Η πραγματική αγάπη είναι, βέβαια, κάτι το εξαιρετικό -άντε να υπάρχουν δυο τρεις στον αιώνα. Τον υπόλοιπο καιρό είναι σκέτη ματαιοδοξία ή πλήξη. Όσο για μένα, πάντως δεν ήμουν η Πορτογαλέζα μοναχή. Δεν είμαι σκληρόκαρδος, κάθε άλλο, είμαι γεμάτος τρυφερότητα και δακρύζω εύκολα. Μόνο που ο ενθουσιασμός μου στρέφεται πάντα προς εμένα, η τρυφερότητά μου αφορά μόνον εμένα.
Είναι ψέμα, τελικά ότι δεν αγάπησα ποτέ. Γνώρισα στη ζωή μου έναν τουλάχιστον μεγάλο έρωτα που το αντικείμενό του υπήρξα πάντα εγώ. Απ’ αυτή την άποψη, ύστερα από τις αναπόφευκτες δυσκολίες της νεανικής μου ηλικίας, γρήγορα κατατοπίστηκα: η φιληδονία και μόνο αυτή κυριαρχούσε στην ερωτική μου ζωή. Αναζητούσα αποκλειστικά και μόνο αντικείμενα ηδονής και κατάκτησης.
Με βοηθούσε άλλωστε σ’ αυτό και η ιδιοσυγκρασία μου: η φύση στάθηκε γενναιόδωρη απέναντί μου. Καμάρωνα, λοιπόν, κι ένιωθα μεγάλη ικανοποίηση, η οποία δεν ξέρω αν ήταν ικανοποίηση ηδονής ή γοήτρου. Καλά, θα πείτε ότι πάλι καυχιέμαι. Δεν θα το αρνηθώ, και δεν είμαι ιδιαίτερα περήφανος γιατί, στην προκειμένη περίπτωση, καυχιέμαι για κάτι που είναι αληθινό.
Πάντως, η φιληδονία μου -για να μιλήσουμε μόνο γι’ αυτήν- ήταν κάτι τόσο σημαντικό στη ζωή μου που, ακόμα και για μια δεκάλεπτη περιπέτεια, θα απαρνιόμουν μάνα και πατέρα, έστω κι αν αργότερα το μετάνιωνα πικρά. Τι λέω! Ιδιαίτερα για μια δεκάλεπτη περιπέτεια, κι ακόμα περισσότερο αν ήμουν βέβαιος ότι δεν θα ‘χε συνέχεια. Είχα ηθικές αρχές, φυσικά, και, για παράδειγμα, θεωρούσα τη γυναίκα του φίλου ιερή. Έπαυα έτσι, πολύ απλά και με ειλικρίνεια, μερικές μέρες νωρίτερα, να έχω φιλικές σχέσεις με το σύζυγο.
Ίσως δεν θα ‘πρεπε, λέτε, να το αποκαλώ αυτό φιληδονία; Η φιληδονία αυτή καθαυτή δεν είναι απεχθής. Ας δείξουμε επιείκεια και ας μιλήσουμε για ένα εμπόδιο, για ένα είδος εκ γενετής αδυναμίας να βρίσκουμε στον έρωτα κάτι περισσότερο απ’ αυτό που κάνουμε. Τούτο το εμπόδιο ήταν, άλλωστε, βολικό. Σε συνδυασμό με την ικανότητά μου να λησμονώ, ευνοούσε την ελευθερία μου.
Ταυτόχρονα, χάρη σε μια αποστασιοποίηση και σε μια ακατανίκητη ανεξαρτησία που μου έδινε, μου άνοιγε το δρόμο για νέες επιτυχίες. Με το να μην είμαι ρομαντικός, τροφοδοτούσα το μυθιστορηματικό στοιχείο μου. Οι φιλενάδες μας έχουν, πράγματι, ένα κοινό σημείο με τον Βοναπάρτη: πιστεύουν πάντα πως θα πετύχουν εκεί όπου όλοι οι άλλοι απέτυχαν.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.