Εδώ και λίγες ώρες το 2011 αποτελεί παρελθόν και εν μέσω εναγκαλισμών, μουσικής και αλκοόλ υποδεχτήκαμε το νέο έτος. Κάθισα, σκέφτηκα και έγραψα λοιπόν τι θέλω και τι δεν θέλω εγώ από το 2012. Έχουμε και λέμε…
Τι ΔΕΝ ΘΕΛΩ
1. Ξανά το Γιωργάκη Πρωθυπουργό. Ούτε τον Αντωνάκη. Κι αν για τον πρώτο μπορούμε να είμαστε αρκετά σίγουροι (όσο μπορεί να βασιστεί κανείς στον έλληνα ψηφοφόρο) τότε για τον δεύτερο κάντε όρεξη. Οι εκλογές θα μας χτυπήσουν την πόρτα ανοιξιάτικα και δυστυχώς το λάθος θα γίνει. Άντε και στις επόμενες δώσε το χρίσμα στο Καρατζαφίρερ έλληνα ψηφοφόρε.
2. Όχι άλλο Τσάκα. Το εννοώ. Εντάξει στην αρχή είχε πλάκα, δεν λέω, αλλά μετά κατάντησε κακόγουστο αστείο. Η ελληνική αθλητική δημοσιογραφία είχε μάλλον ανάγκη ένα κράμα Ρούλας Βροχοπούλου και Εφης Θώδη στο σώμα του Ντάνι Ντε Βίτο, με την ιδιότητα του συμβουλάτορα ενός Σαουδάραβα Πρίγκηψ, ώστε να του ξεσκίσει την σάρκα στο βωμό μίας δήλωσης του στυλ: «Ο Μέσι και ο Κριστιάνο Ρονάλντο μπορεί να είναι τσακωμένοι, αλλά μόλις τους φέρω στην Πανάθα, ο Ζεσουάλδο θα τους τα βρει. Βέβαια κάποιος από τους δύο θα πρέπει να κάτσει στον πάγκο, γιατί έχω κλείσει και τον Σικαμπάλα». Υπάρχουν ωστόσο και όρια στην γραφικότητα. Όχι τίποτα άλλο, αλλά ο Μαρινάκης δεν αντέχει να είναι η ομάδα του δεύτερη ούτε στην γραφικότητα και επανέφερε το αντίπαλο δέος του Βλάση που ακούει στο όνομα Σάββας Θεοδωρίδης.
3. Μαζικές αυτοκτονίες ελέω πρόβλεψη των Μάγια για καταστροφή του κόσμου στις 21 Δεκέμβρη του 2012. Δεν είναι ακριβώς ότι δεν το θέλω, απλά είναι παντελώς ηλίθιο. Όταν είχε γίνει κάτι παρόμοιο το 2000 ήμουν πολύ μικρός και δεν το θυμόμουν. Τώρα όμως κάθομαι και σκέφτομαι. Αν όντως κάποιος πιστεύει πως θα καταστραφεί ο κόσμος, τότε πραγματικά γιατί να αυτοκτονήσει λίγες ώρες νωρίτερα; Δεν έχει καν την περιέργεια να κάτσει να δει τους μετεωρίτες που θα χτυπάνε την γη, το έδαφος που θα χωρίζεται στα δύο και τα κτίρια που θα καταρρέουν σαν τραπουλόχαρτα. Δεν λέω πως είναι όμορφη η εικόνα, αλλά αν όντως συμβούν όλα αυτά, θα θυμάσαι τίποτα μετά; Και λέω εγώ τώρα, αν, ΑΝ τελικά δεν καταστραφεί ο κόσμος, τότε τι;
4. Τώρα τελευταία με την κρίση να μας έχει βαρέσει κατακούτελα υπάρχουν τριών ειδών άνθρωποι. Αυτοί που θέλουν οπωσδήποτε να πάνε στο εξωτερικό γιατί «…όλα στην Ελλάδα είναι χάλια…», αυτοί που δεν θέλουν ποτέ να φύγουν από την Ελλάδα γιατί «…σαν την Ελλάδα πουθενά…» και οι φυσιολογικοί (Κι όμως! Σε αυτή την περίπτωση το να είσαι φυσιολογικός δεν είναι κακό αναγνώστη μου!). Πραγματικά έχω κουραστεί να ακούω και να βλέπω ανθρώπους που είτε θέλουν να ρίξουν μαύρη μέτρα πίσω τους επειδή η Ελλάδα είναι τριτοκοσμική, σάπια, άσχημη, βρώμικη, διεφθαρμένη κλπ είτε δεν αλλάζουν με τίποτα την πατρίδα τους, η οποία μπορεί να τους πληγώνει ωστόσο πουθενά στον κόσμο δεν είναι όπως εδώ.
