Τι απομένει λοιπόν; Οι επαναστατικές ιδέες των νέων και το γέλιο των παιδιών. Το πρώτο δέχεται ήδη το δικό του πόλεμο, ωστόσο γνωρίζει πώς να προστατευτεί. Ήρθε η ώρα να προστατευθεί και το δεύτερο.
Στην Αθήνα που το οξυγόνο πλέον θεωρείται πολυτέλεια, στην Αθήνα του τσιμέντου και της άναρχης δόμησης, στην Αθήνα της ασχήμιας, του γκρι και της κατάθλιψης, κάθε ελεύθερος χώρος θα έπρεπε να προστατεύεται. Ρεπορτάζ του 3pointmagazine.
Έρχεται κάποια στιγμή,, που συνειδητοποιείς ότι η παιδική αθωότητα και διάθεση έχει χαθεί για τα καλά. Αναπολείς το παρελθόν με μία ζεστασιά που νιώθεις ότι δύσκολα θα επιστρέψει