Με κοιτάζει το άσπρο χαρτί και το μολύβι που κατρακυλά αργά από το αεράκι, έτοιμο να πέσει με δύναμη στο πάτωμα. Ψάχνει λόγω να το πιάσω σφιχτά στα χέρια μου, να ακονίσω την μύτη του και εκείνο να γλιστρήσει στο λευκό χαρτί παθιασμένα. Σα να θέλει να αφήσει την ύπαρξή του όλη, εκατοστό το εκατοστό σε αυτό το λευκό χαρτί. Και εκείνο, ναι το λευκό χαρτί λέω, σάμπως και εκείνο δεν αφήνει την ύπαρξή του έρμαιη στο μολύβι; Και αν το μολύβι γλιστρήσει λανθασμένα πάνω του και ξοδέψει τόση ύπαρξη μέχρι το τέλος; και αν το χαρτί με την σειρά του γεμίσει όλο; Τί θα πούνε τότε, λάθος; μα θα έχουν ξοδέψει όλη τους την ύπαρξη; Όχι δεν θα πούνε λάθος. Θα πούνε έρωτας, θα το φωνάξουν κιόλας και το χαρτί θα τσαλακωθεί, το μολύβι θα σπάσει την μύτη του ξανά και θα έχουν χάσει ακόμα ένα κομμάτι από την ύπαρξή τους σε αυτή τους την προσπάθεια να φωνάξουν: “έρωτας”.
Αυτό είναι ο έρωτας, δεν μπορείς να τον βάλεις σε καλούπι λογικής, δεν μπορείς να διαλέξεις ποιος θα σε γοητεύσει. Αυτό είναι κομμάτι του συναισθήματος γι’ αυτό κανείς δεν μετάνιωσε για έναν έρωτα μεγάλο που αποδείχτηκε στο τέλος “λάθος”. Δεν μετάνιωσε κανείς γιατί δεν είδε το λάθος ως λάθος. Δεν υπήρξε λάθος. Έτσι το μολύβι συνεχίζει να γράφει πάνω στο χαρτί όλη τη νύχτα και εκείνο γυρίζει πότε από την μία και πότε από την άλλη πλευρά για διόρθωση, σημεία στίξης και επανάληψη. Ιδρώνουν και κάποια στιγμή το μολύβι κατάκοπο πέφτει πάνω στο χαρτί και το χαρτί διπλώνει λίγο στην άκρη για να το σκεπάσει. Κοιμούνται μαζί αγκαλιά όλο το βράδυ. Αυτή η επαφή η ερωτική τους μάγεψε και έτσι το μολύβι έσβησε το χαρτί και το χαρτί “έφαγε” και άλλο το μολύβι ώσπου φθάρηκαν και τα δύο. Τότε το μολύβι έγραψε στη μέση του χαρτιού με μεγάλα γράμματα “Αγάπη” και το χαρτί τρύπησε και πέθαναν μαζί.
Η νιότη, η μεσήλικη φάση και τα γηρατειά μόλις αποτυπώθηκαν μπροστά σου, γράφει κάποια ή κάποιος κουνώντας νευρικά το πόδι μπροστά στο ανοιχτό παράθυρο σε ένα άλλο χαρτί. Η ζωή που δεν έχει νόημα χωρίς έρωτα. Έρωτας σε οτιδήποτε κινείται ή δεν κινείται τριγύρω μας. Χωρίς έρωτας και πάθος το μολύβι θα αυτοκτονούσε στην πρώτη γραμμή λόγω της ματαίωσης που του προκαλεί η ξύστρα και το χαρτί θα σκιζόταν λίγο- λίγο λόγω της ματαιότητας που του προκαλούσε το μολύβι για το άδειο χαρτί που πλέον δεν είναι άδειο. Ο έρωτας μετέτρεψε την ματαίωση σε ζωή, συνεχίζει να γράφει κάποιος ή κάποια καπνίζοντας με μανία το τσιγάρο στο ανοιχτό παράθυρο μπροστά από το γραφείο. Σβήνει το τσιγάρο, πέφτει στο κρεβάτι και λίγο μετά ακούει το φύλλο χαρτί να παρασέρνεται από τον άνεμο. Αυτοκτονία ή τυχαίο γεγονός;
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.