Το δικό μου αλφαβητάρι

Μου είναι δύσκολο πολλές φορές να αντιμετωπίσω το κομφούζιο που επικρατεί στο μυαλό μου. Προσπαθώ να καταπιαστώ με ένα εκατομμύριο σκέψεις και κάπως έτσι είναι λογικό να κυριαρχεί το χάος…

Επιχείρησα όμως αυτή τη φορά να τις συμμαζέψω έως έναν βαθμό, κάνοντας ένα δικό μου αλφαβητάρι! Παρακάτω θα διαβάσετε ορισμένες αυθόρμητες σκέψεις από αυτές που μου βγαίνουν τη στιγμή αυτή που γράφω…

Α όπως λέμε αδιαφορία, απάθεια, απουσία…Η φωτιά έχει μπει στο σπίτι μας, αλλά δεν το έχουμε πάρει ακόμα πρέφα… Είναι πραγματικά οδυνηρό να έχουμε το ρόλο του παρατηρητή στην καταστροφή του μέλλοντος αλλά και του παρόντος μας. Με άλλα λόγια συναινούμε στην αυτοκτονία μας…

B όπως λέμε βλέπω… Βλέπω μόνο αυτό που θέλω και τίποτα παραπάνω. Πρέπει να αλλάξει αυτή η λογική, να αποβληθεί αυτή η νοοτροπία. Ας προσπαθήσουμε να γίνουμε μία φορά απρόβλεπτοι με τον εαυτό μας, να τον εκπλήξουμε με την επιλογή μας να δει λίγο διαφορετικά τα πράγματα. Μ’ αρέσει η απορία του Μπαλάφα «πώς αυτοί που βλέπουν έχουν μάτια κλειστά»; Τα ίδια ισχύουν και για τα’ αυτάκια μας…

Γ όπως λέμε γέλιο… Πρέπει να γελάμε και μάλιστα πολύ. Το γέλιο είναι ζωή λένε πολλοί και δεν έχουν άδικο. Οσο δύσκολα και αν περνάμε… Αlways look on the bright side of life…!

Δ όπως λέμε δράση… Δράσε ή σκάσε! Διότι αν δεν πράττεις, πρώτον δεν σέβεσαι τον εαυτό σου και έπειτα τον λόγο σου. Το να ασκούμε κριτική απλώς για να γκρινιάζουμε δεν ωφελεί σε τίποτα παρά μόνο στη διαιώνιση μίας κατάστασης.

Αν δεν σ’ αρέσει η συγκεκριμένη μορφή διαδηλώσεων για παράδειγμα, κατέβα στο δρόμο και διαμόρφωσε εσύ το πώς θέλεις να είναι τα πράγματα, ή αν δεν θεωρείς ότι ο δρόμος είναι η οδός της αντίδρασης πρότεινε κάποιον άλλον τρόπο, αποφεύγοντας όμως διαμορφωμένα από συγκεκριμένους ανθρώπους μονοπάτια. Ο δρόμος άλλωστε είναι σαν ένα λευκό χαρτί. Εμείς είμαστε οι ζωγράφοι του… Μην γκρινιάζεις για το πώς ζεις. Προσπάθησε να το αλλάξεις!

Ε όπως λέμε εξέγερση… Νομίζω ότι σε τέτοιες μέρες θα πρέπει να είναι η αγαπημένη μας λέξη και αυτονόητος στόχος μας.

Ζ όπως λέμε ζω… Να ζούμε και όχι να επιβιώνουμε. Με τους όρους που διαμορφώνεται η ζωή μας, το πρώτο δεν είναι εφικτό. Ας το κάνουμε λοιπόν!

Η όπως λέμε ήλιος… Θα ‘θελα άνθρωποι όπως οι φυλακισμένοι, οι κρατούμενοι, οι φτωχοί, οι δυστυχισμένοι, οι ταλαιπωρημένοι, αυτοί που βλέπουν συνεχώς μία κλειστή πόρτα σε κάθε τους όνειρο να μπορέσουν να βλέπουν πιο συχνά τον ήλιο με την κυριολεκτική και μη έννοια.

