Γεμίσαμε από φίλους που δεν λέμε ούτε καλημέρα / Από ανθρώπους άδειους σαν ξεχασμένα καζάνια σε αποθήκες κλειστών εστιατορίων / Μόνο που εμείς ακόμα βράζουμε κι αργοπεθαίνουμε
Οι φίλοι μου φεύγουν, και πολλοί από αυτούς που έχουν μείνει πίσω, θέλουν να τους ακολουθήσουν. Παίρνω μία βαθιά ανάσα... όχι, μία εγκληματική συμμορία δεν θα με σταματήσει να ονειρεύομαι.
Κλείνω όλα τα πατζούρια να δω το μαύρο χρώμα που σε εμπνέει
μα οι γρύλιες έχουνε χαλάσει και μπαίνει ακόμα λίγο φως
έχω ένα κόμπο στο λαιμό σκεπτόμενη το τίποτα
κάνω το δέκατο τσιγάρο
-από ενοχή στο λέω γιατί με επιπλήττεις-.
Σε μια εποχή που μας τα έχουν πάρει σχεδόν όλα, υπάρχουν κάποια πολύ σημαντικότερα πράγματα στη ζωή, τα οποία δεν πρόκειται να μας τα πάρει κανένας πολιτικός.
Όλοι θέλουμε να ξεφύγουμε από τη ρουτίνα και τα προβλήματα που όλο και αυξάνονται, να αποκτήσουμε καινούριες εικόνες, να βιώσουμε νέες εμπειρίες και συναισθήματα.