κουβέντες με κλισέ τσιτάτα του τύπου «λες να…;» με ό,τι και να συνεπάγεται αυτό, «λες να μην εννοούσε αυτό;», «λες να είμαι υπερβολικός-η;».
Πρόσφατα έκανα μια παρόμοια κουβέντα με έναν φίλο, η κουβέντα δεν κατέληξε πουθενά και μείναμε αιωρούμενοι μεταξύ του δίπολου ‘σταρχιδισμός ή τρυφερότητα’.
Στην προσπάθειά μας να κρατηθούμε μακριά από την τρυφερότητα, το ρομαντισμό και το συναίσθημα, οργανώνουμε ή μάλλον οργανώνουν τις ζωές μας γύρω από την συνήθεια. Ως τέτοια ορίζουμε κάθε ασυνείδητα και συνειδητά επαναλαμβανόμενη πράξη και δεσμό. Προσπαθούν έτσι να παγιώσουν το σταρχιδισμό ως συνήθεια, ως λογική πρακτική στις ανθρώπινες σχέσεις. Σε έναν βαθμό αυτό το έχουν καταφέρει. Έτσι υψώνουμε τοίχους συνήθειας και αφήνουμε έξω ό,τι μας φοβίζει, ό,τι μπορεί να διαταράξει τα νερά της κανονικότητάς μας, ό,τι μας κάνει να αισθανόμαστε και ό,τι μας απειλεί. Και ονομάζουμε την συνήθεια καθημερινότητα και την καθημερινότητα ζωή και βολευόμαστε εκεί μέσα για πάντα. Κατά πόσο θεωρείται ζωή όμως μια σειρά προγραμματισμένων γεγονότων και πόσο ενδιαφέρουσα θεωρείται η ζωή αυτή; Αρνούμαστε να αισθανθούμε, να πάμε κόντρα στο ένστικτο της συνήθειας… Κατά πόσο όμως η συνήθεια είναι ένστικτο και κατά πόσο μας επιβάλλεται έμμεσα από την κυρίαρχη κουλτούρα; Μήπως η κοινωνία μας θέλει φοβικούς απέναντι στο συναίσθημα;
Ο σταρχιδισμός είναι σημάδι των καιρών μας. Είναι απόδειξη του φόβου μας να νιώσουμε και να δείξουμε ότι νιώθουμε. Ίσως να είχε δίκιο ο Τενεσί Ουίλιαμς στον Γυάλινο Κόσμο όταν παρομοίαζε την ανθρώπινη καρδιά με γυάλινο αντικείμενο. Μόνο που στην προσπάθεια να προστατεύσουμε την καρδιά μας από τις φθορές που τυχόν να υποστεί στα χέρια των άλλων, καταλήγουμε φυλακισμένοι σε μία αποστειρωμένη πραγματικότητα. Η ανάγκη μας να αναλύουμε συμπεριφορές αποτελεί μια ένδειξη ενδιαφέροντος για κάποιον τρίτο και αυτό αποδεικνύεται μέσα από τη σπατάλη χρόνου για την ερμηνεία της συμπεριφοράς αυτής. Και ίσως αυτό το ενδιαφέρον να μην χωράει τελικά στα πλαίσια μια κοινωνίας που θέλει πολίτες παθητικούς και εύκολα χειραγωγήσιμους. Ίσως το μεγαλύτερο λάθος στις ανθρώπινες σχέσεις να είναι η άρνηση της τρυφερότητας και αυτό γιατί η τρυφερότητα αποτελεί μάλλον ταυτοτικό χαρακτηριστικό του ατόμου και αυτό δεν είναι κάτι που μπορούμε να αποβάλλουμε.
Ίσως να ζούμε σε καιρό πολέμου τελικά. Και ο πόλεμος αυτός είναι πόλεμος εσωτερικός, πόλεμος για τη διατήρηση της ανθρώπινης ταυτότητας απέναντι στο κυρίαρχο πρότυπο συμπεριφοράς. Και σ΄ αυτόν τον πόλεμο μοναδικό μας όπλο είναι η τρυφερότητα. Μας φοβούνται γιατί δεν έχουν καταφέρει να εξαλείψουν κάθε μορφή συναισθήματος από μέσα μας. Φοβούνται την τρυφερότητά μας, την δυνατότητά μας να παραμένουμε άνθρωποι. Ίσως οι ανθρώπινες σχέσεις να μην είναι τίποτα περισσότερο από παιχνίδια εξουσίας, της εξουσίας συναισθημάτων. Όποιος ορίζει τα συναισθήματά σου, ορίζει και εσένα τον ίδιο. Θα μπορούσαμε τώρα να φανταστούμε πολύ εύκολα τι συμβαίνει όταν κάποιος σου αφαιρεί τα συναισθήματά σου.
Χριστίνα Μαργιώτη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.