Σαν το φεγγάρι,
παγωμένη η καλοσύνη της
αν είναι δυνατό να λέω
καλοσύνη αυτή τη συμπεριφορά
που τίποτα δεν μοιάζει να καταλαβαίνει
-για όλους όμοια-
σαν νάτανε η λύπη μου ένα κοινό επεισόδιο
...
Μέσα στο καταχείμωνο την άνοιξη ποθούμε,
Κι όταν ειν' άνοιξη εμείς ζητούμε καλοκαίρι,
Κι όταν τους φράχτες ξέχειλους από λουλούδια δούμε,
Λέμε πως του χειμώνα η εποχή δεν έχει ταίρι·
Κι ύστερα τίποτα' άλλο ...