Θ όπως λέμε Θεός… Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποια ανώτερη δύναμη και ίσως να μην το μάθω και ποτέ. Ο δικός μου θεός είναι οι άνθρωποι που δεν λυγίζουν, που δεν τα παρατάνε, που πιστεύουν σε ένα σκοπό όσο δύσκολος και αν είναι. Θεός μου είναι μία πολύτεκνη οικογένεια που τα βγάζει πέρα παρά, έχοντας αγάπη, Θεός μου είναι αυτός που αγωνίζεται για τα ιδανικά του. Θεός μου είναι αυτός που δεν δέχεται να τον φιμώσουν, αυτός που δεν είναι φερέφωνο, αυτός που χαμογελά με την καρδιά του, που δεν είναι χαιρέκακος, που νοιάζεται τον άλλο, παλεύει για τα δικαιώματα του, για τις ιδέες του.

Ι όπως λεμέ ιδέα… Χρειαζόμαστε νέες ιδέες νέα μυαλά, τρόπους με τους οποίους θα αποδράσουμε από το συνηθισμένο, από το καλούπι που άλλοι μας έφτιαξαν και μας επιβάλουν να μείνουμε μέσα.

Κ όπως λέμε κάγκουρας… Κάγκουρες έλεγα πως συναντώ μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές και μέρη, αλλά παντού υπάρχει ένας κάγκουρας. Ισως είμαστε και εμείς λίγο κάγκουρες. Αλλωστε το καγκουριλίκι είναι κάτι που γουστάρουμε. Η που μάλλον έχουμε μάθει να το γουστάρουμε. Το τραβηγμένο καγκουριλίκι το κράζουμε, το θέμα είναι να μην υφίσταται πουθενά ο… καγκουρισμός! Διότι το χειρότερο όταν είσαι έστω και λίγο κάγκουρας, είναι ότι δεν έχεις συναίσθηση του που πατάς και που βαδίζεις. Απλώς θες να δείξεις, να βγεις στην επιφάνεια ενός όμορφα πλασμένου βούρκου. Το τι ακριβώς είναι εξαιρετικά απλό το να το δει ο καθένας εκτός αυτών, ενδεχομένως και ημών…

Λ όπως λέμε λαός… Αγαπημένη λέξη του ΚΚΕ και όνομα γνωστού κόμματος-απάτη. Μόνο που δεν είναι υπό την ιδιοκτησία τους. Όπως και πολλά άλλα. Απλά γενικά γουστάρουν το μονοπώλιο.… Η ουσία είναι ότι ο λαός δεν είναι παιχνίδι, ούτε πρέπει να τον θεωρούμε μία άμορφη μάζα, που απλώς πρέπει να χειραγωγηθεί από κάποιον προκειμένου να φτάσει κάπου. Ο λαός θα εξεγερθεί, θα επαναστατήσει και θα κερδίσει ή θα χάσει. Ας είμαστε ένα χρήσιμο μέρος του…

Μ όπως λέμε μαλάκας… Ε τι να κάνω αυτό μου έρχεται πρώτο από το συγκεκριμένο γράμμα. Παίζει να είναι η λέξη που εκστομίζουμε περισσότερο από κάθε άλλη. Η αλήθεια είναι πως με βάσει τα όσα συμβαίνουν γύρω μας παίζουμε ο καθένας το πραγματάκι που έχει εκεί κάτω συνεχώς. Εκτός φυσικά ελαχίστων εξαιρέσεων…

Ν όπως λέμε νεολαία… Ανήκουμε σε αυτή. Ο Κώστας Χαρίσης (μπασκετμπολίστας του Κολοσσού Ρόδου), μου είχε πει ότι το μέλλον σε όλα είναι τα παιδιά. Μία απλοϊκή, αλλά πραγματικά πολύ σημαντική φράση. Η κοινωνία μας θα αλλάξει από εμάς, από αυτούς που θα ακολουθήσουν εμάς κ.ο.κ Αν δεν αλλάξει προς το καλύτερο φέρουμε τεράστια ευθύνη.

