Άλλη μία πορεία έφτασε στο τέλος της… Τελείωσε ακόμα το βάσανο της ορθοστασίας και της εισπνοής χημικών, τα οποία προσφέρει απλόχερα σε αυτές τις περιπτώσεις η Ελληνική Αστυνομία. Ξεκίνησε όμως, τουλάχιστον για μένα, μία ψυχοφθόρα διαδικασία, η οποία σχετίζεται με τους σκοπούς και τη στόχευση μίας πορείας, η οποία στην προκειμένη περίπτωση δεν έπρεπε να έχει επετειακά χαρακτηριστικά, αλλά να αποτελέσει λαβή για την πρόκληση ενός νέου κύματος κινηματικών διαδικασιών, οι οποίες θα ανακόψουν το αυταρχικό κρεσέντο των ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΆΟΣ…
Η κακή μέρα λένε πως φαίνεται από το πρωί και αν θέλουμε να είμαστε πιο συγκεκριμένοι, δεν ήταν δύσκολο να καταλάβει κανείς από τη προσυγκέντρωση, ότι η προσέλευση του κόσμου φέτος όχι μόνο δεν θα άγγιζε τα επίπεδα των προηγούμενων κινητοποιήσεων, αλλά σε ανάγκαζε να νοσταλγήσεις τις διαδηλώσεις παλαιότερων χρόνων…
Υπήρχαν βέβαια και φωτεινές εξαιρέσεις, καθώς ορισμένα μπλοκ ήταν μαζικά, συγκροτημένα και έδιναν παλμό σε μία πορεία, η οποία ήταν κατά γενική ομολογία άνευρη, βιαστική και δίχως σαφείς στόχους.
Στο τελευταίο σημείο θα επιδιώξω να σταθώ, διότι ουσιαστικά αυτό είναι το οποίο προκαλεί και τα υπόλοιπα προαναφερθέντα.
Μία πορεία είτε αποτελείται από 5.000 διαδηλωτές, είτε από 500.000 θα πρέπει να έχει ένα πλάνο βάσει του οποίου δεν θα αναλώνεται απλώς σε ένα περιπετειώδη περίπατο, κάτι που φυσικά δεν οδηγεί σε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα, αλλά σε μία κίνηση, η οποία θα αποτελεί ισχυρό μέσο πίεσης στην κυβέρνηση και μάλιστα μία κυβέρνηση, που δεν έχει εκλεχθεί από κανέναν!
Τα αιτήματα, τα οποία αναγράφονται στα πανό και γίνονται συνθήματα στα χείλη του καθενός από όσους επιλέγουν την έκφραση της αντίδρασης τους μέσω του δρόμου είναι σημαντικά, αλλά τα αυτάκια των περισσότερων όχι μόνο δεν ιδρώνουν, αλλά ούτε καν ακούν τι έχουν να πουν κάποιοι άνθρωποι.
Απαιτείται λοιπόν η λήψη πρωτοβουλιών που θα έχουν ρηξικέλευθο χαρακτήρα και θα μπορούν να εμπνεύσουν τον κόσμο. Και αν αδυνατούμε να βρούμε κάτι το οποίο θα είναι καινούριο, ας επενδύσουμε σε μεθόδους, που έχουμε απαξιώσει. Καθιστικές διαμαρτυρίες, συνοδευόμενες από καλλιτεχνικά δρώμενα ή συνεχή παραμονή σε κομβικά σημεία των πόλεων, μπορούν να πετάξουν σπίθες, οι οποίες στη συνέχεια θα μεταμορφωθούν σε μεγάλε πυρκαγιές. Και επειδή όπως στη πραγματικότητα η κυβέρνηση δεν διαθέτει μηχανισμούς… πυρόσβεσης, τότε θα έχει γίνει η αρχή για ένα μέλλον σίγουρα λιγότερο ζοφερό από αυτό που μας επιβάλλουν να έχουμε.
Θα πρέπει βέβαια να χωνέψουμε ακόμα με κάποιο τρόπο, ότι η σύγκρουση θα αποτελέσει φυσιολογική εξέλιξη μίας προσπάθειας ανατροπής του κατεστημένου. Δεν πρέπει λοιπόν να την δαιμονοποιούμε, αλλά ούτε και να καλλιεργούμε ένα κλίμα φόβου. Κάθε άλλο, θα πρέπει να αντικρίζουμε με θάρρος τους εχθρούς μας και να τοους δείχνουμε ότι παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας. Όπως ανέφερα όμως και πριν, η σύγκρουση δεν θα έρθει ΕΚΒΙΑΣΤΙΚΑ. Θα έρθει όταν ο κόσμος θα αντιλαμβάνεται πως πρέπει να έρθει σε ολική ρήξη με ένα σαθρό σύστημα. Και για την επίτευξη αυτού χρειάζεται η συμβολή όλων των αντιστασιακών χώρων. Διαφορετικά, το μόνο το οποίο θα επιτυγχάνεται είναι ένας αδιέξοδος ανταρτοπόλεμος…
Κώστας Παπαντωνίου
(17/11/2011)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.