Θαυμάζω τους πολύπτυχους και τολμηρούς ανθρώπους. Αυτούς που χωρίς ματαιοδοξία ρίχνονται σε περιπέτειες, ευκαιρίες, προκλήσεις που δεν ξέρουν πού θα τους βγάλουν. Χωρίς κόμπλεξ, χωρίς ανάγκη να απολογηθούν σε κανέναν για επιλογές που αφορούν αποκλειστικά τον εαυτό τους. Επίδαυρος και περιοδείες με αρχαίο δράμα στη δεκαετία του ‘70 και του ‘80. Συνεργασία με τον Μάνο Χατζηδάκι και τον Μιχάλη Κακογιάννη. Peppermint και τηλεοπτικά πλατώ του Mega και του Αντέννα. Κοινοβουλευτικά έδρανα του ΣΥΡΙΖΑ από το 2012 έως τον Αύγουστο του 2015 οπότε και αποχώρησε ταπεινά από την κεντρική πολιτική σκηνή. Η Μαρία Κανελλοπούλου μετά από μία επταετή απουσία από το θεατρικό σανίδι ενσαρκώνει την Τζένη Μαρξ, τη σύζυγο του ανθρώπου που θέλησε να αλλάξει και όχι απλώς να κατανοήσει τον κόσμο. Οι παραστάσεις ξεκινούν στις 16 και 17 Νοεμβρίου στο θέατρο Olvion κι αφού εκείνη αποφάσισε να θέσει εαυτόν στην υπηρεσία ενός τέτοιου στρατευμένου εγχειρήματος, εμείς αποφασίσαμε να μην της κάνουμε ιλουστρασιόν ερωτήσεις.
- Στο σανίδι, και ειδικά στο χώρο του μονολόγου, υπάρχει τα τελευταία χρόνια μια τάση επιστροφής σε εμβληματικές μορφές- ας τα πούμε είδωλα: Άρης Βελουχιώτης, Μάρκος Βαμβακάρης, Νίκος Ζαχαριάδης. Και όλες πήγαν ή πάνε πάρα πολύ καλά. Πρώτον, σημαίνει κάτι αυτό; Δεύτερον ανήκει το ‘’Τζένη και Μαρξ’’ σε αυτή τη χωρεία;
Σωστά το επισημαίνεις. Η ζωή εμβληματικών μορφών που έχουν σφραγίσει την ιστορία, την τέχνη, την πολιτική, είχαν κι εξακολουθούν να έχουν ενδιαφέρον. Το ότι επιλέγεται η φόρμα του «μονολόγου» προκειμένου να αναδειχτούν τέτοιες μορφές, δεν γίνεται μόνο για καλλιτεχνικούς λόγους, αλλά και για οικονομικούς. Οι μικρές παραγωγές- που σ’ αυτές εντάσσονται και οι θεατρικοί μονόλογοι-είναι απάντηση-μεταξύ άλλων-του δοκιμαζόμενου χώρου στην κρίση! Το ότι πηγαίνουν καλά, σημαίνει κάτι οπωσδήποτε. Κατά τη γνώμη μου διάφορα και διαφορετικά πράγματα. Ναι, το «Τζένη και Μάρξ» ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία-αλλά δεν έχει κριθεί από το κοινό ακόμα!
- Λείπετε καιρό από το θέατρο. Ήσασταν βουλευτής και αποχωρήσατε οικειοθελώς. Συντίθενται κάπως αυτά τα δεδομένα στον ρόλο της Τζένης Μαρξ που αποδεχθήκατε;
Με εξαίρεση ένα δίμηνο μιας μικρής περιοδείας που έγινε στις αρχές του 2017,έχω επτά ολόκληρα χρόνια μακριά από το θέατρο. Και τέσσερα μακριά από την κεντρική σκηνή της πολιτικής. Δύσκολα χρόνια. Η επιλογή της Τζένης, προφανώς απηχεί, εμμέσως φυσικά , την επιθυμία μου να συνδυάσω τις «δύο» μου ζωές.
- Ο νυν πρωθυπουργός προεκλογικά είχε αναρωτηθεί ρητορικά ποιόν έφηβο μπορεί να ενδιαφέρει η δολοφονία Λαμπράκη. Εσείς ζητάτε από το κοινό να ενδιαφερθεί όχι για τον Μαρξ -που θα ήταν ας πούμε ένα ελκυστικό θεατρικό brand- αλλά για τη σύζυγό του. Γιατί;
Το ότι οι μονόλογοι με θέμα εμβληματικά ιστορικά πρόσωπα «πήγαν η πάνε πάρα πολύ καλά», όπως σωστά παρατήρησες σε προηγούμενη ερώτησή σου, δίνει ήδη μια απάντηση στο ρητορικό ερώτημα του νυν πρωθυπουργού. Προφανώς πολλούς νέους ενδιαφέρουν πράγματα που δεν διανοείται ο κ.Μητσοτάκης. Ευτυχώς. Σε ό,τι με αφορά, και απαντώ με μεγάλη ειλικρίνεια, αποδέχτηκα την πρόταση της Σοφίας Αδαμίδου και του θεάτρου Όλβιο, γιατί η Τζένη Μάρξ, την οποία είχα ανακαλύψει πριν χρόνια, από προδημοσίευση μιας βιογραφίας της κι αργότερα από την έκδοση μέρους της αλληλογραφίας της, είναι μέσα στις γυναίκες της προσωπικής μου «μυθολογίας».
