Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά.
Μανόλης Αναγνωστάκης, «Στο παιδί μου»
Η οργανωμένη ελληνορθόδοξη Εκκλησία, ως θεσμός, αρμός της κρατικής, εθνοποιητικής εξουσίας σε Ελλάδα και Κύπρο, σε πολλές από τις μεγάλες κρίσεις της νεότερης ιστορίας, στάθηκε απέναντι στην καλυτέρευση της καθημερινής ζωής της μεγάλης πλειοψηφίας των πολιτών και την αναβάθμιση του μορφωτικού επιπέδου του λαού (ή του έθνους, αν το προτιμάτε).
Αυτές είναι οι εικόνες που μετέδωσε την Κυριακή 15/3/2020 το πρωί η κυπριακή κρατική τηλεόραση του ΡΙΚ από τον ναό Αγίου Προκοπίου της μονής Κύκκου.
Ένα κράτος με κομμένα φρένα, δίνει τα κλειδιά της κοινής λογικής σε έναν μανιακό εν δυνάμει μακελάρη εκατοντάδων ίσως και χιλιάδων εν δυνάμει νοσούντων. Εν γνώσει της και αποδεχόμενη το κίνδυνο όχι απλά μετάδοσης αλλά ευρείας διασποράς του ιού, η Εκκλησία μουτζώνει και με τα δυο της χέρια την προσπάθεια της κοινωνίας να επιβιώσει ακολουθώντας τις οδηγίες της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας.
Η Εκκλησία της Κύπρου, αφού επί εβδομάδες ολόκληρες επέμενε εμμονικά στο ανεκδιήγητο τροπάρι της, αργά το απόγευμα της ίδιας μέρας, μετά από έναν ορυμαγδό αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και μετά και το 2ο διάγγελμα Αναστασιάδη που επέβαλε μοντέλο Ιταλίας, άλλαξε οπορτουνιστικά στάση[1] με γελοίες δικαιολογίες που σε καμία περίπτωση δεν αναιρούν όποια βλάβη έχει εν γνώσει της προκαλέσει.
Το ποινικό δίκαιο που μιλάει την απλή γλώσσα των συνεπειών, την στάση αυτή την κατατάσσει σε διάφορους τύπους εγκλημάτων – από τη διακινδύνευση της δημόσιας υγείας και την απλή σωματική βλάβη μέχρι και την ανθρωποκτονία- με ενδεχόμενο δόλο. Δηλαδή, η Εκκλησία γνωρίζει («γνωστικό» στοιχείο) το ενδεχόμενο επέλευσης του επιβλαβούς αποτελέσματος και αποδέχεται («βουλητικό» στοιχείο) την ενδεχόμενη επέλευσή του: βασικές γνώσεις πρωτοετών Νομικής. Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι οι στοιχειώδεις αρχές του ποινικού δικαίου δεν βρίσκουν εφαρμογή στους επώνυμους μεγαλεμπόρους ναρκωτικών που έχουν σχέση με πολιτικούς αξιωματούχους, στους δωροδοκούμενους υπουργούς και στους celebrities. Στην όμορφη αυτή ομήγυρη, τώρα προστίθεται αγέρωχα και απροκάλυπτα και το παπαδαριό- με ελάχιστες εξαιρέσεις που τιμούν τη θέση και τον ρόλο τους.
Νιώθω λίγο σαν να…κλέβω εκκλησία αναλογιζόμενος και σταχυολογώντας τις εγκληματικές στάσεις που η Εκκλησία σε Ελλάδα και Κύπρο έχει λάβει απέναντι στο δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό σε κρίσιμες καμπές της Ιστορίας. Από το ανάθεμα των επαναστατών του 1821 μέχρι τους αγιασμούς γραφείων της Χρυσής Αυγής από τον Μητροπολίτη Αμβρόσιο, από την αγαστή συνεργασία Δαμασκηνού με τον Τσόρτσιλ κατά τις σφαγές των Δεκεμβριανών, μέχρι του παπάδες που συμμετείχαν στις εικονικές εκτελέσεις στο ΕΑΤ-ΕΣΑ, στη χούντα, ώστε η σκηνοθεσία τους να είναι…πιο πειστική[2], ο κατάλογος δεν έχει τελειωμό.
Η διαφορά της τωρινής στάσης της ανώτατης ηγεσίας της Εκκλησίας έχει σημασία. Αυτή τη φορά δεν στρέφει την εξουσία και την ιδεολογική της ηγεμονία απέναντι σε κάποιον πραγματικό ή φανταστικό εχθρό. Η Εκκλησία σήμερα παίρνει το δόρυ του Άη Γιώργη και το εκτοξεύει απέναντι στην ίδια της την πελατεία. Σήμερα, η Εκκλησία δείχνει το γνωστό δάχτυλο σε αυτόν που η ίδια επικαλείται ως ιδρυτή της. Το μήνυμα της πλήρους ανευθυνότητας της Εκκλησίας απέναντι στη δημόσια υγεία είναι ένα από τα πιο εωσφορικά, αντιχριστιανικά μηνύματα που έχει εκπέμψει ποτέ. Ο Ιερώνυμος, στην Ελλάδα, μέρες που έρχονται, φαίνεται ότι μπέρδεψε το Πάσχα με ένα Καρναβάλι. Ο ολίγιστος ποιμήν επέλεξε, έτσι για αλλαγή, τον ρόλο του Πόντιου Πιλάτου και με απίστευτο θράσος ένιψε τα χέρια του για ό,τι κακό συμβεί στους επίσης ανεύθυνους πιστούς που προσέρχονται στις εκκλησίες. Στη δε Κύπρο, ο επιχειρηματικός όμιλος-κολοσσός του Αρχιεπισκόπου Χρυσόστομου εξέδωσε ανακοίνωση όπου πέρα από τις τρολιές για τα μαγικά κουτάλια, εξηγεί ότι όσοι δεν θέλουν να προσέλθουν στους ναούς…είναι ελεύθεροι (sic) να το κάνουν[3].
Πολλοί έχουν πει και γράψει ότι τώρα είναι η ώρα της μάχης. Και σωστά. Λιγότεροι αλλά με βαρυσήμαντες υπογραφές, έχουν ζητήσει, την επαύριο κιόλας του εφιάλτη, να κάνουμε restart σε ό,τι αποκαλούμε δημόσια σφαίρα. Ο πλήρης διαχωρισμός Κράτους και Εκκλησίας που θα συμβολίσει την αποδόμηση του απαραβίαστου της θεοκρατικής αυθαιρεσίας, είναι μία από τις πρώτες προτεραιότητες. Φτάνει πια. Ας πούμε την αλήθεια. Όχι στους ανεύθυνους πιστούς και τους εγκληματίες παπάδες, αλλά στα παιδιά. Γιατί από αυτά δανειζόμαστε τον σημερινό κόσμο και θα είναι εγκληματικό να τους τον παραδώσουμε βουτηγμένο στην παράνοια.
[1] Δελτίο Τύπου Αρχιεπισκοπής Κύπρου, 15/3/2020, https://churchofcyprus.org.cy/60386
[2] 21η Απριλίου 1967: Η Χούντα, τα βασανιστήρια και η ταπείνωση στην Κύπρο, Δημήτρης Κατσάκος, Ελεύθερος Τύπος (online), 9 Απριλίου 2019 (http://bit.ly/2xFYzkW)
[3] Κορονοϊός: Η Εκκλησία της Κύπρου προτείνει… εναλλακτικές – Τι λέει για τη Θεία Κοινωνία, Thetoc.gr, 11/3/2020 (bit.ly/2QfK3qm)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.