Για άλλη μια φορά, η ελληνική Δικαιοσύνη απέδειξε τα αντανακλαστικά της και δικαίωσε όσους την στηρίζουν, ή έστω δεν την επικρίνουν δημόσια και με οξύτητα. Στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων, άκουσε την επιχειρηματολογία της υπερασπιστικής γραμμής σχετικά με το αίτημα αναστολής της εκτέλεσης της ποινής της Ηριάννας και του Περικλή και έστειλε ξανά τους δυο νέους ανθρώπους στη φυλακή, επιδεικνύοντας την «τυφλότητα» που ιδανικά τη χαρακτηρίζει στη σύγχρονη αστική δημοκρατία.
Σωστά; Σωστά. Μισό λεπτό όμως, γιατί μάλλον πρόκειται περί παρεξήγησης. Η τυφλότητα ασφαλώς και συνιστά αναπηρία, απευκταία για όλους και σίγουρα πρόβλημα, εκτός αν μιλάμε για το δικαστικό σύστημα και τους λειτουργούς του. Σε αυτή την περίπτωση, το να μη διακρίνουν οι τελευταίοι τα εξωτερικά ή κοινωνικά χαρακτηριστικά του κατηγορούμενου και να διατηρούν την αμεροληψία τους, όταν αποφασίζουν την ποινή που θα επιβάλλουν, είναι ζητούμενο. Οι έννοιες όμως είναι εύκολο να διαπλεχθούν και να προκύπτει σύγχυση.
Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή, με την κακή έννοια όμως. Ένα κράτος που κλείνει τα μάτια μπροστά από το φασιστικό τέρας και στη συγκεκριμένη περίπτωση, κωφεύει στα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής, θα μπορούσε άραγε να πάρει μια διαφορετική απόφαση; Είναι το ίδιο κράτος που με κάθε μέσο, χρησιμοποιώντας κάθε του βραχίονα, εκτελεστικό, νομοθετικό και δικαστικό, αθωώνει πολιτικούς που πιάστηκαν με τα βρακιά κατεβασμένα και τις τσέπες γεμάτες βρώμικα, παράνομα χρήματα. Παράνομα είπαμε; Ας κρατήσουμε μια επιφύλαξη περί τούτου. Νόμος δεν είναι, ασφαλώς σήμερα, το δίκιο του εργάτη και κατ’ επέκταση, όσα αφορούν το δίκαιο της κοινωνίας. Νόμος είναι ό,τι συμφέρει αυτόν που νομοθετεί.
Η Ηριάννα και ο Περικλής θα περάσουν κι άλλο διάστημα της ζωής τους στη φυλακή. Ασφαλώς και ο αγώνας τους δεν δίνεται μονάχα στις δικαστικές αίθουσες. Τα κινήματα αλληλεγγύης είναι παρόντα και αγωνιούν για το μέλλον δυο ανθρώπων που καλούνται να αποδείξουν στη «θεότυφλη» Δικαιοσύνη πως δεν είναι ελέφαντες. Εκεί όμως, στο δικαστήριο, θα κριθεί η τύχη των αγώνων τους. Κι εκεί για άλλη μια φορά, το μεσημέρι της Δευτέρας, βιώσαμε μια απογοήτευση.
Η Ηριάννα και ο Περικλής, ο Περικλής και η Ηριάννα, θα συνεχίσουν να ζουν στην κόλαση του εγκλεισμού, να εκτίουν μια μια ποινή για ένα έγκλημα που ποτέ δεν αποδείχθηκε πως διέπραξαν, που ποτέ δεν διέπραξαν. Στην περίφημη «Δίκη» του Φραντς Κάφκα, περιγράφονται με αξιομνημόνευτο τρόπο τα χαρακτηριστικά της κακοδικίας από ένα δικαστήριο «τυφλό». Πριν αναλογιστεί κάποιος πόσο μακριά από μας ζουν οι δυο άνθρωποι και πόσο απέχει από τις φυλακές που στεγάζουν την πίκρα και την οργή τους, ας τη διαβάσει. Είναι τόσο απλό, μα και σαφές και κάθε φορά που το δικαστήριο απορρίπτει τους ισχυρισμούς τους, τόσο πιο επιτακτικό καθίσταται να το καταλάβουμε: Στη θέση τους θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.