Φιμώνω τον πόνο με μία δαγκωνιά
Ξεφυσώ και αναρωτιέμαι
Ο τροχός ξανά
Στις ίδιες γρίλιες του βλέπεις τις ίδιες πτυχές
Είναι το συναίσθημα ποτέ τετριμμένο;
Τρύπησε η ψυχή μου, γέμισε μπαλώματα
Ποτέ δεν θα είναι η ίδια, μπορεί όμως να είναι καλύτερη
Μπορεί να είναι πιο ανάλαφρη και λιγότερο θλιμμένη
Γι’ αυτό φαντάζομαι ακόμα εκείνη την λευκή κάμπυλη
Στην έδειχνα κάποτε με το δάχτυλο, που τώρα έχω για σιγαστήρα
Ο απολογισμός είναι πάντα δύσκολος, το πίσω πάντα δυσκολοχώνευτο
Και για τα καλά και για τα άσχημα
Τι είχες και έχασες, τι πέρασες και δεν ξέχασες
Οι λέξεις αποτελούν μοναχά το ξύγκι
Δεν υπάρχει κατάληξη
Υπάρχει όμως τέλος
Όταν θα σκαρφαλώσω στο πιο ψηλό βουνό
θα σε χαιρετίσω με λάμψη και χαμόγελο
Υψωμένη γροθιά και μάτια λαμπέρα σαν αυτά που συνάντησα σε ένα όνειρο
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.