Αν δεν είσαι εκεί, δεν μπορείς να ξέρεις. Αν πάλι είσαι, δύσκολο να υπολογίσεις. Όπως και να `χει, υποθέτεις. Και νιώθεις. Πάντα. Νιώθεις και υποθέτεις. Βλέπεις γύρω μεγάλους και μικρούς. Μακεδνούς ή πιο κοντούς. Άντρες πάνω σε άλογα, στολισμένους παράλογα. Γυναίκες με πλακάτ, παιδιά με σημαιάκια. Ξένοι όλοι μεταξύ τους, ξένος και ο τόπος τους.
Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα κι άλλοι, αδιάφοροι, εξίσου άγνωστοι. Μεταξύ τους και μεταξύ των άλλων. Των αγνώστων. Μιλάνε άλλη γλώσσα. Διαβάζουν άλλα γράμματα. Κοιτούν τον ίδιο ήλιο, βλέπουν αλλού τη σκιά. Ζητούν κάτι που δεν τους ανήκει, ζητάς κάτι που δεν είναι δικό σου. Πιθανότατα έχετε συναντηθεί. Αλλάζοντας κλεφτές ματιές, αδιάφορες, περαστικές. Ίσως τους έδωσες λεφτά. Μπορεί να γέμισες βενζίνη κάποτε. Ή και πιο συχνά. Ίσως ακόμα να πόνταρες σε ματαιόδοξα νούμερα, ένα βράδυ μετά το γλέντι με φτηνά ποτά και τσιγάρα. Στα στέκια τους. Αυτά που αποκαλείς αλλιώς. Που δυσκολεύεσαι να τα προφέρεις όταν τα βλέπεις γραμμένα σε ταμπέλες, βγαίνοντας απ` τη δική σου γειτονιά. Κι αυτοί, ίσως σου `δωσαν τα εφόδια να το κάνεις. Μιαν άλλην εποχή, ανακυκλώνοντας το χρήμα που τους «ακούμπησες» εκείνο το βράδυ μετά το γλέντι. Με τα φτηνά ποτά και τα τσιγάρα. Κι αυτοί καθίσαν στην ταβέρνα σου, τους μύρισε το ψάρι. Βγαίνοντας από κείνη την αμμουδιά που έχεις βαρεθεί. Γιατί την έχεις πάντα στα πόδια σου. Και σε κούρασε.
Κι είσαι απ` αυτούς που τώρα κραδαίνεις το πλακάτ. Από κείνους που το πήραν λίγο πιο πατριωτικά. Τώρα δε σκέφτεσαι τα φτηνά τσιγάρα. Τώρα σκέφτεσαι την πατρίδα. Αυτή που πρόδωσες αρκετές βραδιές και θα ξαναπροδώσεις άλλες τόσες. Αυτήν που σε μάθανε να παραδίδεις μέσα σε φάκελους σαλιωμένους και σε κασόνια παλιά, παρατημένα, πρόχειρα στημένα πίσω από κακοφορμισμένα παραβάν. Κι εγώ σε κρίνω. Και το `χω σιχαθεί όλο αυτό. Και το σιχαίνομαι κάθε που το ξαναζώ. Απέναντι στέκω και απορώ. Είμαι ένας από κείνους που πάντα απορούσαν και πάντα θα απορούν. Όχι με σένα. Αλλά με τον εαυτό τους. Που κρίνουν τους άλλους. Που πάντα το κάναν και πάντα θα το κάνουν. Κι (αν) έχω άδικο;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.