Μπορεί να μετανιώνεις για την εκατοστή φορά που άνοιξες την τηλεόραση κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας και έπεσες πάνω στον «Ιησού από τη Ναζαρέτ» ή σε κάποια άλλη βιβλική ταινία ή σειρά, αλλά σίγουρα απολαμβάνεις που βρίσκεις ευκαιρία να δεις ή να ακούσεις γι’ άλλη μια φορά την ροκ όπερα «Jesus Christ Superstar». Ένα έργο που προσεγγίζει τελείως διαφορετικά την ιστορία του Ιησού Χριστού. Μια ροκ όπερα που επικεντρώνεται στην ανθρώπινη πλευρά του «θεανθρώπου» και για πρώτη φορά έχουμε μια διαφορετική αφήγηση για τον Ιούδα.

Σε μουσική του Andrew Lloyd Webber και στίχους του Tim Rice, το «Jesus Christ Superstar» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά σε LP  τον Οκτώβριο του 1970, ενώ μεταφέρθηκε με μεγάλη επιτυχία και στη μεγάλη οθόνη μέσα από τη ματιά του  Norman Jewison, το 1973. Η όπερα αφηγείται την τελευταία εβδομάδα της ζωής του Ιησού από την είσοδό του στα Ιεροσόλυμα μέχρι και την Σταύρωση, εστιάζοντας στη σύγκρουση μεταξύ του Ιησού και του Ιούδα μέσα σε μια ατμόσφαιρα εμπνευσμένη από το κίνημα των χίπις της εποχής.

Για πρώτη φορά ο Ιούδας (Carl Anderson) είναι το κεντρικό πρόσωπο και διηγείται την ιστορία από τη δική του πλευρά, μια οπτική που δεν υπάρχει στις Γραφές. Εμφανίζεται δυναμικός, ιδεολόγος επαναστάτης και καμία σχέση με την εικόνα του «προδότη» που του αποδίδουν,  ενώ ο Ιησούς (Ted Neely) εμφανίζεται πιο «ανθρώπινος» με τις ανασφάλειες και τις αδυναμίες του.

Το 3pointmagazine.gr επέλεξε (με πολύ κόπο) πέντε από τις καλύτερες στιγμές της ανατρεπτικής ροκ όπερας που όσες φορές και να τη βάλεις να παίξει στο πικαπ δεν ξεθωριάζει ποτέ…

1. H στιγμή που αντικρύζεις τον μαύρο Ιούδα-Carl Anderson να ερμηνεύει το Heaven on their minds, καταλαβαίνεις ότι δεν πρόκειται για «μια από τα ίδια» και ότι ο Ιούδας είναι αυτός που «κλέβει» τελικά την παράσταση.

 

 

2. Η στιγμή που ο Άννας (Kurt Yaghjian) και ο Καϊάφας (Bob Bingham) και το συμβούλιο των αρχιερέων αποφασίζουν ότι ο Ιησούς είναι επίκινδυνος και πρέπει να πεθάνει.

 

 

3. Η σκηνή που η Μαρία Μαγδαληνή, που την ερμηνεύει η καταπληκτική Yvonne Elliman, εξομολογείται την αγάπη της για τον Ιησού.

 

 

4. Η καθηλωτική ερμηνεια του Ιησού-Ted Neely, τη στιγμή που πάει να προσευχηθεί στον κήπο της Γεσθημανής και εκφράζει τον φόβο του για το επικείμενο θάνατό του. «Γιατί να πεθάνω; Μπορείς να μου δείξεις τώρα ότι δεν θα πεθάνω μάταια;», μερικά από τα λόγια του Ιησού προς τον Θεό.

 

 

5. Δεν θα μπορούσε να λείπει και μία από τις κορυφαίες σκηνές της ταινίας, όπου ο Ιούδας ερμηνεύει και το ομότιτλο τραγούδι για τον Ιησού «Superstar».

 

 

Ακούστε ολόκληρο το soundtrack της ταινίας:

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Γεννήθηκε στην Αθήνα, μεγάλωσε όμως σε δύο πόλεις, σε πολύ μικρή ηλικία στη Λαμία-και τα καλοκαίρια στο χωριό-και ύστερα μόνιμος κάτοικος Αθήνας. Όταν τέλειωσε το σχολείο και δήλωνε τη σχολή Επικοινωνίας και ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών, έβλεπε όπως τα περισσότερα παιδιά πιο ρομαντικά την ιδέα της δημοσιογραφίας. Αργότερα, δουλεύοντας, συνειδητοποίησε ότι η δουλειά είναι πάντα δουλειά και για ένα τόνο διαφέρει από τη δουλεία. Πέρασε από διάφορα διαδικτυακά μέσα μέχρι να καταλήξει να την κερδίσει η διεθνής επικαιρότητα και το ραδιόφωνο. Στην ομάδα του 3point όμως και την αυτοδιαχείριση βρήκε αυτό που έλειπε από την δημοσιογραφική της καθημερινότητα, το πάθος για κάτι συλλογικό, γράφοντας ελεύθερα χωρίς αφεντικά πάνω από το κεφάλι της για όσα αλλού δεν θα μπορούσε να εκφράσει.

Related Posts

//