- Η θεατρική συγγραφέας Σοφία Αδαμίδου σας ζήτησε να ενσαρκώσετε την σύντροφο του φόβου και του τρόμου του καπιταλιστικού συστήματος. Αν η ίδια ή άλλη συγγραφέας που εκτιμάτε σας ζητούσε να υποδυθείτε την Ελέανορ Ρούσβελτ ή ακόμα και την Εύα Μπράουν, θα το κάνατε;
Ξέρεις, το μεγάλο στοίχημα της υποκριτικής, είναι να «αγαπήσεις» πρόσωπα που στην πραγματική ζωή αποστρέφεσαι, ή (εκ πρώτης όψεως τουλάχιστον!),δεν έχεις καμιά σχέση μαζί τους, ιδεολογική η άλλη. Άρα, με προϋπόθεση πάντα την συνθήκη της εκτίμησης της/του δημιουργού-συγγραφέα, θα το συζητούσα.
- Η κα Αδαμίδου είναι ΚΚΕ, εσείς ΣΥΡΙΖΑ, η σκηνοθέτις, κα Μοσχοχωρίτη, σίγουρα προοδευτικών ιδεών και ο Σταμάτης Κραουνάκης εκφράζει έναν sui generis ριζοσπαστισμό. Αν η Τζένη Μαρξ μπορούσε να προβλέψει το μέλλον των γραπτών του Καρόλου, θα προτιμούσε τον Λένιν ή τον Πουλαντζά; Τον Ζαχαριάδη ή τον Άρη;
Δύσκολο να απαντήσω. Αλλά θα μπορούσα να σας πω, με μια λέξη τι θα ευχόμουν να έκανε! Σύνθεση! Με τα «καλύτερα» όλων! Αφελές;
- Η Τζένη πίστεψε στον Κάρολο μέχρις εσχάτων. Ενώ εκείνος όργωνε τα ευρωπαϊκά συνέδρια ξεσηκώνοντας τους εργάτες και τους διανοούμενους, εκείνη υπέμενε ή περίμενε; Αξίζει να πιστέψεις τόσο πολύ σε έναν άνθρωπο;
Υπέμενε και περίμενε. Αυτό διάλεξε. Προφανώς για κείνη άξιζε. Προσωπικά δεν ξέρω, δεν μου έχει συμβεί.
- Ξεκινάτε 16 και 17 Νοεμβρίου. Ξέρω κάτι που δεν έχετε πει ποτέ δημόσια ούτε σπεύσατε να το εξαργυρώσετε ποτέ και με κανέναν τρόπο. Ήσασταν μέσα στο Πολυτεχνείο μέχρι την τελευταία στιγμή. Έχει στοιχεία η Τζένη Μαρξ από αυτή την εμπειρία σας;
Αλήθεια είναι. Ήμουν μέσα στο Πολυτεχνείο μαζί με χιλιάδες νέους ανθρώπους της γενιάς μου. Κι έκανα το ίδιο που έκανε η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων εκείνων. Δεν πούλησε, δεν μίλησε, δεν εξαργύρωσε…Η γενιά του Πολυτεχνείου δεν είναι αυτό που προβάλλεται σαν κατάρα σχεδόν, από πολιτικούς, ΜΜΕ, και κάθε λογής παραχαράκτες! Δεν είναι εικόνα και φωτογραφία. Είναι μνήμη, ανιδιοτέλεια, σύστημα αξιών, σταθερή, ζωντανή παρουσία στα σημαντικά! Αντιφασιστικό, αντιρατσιστικό, προσφυγικό-μεταναστευτικό, αλληλεγγύη, δικαιώματα, πίσω από κάθε τέτοια πρωτοβουλία, υπάρχουν άνθρωποι που έρχονται από το μακρινό ‘73 , που «δεν το βάζουν κάτω» και που κανείς δεν τους «ξέρει». Ξέρουμε ο ένας τον άλλον κι αυτό είναι αρκετό! Αν στους ρόλους «κουβαλάμε» κάτι απ’ τον εαυτό μας –που αυτό κάνουμε σχεδόν αναπόφευκτα!-τότε η Τζένη ναι, έχει στοιχεία και απ’ αυτή μου την εμπειρία!
ΤΖΕΝΗ και ΜΑΡΞ
από 16 Νοεμβρίου στο Θέατρο Olvio
Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίου 7, Βοτανικός, 118 55
Τηλ:210 3414118
Ωρες κράτησης εισιτηρίων: 17:00 – 21:00
Εισιτήρια: Γενική είσοδος στο ταμείο: 13€, Μειωμένο 10€ , Προπώληση: Από 8€
ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ
Μαρία Κανελλοπούλου
Συμμετέχει ο Γιώργος Παππάς ως νεαρός Καρλ Μαρξ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Δραματουργική επεξεργασία – Σκηνοθεσία: Ρουμπίνη Μοσχοχωρίτη
Κείμενα: Σοφία Αδαμίδη
Πρωτότυπη μουσική: Σταμάτης Κραουνάκης
Σκηνικά – κοστούμια: Μαρίλια Λέζου
Φωτισμοί: Νίκος Βούλγαρης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Λυδία Κωτσιαρίδη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.