Ξ όπως λέμε ξενοφοβία… Πολύς λόγος έχει γίνει για τους μετανάστες και τα προβλήματα που προκαλούν. Απλά έχω κάποιες απορίες… Ο φτωχός Πακιστανός προκάλεσε το χρέος του κράτους; Οι Αφρικανοί μπλέχτηκαν στα σκάνδαλα του Βατοπεδίου της Siemens κτλ; Οι αλβανοί αποδυνάμωσαν την επαρχία; Οι άνεργοι ιρανοί φταίνε για την ανεργία; Οι Μολδαβοί ευθύνονται για τα ναρκωτικά και το εμπόριο τους; Οι έλληνες είναι τόσο τέλεια ράτσα που αποτελούν πρότυπο για τους υπόλοιπους; Συνέλθετε παρακαλώ… Δεν είναι θέμα χρώματος ή καταγωγής τα κακά που συμβαίνουν σε αυτό τον τόπο. Το δασάκι είναι λίγο πιο πέρα από εκεί που κάποιοι βλέπετε…

Ο όπως λέμε όλα… Δεν θέλω απλώς κάποια κόκαλα για να ζήσω καλύτερα και κάποιες μικροπαραχωρήσεις. Τα θέλω όλα. Θέλω να έχω δικαίωμα στο να διαμορφώσω όπως θέλω τον εαυτό μου, στο να νιώθω ελεύθερος. Δεν θέλω το ένα ή το άλλο επειδή και καλά δεν μπορώ να πάρω περισσότερα. Θέλω εγώ να καθορίζω τη ζωή μου, χωρίς να γίνομαι και να μου γίνονται οι άλλοι/στους άλλους βάρος. Δεν μπορούμε όλοι δηλαδή να ζούμε ευτυχισμένοι; Δεν γίνεται όλοι να έχουμε το δικαίωμα στη ζωή; Πρέπει να ισχύει μόνο για κάποιους; Πρέπει να καταρριφθεί η λογική του συμβιβασμού με τα όλο και λιγότερα…

Π όπως λέμε πίσω… Δεν πρέπει να κάνουμε συνεχώς πίσω για το δήθεν καλό όλης της κοινωνίας. Ο Γιωργάκης λέει ότι παίρνει ολοένα και σκληρότερα μέτρα, σε όλα επίπεδα, για το καλό της πατρίδας. Ο ίδιος και οι φίλοι του όμως θάβουν τα γνωστά και μη σκάνδαλα, χωρίς να σέβονται τους νόμους που ουκ ολίγες φορές επικαλούνται. Στη φυλακή καταλήγει ένας που δεν πλήρωσε εισιτήριο, αλλά αυτός που έχει υπεξαιρέσει εκατομμύρια αράζει βολικά στο καναπεδάκι του και έχει το θράσος να ζητά τον λόγο … “Ολοι μαζί τα φάγαμε”, είπε ο Πάγκαλος, υποτιμώντας την νοημοσύνη όλων. Ως πότε όμως;

Ρ όπως λέμε ρίγος… Με πιάνει ένα ρίγος όταν βλέπω κόσμο στις πορείες. Φανταστείτε πόσο σπάνια το νιώθω…

Σ όπως λέμε συνέλευση και σιωπή … Η Γενική Συνέλευση αποτελεί είτε το θέλουμε είτε όχι με την παρούσα μορφή της ένα καλό απωθητικό φοιτητών από τα κοινά της σχολής. Είναι κρίμα όμως. Χρειαζόμαστε μία συνέλευση ζωντανή, αλλά χωρίς κοράκια και χαζοσυνδικαλιές. Καμιά φορά χάρη στη σιωπή ίσως λέγονται (οξύμωρο) οι μεγαλύτερες αλήθειες. Για την ώρα ο κομπλεξιμός και το εγώ κυριαρχούν. Ο σεβασμός προς του λόγο του άλλου έχει πάει περίπατο και οι… αόρατες ωτοασπίδες βασιλεύουν.

