Το 3pointmagazine «συνάντησε» το 2ο Δημοτικό Σχολείο Κρόκου Κοζάνης και μίλησε με τον υπεύθυνο εκπαιδευτικό του project «Ο Πρόσφυγας» Βασίλη Πετρίδη, καθώς και με τον μαθητή ράπερ. Μιλήσαμε μαζί τους για τα συναισθήματά τους, την ομαδική δουλειά και την σημασία της. Μάθαμε τι κατά την γνώμη τους πρέπει να γίνει ώστε ο κόσμος μας να γίνει καλύτερος, όπως επίσης και για το πώς προέκυψε αυτή η ιδέα.
Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Κρόκου Κοζάνης βραβεύτηκε με το Ειδικό Βραβείο της Ύπατης Αρμοστείας του OHE για τους Πρόσφυγες, με το τραγούδι «Ο Πρόσφυγας».
Μαθητής ράπερ
Ποια συναισθήματα σου γεννήθηκαν γι’ αυτό το project, δηλαδή, πως ένιωσες, τι σου άρεσε, τι θυμάσαι έντονα.. από την διαδικασία της δημιουργίας του βίντεο «Ο Πρόσφυγας»;
Όταν ο κύριος Βασίλης ήρθε στην τάξη και μας είπε ότι χρειάζεται 3 παιδιά για να
κάνουμε ένα τραγούδι για έναν διαγωνισμό ένιωσα ότι δεν θα έπαιρνε εμένα. Τελικά
έτσι όπως τα φέρνει η ζωή με διάλεξε και τότε ένιωσα πολύ χαρά. Σε αυτό το project
μου άρεσε η μικρή μας φίλη που τραγουδάει το ρεφρέν κι ότι μπόρεσα να ραπάρω
όπως δεν είχα ραπάρει ποτέ ξανά. Δεν θα ξεχάσω τη στιγμή που ήμουνα μπροστά
στο μικρόφωνο και τραγουδούσα όμως δεν τα πήγαινα καλά αλλά μετά
προσπαθούσα πιο πολύ και επειδή ακούγαμε τι γράφαμε άλλαζα τη φωνή μου για να
ταιριάζει πιο πολύ με το τραγούδι.
Τι θεωρείς ότι σου προσέφερε η ομαδοσυνεργατική δουλειά που έγινε γι’ αυτό το project;
Μου άρεσε πάρα πολύ ότι δουλέψαμε ομαδικά. Εμείς φέρναμε ιδέες κι ο κύριος τα
συνδύαζε για να κάνουμε το τραγούδι και κάπως έτσι νομίζω ότι κάναμε αυτήν την
επιτυχία. Πρώτα-πρώτα γράφαμε στίχους όλοι μαζί σε χαρτί για να τους
δοκιμάσουμε μετά, αλλά ο δεύτερός μου φίλος έφυγε από το project γιατί νομίζω
ντρεπόταν κι έτσι μείναμε δύο από την τάξη μου. Μετά ήρθε η μικρή μας φίλη που
λέει το ρεφρέν και νομίζω ότι έκανε πιο όμορφο το τραγούδι.
Τι προτρέπεις την κοινωνία και τους ανθρώπους να κάνουν ώστε ο κόσμος να γίνει καλύτερος;
Θα έλεγα να σταματήσει ο πόλεμος ανάμεσα στις διάφορες χώρες. Θα μπορούσαν
να λύνουν τις διαφορές τους με συζήτηση γιατί ο πόλεμος κάνει τους ανθρώπους να
γίνονται πρόσφυγες κι άλλοι να πεθαίνουν. Για αυτό γράψαμε κι εμείς αυτό το
τραγούδι για να δείξουμε την αναστάτωση που έχουν οι πρόσφυγες.
Εκπαιδευτικός: Βασίλης Πετρίδης
Πως προέκυψε η ιδέα γι’ αυτό το project;
Η ιδέα ξεκίνησε από ένα e-mail που ήρθε στη σχολική μονάδα που εργάζομαι ως αναπληρωτής εκπαιδευτικός για τον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό ραδιοφωνικού ηχητικού μηνύματος και τραγουδιού «Κάν’ το ν’ ακουστεί 2016». Οι θεματολογίες ήταν διάφορες αλλά νομίζω η κατηγορία «Προσφυγικό» ήταν αυτή που με έκανε να πάρω την τελική απόφαση και να συμμετέχουμε με το σχολείο. Σκέφτηκα πως η συλλογή τροφίμων και ρούχων για τους πρόσφυγες από τη μονάδας μας, αν και σημαντική βοήθεια, δεν είναι αρκετή. Ζούμε στο 2016 και τα Μέσα μπορούν να έχουν πολλαπλάσιο αντίκτυπο. Αν κι οι αρμοδιότητές μου, λοιπόν, βρίσκονται στο Τμήμα Ένταξης αποφάσισα να αναλάβω την παραγωγή του τραγουδιού στις ελεύθερες ώρες μου.
