Η Χρυσή Αυγή είναι οι εφτακόσιες χιλιάδες ψηφοφόροι της. Εκείνοι που στην αρένα, όταν ο βουλευτής της Χρυσής Αυγής χτύπησε τη βουλευτή του ΚΚΕ, έδειξαν με τον αντίχειρα κάτω νομίζοντας ότι αυτό σημαίνει ΖΩΗ.
Μόνο δύο επιλογές υπάρχουν: είτε δεν θα παίξουμε καθόλου το παιχνίδι της -έστω κουτσής, στραβής και ανάποδης- Δημοκρατίας που έχουμε, και θα κάνουμε, για παράδειγμα, αντάρτικο πόλεων, είτε θα παίξουμε αυτό το παιχνίδι ακολουθώντας όλους τους κανόνες, και όχι μόνο αυτούς που μας βολεύουν.
Έχει γίνει καθημερινό φαινόμενο πλέον να «πέφτουμε» πάνω σε ειδήσεις που αφορούν τη γνώμη σημαντικών, και μη, καλλιτεχνών για τη Χρυσή Αυγή. Το 3poιntmagazine.gr θυμίζει κάποια από τα πιο τρανταχτά παραδείγματα.
Μια κυβέρνηση που δεν διστάζει να ξηλώσει μαζί με τις τσέπες μας, δικαιώματα κι ελευθερίες χρόνων, που φιμώνει μέσα σ’ ένα απόγευμα την ΕΡΤ και οραματίζεται μια νέα ΥΕΝΕΔ, που βασανίζει στα αστυνομικά τμήματα διαδηλωτές, που σιγοντάρει τους καθημερινούς ξυλοδαρμούς μεταναστών, δεν θα δυσκολευτεί να κάτσει στην καρέκλα της εξουσίας με τον Μιχαλολιάκο.
Το ότι διαστρεβλώθηκαν τα όσα είπε η Δημουλά δεν μου κάνει εντύπωση. Ζούμε σε εποχή που αν κάποιος δεν κάνει δηλώσεις του τύπου «Να φύγουν οι μετανάστες να ξεβρωμίσει ο τόπος» ή «Θέλω να πεθάνουν οι Χρυσαυγίτες», ο κόσμος δεν ξέρει τι ταμπέλα να του βάλει και οι «δημοσιογράφοι» δεν ξέρουν πως θα δημιουργήσουν ντόρο. Έτσι κόβουν και ράβουν τη δήλωση στα μέτρα που τους συμφέρει.
Εντύπωση προκαλεί το προχωρημένο στάδιο ανοσίας. Οι τρεις μαντράχαλοι δίπλα μου στην καφετέρια, που συμφωνούσαν ότι "η χρυσή αυγή τουλάχιστον βοηθά έλληνες. Οι αναρχικοί μόνο μετανάστες". Ο ναζισμός γίνεται μέρος της καθημερινότητάς μας.
Και ξαφνικά η Χρυσή Αυγή. Στην αρχή σαν αστείο, σαν απευκταία και απίθανη εξέλιξη. Πέρασε από το ά-λεκτο και το α-νόητο στην καθημερινότητα. Φουτεράκια με το λογότυπο και ξυρισμένα κεφάλια. Αμηχανία. Υψηλά ποσοστά. Οργή. Χαστούκια. Υψηλά ποσοστά. Αμηχανία. Η Χρυσή Αυγή έχει μπει στην καθημερινότητα και στην πολιτική μας ζωή με έναν καθοριστικό και αμετάκλητο τρόπο.
Μέσα στο κυνήγι του κέρδους και την αγωνία για την επιτυχία συχνά παραμερίζονται άλλες θεμελιώδεις πτυχές του τρόπου που σκέπτεται ο άνθρωπος. Με αφορμή τις πρόσφατες "λασπωμένες πατημασιές" φασιστικών εκφράσεων στον χώρο του αθλητισμού, ο Απόστολος Λιόγκας σχολιάζει.
Στο τρίλεπτο κρεσέντο των τσιγγάνων-πρωταγωνιστών της Ανίτας Πάνια, ακούμε απειλές κατά της Χρυσής Αυγής, οι οποίες περιλαμβάνουν -από ό,τι μπορούμε να καταλάβουμε- μαχαιρώματα, πιστολιές και… πολύ αίμα.
Δυστυχώς, για άλλη μια φορά, θα ασχοληθώ με φασίστες. Λέω «δυστυχώς», όχι διότι δεν είναι ενδιαφέρον θέμα από οποιαδήποτε σκοπιά (ψυχαναλυτική έως ιδεολογική), αλλά επειδή δίνεται για άλλη μια φορά αφορμή για τσάμπα επίδειξη αντιφασιστικού φρονήματος, σε μια εποχή που ο φασισμός περπατάει δίπλα μας στους διαδρόμους του σουπερμάρκετ.
Μετά αυτές οι χοντρές κυρίες μας είπαν να σηκωθούμε και να χαιρετήσουμε και εμείς έτσι. Αλλά εγώ βαριόμουν και δε σηκώθηκα, και ας με αγριοκοίταζε η μαμά μου. Ήξερα ότι δεν μπορούσε να με πετύχει από τόσο μακριά με το παπούτσι. Μετά, όμως, σηκώθηκα και έκανα και εγώ το χέρι μου σαν κρεμάστρα.
Τα κόμματα έχουν ένα σωρό θέματα να ασχοληθούν αυτή την περίοδο: "λίστα Λαγκάρντ" και προανακριτική επιτροπή, νέο φορολογικό νομοσχέδιο [...] αιθαλομίχλη και επίδομα θέρμανσης είναι στην κορυφή της ατζέντας εδώ και μέρες.Η Χρυσή Αυγή όμως δεν είναι σαν τα άλλα κόμματα, και γι' αυτό, από όλα τα προβλήματα της χώρας, επέλεξε να αναδείξει το ζήτημα της στρατιωτικής θητείας.