Τους μεν μόνο ως απροσάρμοστους μπορείς να τους χαρακτηρίσεις, καθώς έχουν φτάσει 20 και βάλε χρονών και δεν έχουν καταφέρει να βρουν ούτε ένα σοβαρό λόγο (πέραν φυσικά της οικογένειας και των φίλων, ΑΝ έχουν) για να μείνουν εδώ, ενώ στους δε η απουσία μπουζουξίδικων και σκυλάδικων στις ανεπτυγμένες χώρες, ικανών να τους ψυχαγωγήσουν όπως μόνο αυτοί ξέρουν, πρέπει να είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για να απαρνηθούν τα πάτρια εδάφη. Για μένα η αλήθεια βρίσκεται κάπου στην μέση. Όπως και στα περισσότερα πράγματα στη ζωή.
5. Θάνατο σε πορεία. Το 2010 ήταν τα θύματα της Marfin. Πέρυσι του 53χρονου οικοδόμου συνδικαλιστή του ΠΑΜΕ. Το να βρίσκεσαι σε πορεία και να μαθαίνεις πως κάποιος έχασε την ζωή του είναι το λιγότερο τραγικό. Ο θάνατος του 53χρονου δεν συνέβη από τραυματισμό κατά την διάρκεια της πορείας- ή μάλλον της γενικευμένης σύρραξης εκείνης της ημέρας- ωστόσο τα δυσάρεστα μαντάτα θα μπορούσαν να είχαν έρθει οποιαδήποτε ώρα και στιγμή…
Τι ΘΕΛΩ
1. Περισσότερο κόσμο στις πορείες. Γενικότερα περισσότερο κόσμο να αντιδρά. Να ξυπνάει από τον λήθαργο στον οποίο βρίσκεται. Δεν νοείται με τα όσα συμβαίνουν στην κοινωνία σε ημέρα γενικής απεργίας να δίνουν το παρών μόλις 100.000. Προσωπικά μου φαίνεται αστείο το νούμερο. Συνειδητοποιώ τις δυσκολίες που είναι υπαρκτές (πχ φόβος απόλυσης ή ακόμα και αδυναμία ορισμένων να χάσουν έστω και ένα μεροκάματο), ωστόσο και πάλι ο αριθμός είναι εξωφρενικά μικρός για τα όσα περνάμε όλοι μας. Πραγματικά αναρωτιέμαι ώρες-ώρες τι άλλο πρέπει να μας κάνουν για να σηκωθούμε και να γεμίσουμε τους δρόμους. Διότι δεν νομίζω να μένουν και πολλά.
