Κάντε μια βόλτα στην Αθήνα. Θα δείτε τα πάντα. Τη bimbo γκόμενα, το τσακισμένο πρεζάκι, τον ασφαλίτη, τον εξαρχειώτη αναρχικό, τον παππού με το κοστούμι του ’50, τη μαμά με το καροτσάκι, τη τσιγγάνα που κυνηγάει ανθρώπους να τους πει τη μοίρα τους… και 1.000.000 άλλες φιγούρες.
Παρατηρήστε λίγο καλύτερα. Το 95% αυτών των φιγούρων έχουν μάτια με βλέμμα θολό, ψυχρό, σα να ‘χει ένα τοίχο μπροστά του. Περπατούν σαν απλά να περιφέρουν το σώμα τους. Σα να το σέρνουν. «Chacun sa chimere» έλεγε ο Baudelaire σ’ ένα ποίημα του, αναφερόμενος σε ανθρώπους της πόλης που χωρίς να ξέρουν για που, περπατούν σκυφτοί σαν ο καθένας από αυτούς ασυνείδητα να κουβαλάει στην πλάτη του τη δική του χίμαιρα που τον βαραίνει. Σκεφτείτε το! Τρομακτική εικόνα. Και σκεφτείτε οτι αυτό συμβαίνει! Ακόμη πιο τρομακτικό. Ο καθένας να είναι στη φάση του… Έτσι απλά για να είναι. Χωρίς κάποιο πρακτικό στόχο.
Μα θα μου πείτε.. Όχι ρε συ.. Η bimbo γκόμενα πάει για ψώνια για να αρέσει στο φίλο της.. Η τσιγγάνα θέλει να βγάλει λεφτά γιατί έτσι έμαθε να βγάζει το ψωμί της.. Αυτά δεν είναι πρακτικοί στόχοι; Ναιαιαιαι, δε διαφωνώ! Αλλά πάντα έχουν ένα στόχο εσωτερικό, βαθιά εγωιστικό που ΣΙΓΟΥΡΑ θα καταλήξει σε μιζέρια. Πχ. Να πάρω το φόρεμα να αρέσω στο γκόμενο. Κι αν δεν του αρέσω; Δε θα μου ξαναστείλει; Μήπως έχει άλλη; Μπλα μπλα μπλα μπλα μπου χου χου χου χου χου γρ γρ γρ γρρρρρρρ!
Και τι γίνεται; Ζούμε μόνοι μας τη φάσηηηηηηη! Πολύ μοναξιά ρε φίλε γύρω μας. Πολύ πίεση. Και πίεση από τους ίδιους μας τους εαυτούς. Γιατί;
Πάμε λίγο να συνειδητοποιήσουμε τι κουβαλάμε. Πάμε να κάνουμε μια βουτιά στο μέσα μας. Ποιός είμαι; Πώς γουστάρω να ζω; Γιατί; Κάνω κάτι επειδή πραγματικά το θέλω; Ή αυτό πέρασε ασυνείδητα στο DNA μου από γονείς; Με γουστάρω; Με αγαπάω; Όταν μυρίζω το χέρι μου, μ’ αρέσει η μυρωδιά του; Όταν το πιάνω, μ΄ αρέσει η αφή του; Τα έχω δει αυτά σε μένα; Με έχω παρατηρήσει; Πώς μιλάω; Πώς συμπεριφέρομαι; Πώς περπατάω; Πώς κοιτάω; Τι κοιτάω; Τι κοιτάω και κολλάω; Γιατί; Κοιτάω και παρατηρώ ή απλώς κοιτάω;
Και πάμε λίγο παρακάτω… Τους φίλους μου… Τους γονείς μου… Το/η γκόμενο/α μου…τους αγαπώ; Τι τους δίνω; Άσε το τι παίρνω.. Άλλη ιστορία.. Έμπρακτα τι δίνω.. Άσε και τις γενικούρες «Δίνω αγάπη, εμπιστοσύνη…κλπ» Όταν τον ρωτάς πχ. τι κάνει… Τον ακούς; Όταν είναι στις μαύρες του…του λες «Έλα πάμε να ξεκουνηθούμε, να πάμε βόλτα, να τα λύσουμε όλα, να λιώσουμε στην ανάλυση…και μετά να του πεις κανα αστείο..και να πάτε να μαγειρέψετε αν αυτό σας βγει». Αυτό το μοίρασμα ρε παιδί μου.. Κοινώς.. Είσαι εκεί; Δίνεις;
Και παρακάτω.. Τι κάνεις για την κοινωνία φίλε μου! Εεεεδώ σε θέλω. Έχεις σκεφτεί να την αφουγκραστείς; Να μιλήσεις με όλες τις μάζες και να μάθεις… κάτι. Πώς είναι να πεινάς..πώς είναι να έρχεσαι σε μια ξένη χώρα να δουλέψεις.. πώς είναι να παίρνεις πρέζα και να νιώθεις όλο σου το σώμα αδύναμο.. Και το κυριότερο να ψάξεις το γιατί! Κι ύστερα να κάνεις κάτι γι’ αυτό. Οτιδήποτε. Από το να δώσεις ρούχα, φαΐ κλπ, μέχρι κι ένα απλό χαμόγελο. Να πεις στον Πακιστανό που έρχεται να
σου πουλήσει 1 λουλούδι: «Πάρε 20λεπτά γιατί αυτά έχω, σου στρίβω ένα τσιγάρο και σου λέω και το αγαπημένο μου ανέκδοτο».
Είμαστε άνθρωποι! Ας το βάλουμε επιτέλους αυτό στο κεφάλι μας κι ας αρχίσουμε να κοιτάμε ουσιαστικά και να συμπεριφερόμαστε ανθρώπινα. Ας σταματήσει πια αυτή η μοναξιά και η προστασία «Να είμαστε οι καλύτεροι και οι εκλεκτοί» (Μην ξεράσω..! Καλύτεροι κι εκλεκτοί σε σχέση με ποιους;) Ας βγούμε απ’ το καβούκι μας!!!! Απ’ το μικρόκοσμό μας!!!! Κι ας γνωρίσουμε τα πάντα! Γιατί κι εμείς αυτό είμαστε! Τα πάντα! Αρκεί να κοιτάξουμε δίπλα μας. Όχι πιο ψηλά από μας. Ούτε μακριά από μας. Μέσα μας και δίπλα μας.
Νατάσα Παπανδρέου
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.