Πόσο σημαντικό το θεωρείτε για τους μαθητές (ομαδοσυνεργατική μάθηση κλπ);
Η ομαδο-συνεργατική διδασκαλία έχει οφέλη που πολλές φορές δεν τα δίνουμε
σημασία. Η κοινωνία μας στο υπάρχον οικονομικοπολιτικό σύστημα είναι γεμάτη από
ανθρώπους μονάδες. Το σχολείο έχει καθήκον να προωθήσει τη συνεργασία
ανάμεσα στους μαθητές για απίθανα πολλούς λόγους που δεν είναι επί του
παρόντος. Οποιοδήποτε εγχειρίδιο Παιδαγωγικής τους αναλύει εδώ και χρόνια
άριστα… άλλο αν εφαρμόζονται σπάνια. Οι 3 μαθητές σε αυτό το project αφού
αντάλλαξαν ιδέες για το πως θα είναι ο κορμός της ιστορίας πολύ γρήγορα άρχισαν
να διορθώνουν ο ένας τις ιδέες του άλλου με το αποτέλεσμα να διαμορφώνεται ως: η
ιστορία ενός προσφυγόπουλου και το ταξίδι του ως την Ελλάδα και παραπέρα.
Στη συνέχεια συνειδητοποίησα ως εκπαιδευτικός ότι κάπως πρέπει να εμπλέξω και
τις τάξεις από τις οποίες πήρα τους μαθητές που δημιούργησαν το κομμάτι. Οπότε, πρότεινα στην κα. Κάμπερ Ελπίδα (Δ’ Τάξη) να δώσουμε στους μαθητές μόνον τους στίχους κι αυτοί σε ομάδες να διαλέξουν τα κουπλέ και το ρεφρέν και να τα ντύσουν με ζωγραφιές τις στροφές του τραγουδιού… στο τέλος της ημέρας είχα 79 ζωγραφιές να σκανάρω.
Τι προσφέρουν στην κοινωνία γενικότερα τέτοιες δράσεις;
Οι πάντες μπορούν να γράψουν ένα τραγούδι… κι εγώ γράφω τραγούδια, αλλά θα είναι πάντα «μαχαίρι στην καρδιά» να ακούς από μία μαθήτρια 7 ετών να τραγουδάει μπροστά σου με την πιο ψηλή και ισχνή φωνή «Γιατί τόσο μικρή να φύγω σ’ άλλη γη;» Αν αυτό δεν ευαισθητοποιεί, τότε τι να πω; Είμαστε σε χειρότερη κατάσταση από ό,τι φανταζόμουν…
Ποια τα δικά σας συναισθήματα γι’ αυτό το project;
Εγώ προσωπικά δεν έχω τίποτα άλλο να πω. Πήρα τις ιδέες των παιδιών και τις έκανα στίχους και μουσική οπότε έβαλα τον εαυτό μου τόσο όσο κι οι μαθητές που συμμετείχαν. Ό,τι συναισθήματα έχω κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές των στίχων και στο πιάνο της εισαγωγής, νομίζω.
Οι Στίχοι του τραγουδιού:
Ήρθε πάλι στο όνειρό μου
το σχολείο μου στην άλλη άκρη της γης.
Παιδιά με τσάντες με χαιρετάνε
και μου λένε έλα στην τάξη θα μας βρεις.
Κι εγώ γυρνάω και τους κοιτάω
κι είναι οι φίλοι μου που άφησα νωρίς.
Μα έχει ΜΠΑΡΟΥΤΙ μέσα στην πόλη
που σαν μυρίσει άμα δεν φύγεις θα…ΧΑΘΕΙΣ!!!
Γιατί τόσο μικρή να φύγω σ’ άλλη γη;
Γυρνώ στο λίγο φως σε θάλασσα ανοιχτή.
Ξυπνώ μονάχος, μες στο Αιγαίο,
2-3 πρόσωπα μου φαίνονται γνωστοί.
Δεν είναι φίλοι δεν είναι αδέλφια,
συνταξιδιώτες που θυμίζουν γνωστοί.
Κι έχω μια τσάντα που είχε βιβλία
και τώρα έχει μόνο δίψα για ζωή.
Πρέπει να ΦΥΓΩ… μα που να πάω;
κι όλοι οι δρόμοι είναι τώρα πια ΚΛΕΙΣΤΟΙ!
Γιατί τόσο μικρή να φύγω σ’ άλλη γη;
Γυρνώ στο λίγο φως σε θάλασσα ανοιχτή.
Πρέπει να φύγω…πρέπει να φύγω!
Είμαι ο πρόσφυγας που έρχεται απ’ αλλού.
Θα συναντήσεις κι άλλους με μένα,
δίπλα σε δρόμους και στις ράχες του βουνού
Είναι μικρή… πολύ μικρή,
μα έχω μια τσάντα που χωράει όλη τη γη.
Μέσα σε βάλτους, κάτω από δέντρα,
θα ονειρευτώ για μια ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ!
Γιατί τόσο μικρή να φύγω σ’ άλλη γη;
Γυρνώ στο λίγο φως σε θάλασσα ανοιχτή.
Είμαι ο Αλμιράν, είμαι η Αλταήρα
είμαι ο Μοχσέν, η Ναμπιλά
Είμαι ο Ιβάν, είμαι ο Άλεξ
Είμαι ο Γιώργος, ο Βαγγέλης… κι αυτή είναι η Δήμητρα
ΕΙΜΑΙ Ο ΠΡΟΣΦΥΓΑΣ!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.