2. Έμπνευση και χιούμορ. Σε κάθε πτυχή της ζωής. Οι καιροί μπορεί να είναι δύσκολοι, ωστόσο ακόμα και κάτω από τέτοιες συνθήκες μπορεί να γεννηθούν ωραία πράγματα. Ένα μικρό παράδειγμα. Eταιρεία κινητής τηλεφωνίας μέσα από μία εξευτελιστική για το ελληνικό ποδόσφαιρο εξέλιξη δημιούργησε μία από τις πιο εμπνευσμένες διαφημίσεις των τελευταίων ετών. Μαζί της και μία άλλη, που και πάλι εμπνευσμένη από τα ελληνικά γήπεδα μας έφερε ένα μικρό θεούλη που ξέρει να πουλάει πολύ καλά βρώμικο. Από την μία έχουμε μία, αν μη τι άλλο, ντροπιαστική εξέλιξη για τον ελληνικό αθλητισμό και από την άλλη μία σκηνή με καθημερινούς ανθρώπους, οι οποίες ωστόσο παρουσιάζονται μέσα σε ένα ιδιαίτερα χιουμοριστικό πλαίσιο. Ομορφαίνει δεν παχαίνει!
3. Τελικό στο Europa League ανάμεσα σε Ολυμπιακό και ΠΑΟΚ. Θα ήταν πέρα για πέρα ενδιαφέρον να βλέπαμε στον τελικού του Βουκουρεστίου τους Μιραλάς, Βιεϊρίνια, Τζιμπούρ, Σαλπιγγίδη, Ιμπαγάσα και Πάμπλο Γκαρσία να μάχονται με φόντο ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο και όχι κάποιο εγχώριο θεσμό. Οι δύο ομάδες έχουν δείξει φέτος το πραγματικό τους πρόσωπο στο Champions League και το Europa League αντίστοιχα, όμως αν δεν προχωρήσουν ακόμα παραπέρα η πορεία τους δεν θα μπορεί να χαρακτηριστεί και επιτυχημένη. Ειδικότερα των πρωταθλητών Ελλάδας, των οποίων η κλήρωση είναι ομολογουμένως ευκολότερη του Δικέφαλου του Βορρά.
4. Αισιοδοξία και ελπίδα. Δυστυχώς δεν της μοιράζει κανείς απλόχερα να πάμε να προμηθευτούμε, ωστόσο είναι από τα πλέον απαραίτητα εφόδια. Διότι για εφόδια μιλάμε. Το να διατηρείς θετικό πνεύμα όταν όλα δίπλα σου καταρρέουν θέλει απίστευτο ψυχικό σθένος. Ε δεν υπάρχει λοιπόν μεγαλύτερη ανάγκη από την σημερινή για να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, να χαμογελάσουμε σε δικούς μας ανθρώπους και μη και να δώσουμε δύναμη σε όποιον την έχει ανάγκη. Κάποιος άλλωστε θα το κάνει για και για εμάς, όταν το χρειαστούμε.
5. Υγεία. Το πιο απλό και συνάμα πιο δύσκολο πράγμα. Δεν αναφέρομαι απλά στην σωματική υγεία, αλλά και στην ψυχική. Μακάρι να μπορούσαμε να πετύχουμε τον απόλυτο συνδυασμό. Η αλήθεια είναι πως αν έχεις την σωματική σου υγεία, τότε όλα μπορείς να τα ξεπεράσεις. Όταν στέκεσαι στα δύο σου πόδια τότε μπορείς να αντέξεις θανάτους, τσακωμούς, χωρισμούς και ότι άλλο εμπόδιο βρεθεί μπροστά σου. Βέβαια ας μην γελιόμαστε, αν δεν έχεις την ψυχική σου υγεία όλα σου φαίνονται μαύρα. Για λίγο όμως. Κάποια στιγμή όλα παίρνουν τον δρόμο τους. Την υγεία μας να’ χουμε…
Υ.Γ.: Μόλις τελείωσα την συγγραφή αυτού του άρθρου συνειδητοποίησα κάτι ανησυχητικό. Σε αυτή την ζωή ξέρω τι δεν θέλω καλύτερα απ’ ότι ξέρω τι θέλω. Καλή χρονιά.
Κ.Σ.
(1/1/2012)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.