Τ όπως λέμε τράπεζες…Νομίζω πως αυτό το όποιο έχει πει ο Μπρεχτ με αντιπροσωπεύει απόλυτα «Τι είναι η ληστεία μίας τράπεζας μπροστά στην ίδρυση της;»

Υ όπως λέμε ύπουλος. Εχουμε μία ύπουλη κυβέρνηση. Παρουσιάζει τα όσα γίνονται ως αναγκαίες θυσίες, τη στιγμή που χωρίς να είσαι οικονομολόγος δεν χρειάζεται παρά να κοιτάξεις από πού κάνει περικοπές και που ξοδεύει τι. Για τη στήριξη του ΝΑΤΟ στην Λιβύη, τα χρηματικά αποθέματα είναι πλούσια, για να μένει σε υπερπολυτελές ξενοδοχείο ο Πάγκαλος και ο κάθε Πάγκαλος, χρήματα επίσης υπάρχουν. Αντίθετα ο αριθμός των σχολείων συρρικνώνεται, ο τομέας της Υγείας έχει εγκαταλειφθεί προ πολλού και επιβιώνει όποιος έχει. Οποιος δεν έχει αντίο ζωή. Η μήπως όχι; Η λογική της ανάθεσης και κυρίως σε ανθρωποφάγες κυβερνήσεις είναι ο μεγαλύτερος μας αντίπαλος…

Φ όπως λέμε φωτιά… Φωτιά σε όλα τα κελιά. Μυαλών, ψυχών και σωμάτων!

Χ όπως λέμε χρέος… Ενας ταξιτζής μου είπε προ ολίγων ημερών κάτι πραγματικά πολύ σωστό… Πότε δεν είχαμε χρέος σε αυτή τη χώρα; Είμαι 50 χρονών και ακούω όλο γι΄’ αυτό το περιβόητο χρέος. Τώρα το θυμήθηκαν; Να έλεγα ότι έγινε μία φορά μόνο και ότι όντως πρέπει να περάσουμε μία περίοδο λιτότητας οκ… Αλλά μιλάμε για ένα κράτος που πάντα μας έπινε το αίμα…» Τα συμπεράσματα δικά σας…

Ψ όπως λέμε ψέματα… Από αυτό άλλο τίποτα σε αυτή τη χώρα. Ψέματα παντού και από τους πάντες Μεταξύ αυτών και εμείς οι δημοσιογράφοι. Κόψε ράψε δηλώσεις, κόψε ράψε θέματα, ανάλογα με τα συμφέροντα του καθενός. Το Mega μιλάει για τις επιθέσεις στον Πάγκαλο και στους αστυνομικούς στην κερατέα, αλλά για τα συμφέροντα Μπόμπολα τσιμουδιά… Αλλά και όσοι προσπαθούν να πράξουν το καθήκον τους, απολύονται (βλέπε ΣΚΑΪ). Τα ίδια και στους πολιτικούς. Όχι σε όλους, αλλά σίγουρα στους περισσότερους. Είμαστε μία από τις χειρότερες στην καταπολέμηση της διαφθοράς χώρα (Νούμερο 56). Αυτό κάτι λέει…

Ω όπως λέμε ωά… Σιγά τα ωά αδέρφια. Οι Έλληνες πάντα επιβιώνουν σωστά; Εχουμε το χάρισμα… Ειδικά εμείς…Μόνο εμείς… Ε ρε κούνια που σας κούναγε!

(5/4/2010)