Είναι κάποια ονόματα-σφραγίδες τόσο στο ατομικό όσο και στο συλλογικό γίγνεσθαι του κόσμου. Ο Περικλής Κοροβέσης ήταν, είναι και θα είναι ένα από αυτά. Δε θέλησα να γράψω για εκείνον δυο ακόμη λέξεις σε ένα στάτους στο facebook όπως είθισται να συμβαίνει πια προς τιμήν κι εις μνήμην. Δεν ήθελα να εκφραστώ όπως οι περισσότεροι -δικαιολογημένα- τη μέρα που έμαθα πως δεν είναι πλέον ανάμεσά μας. Κι αυτό γιατί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο πάντα θα είναι τελικά ανάμεσά μας. Έπειτα δεν ήθελα να δώσω έμφαση στο ότι έφυγε από τη ζωή ένας τόσο ξεχωριστός σε πολλά επίπεδα άνθρωπος αλλά στο τι σήμαινε για εκείνον η ίδια η ζωή. Τώρα θα μου πεις, τον γνώριζες προσωπικά και θα επιχειρήσεις κάτι τέτοιο; Η απάντηση είναι η προφανής. Όχι. Τον ήξερα όμως στον βαθμό που ο ίδιος ήθελε να τον γνωρίζουν οι άνθρωποι κι αυτό υποθέτω για όσα ήθελε να προσφέρει ήταν κάτι παραπάνω από αρκετό.

Έχω διαβάσει αρκετές συνεντεύξεις του εκτός των άλλων και μέσα από τις δικές του λέξεις γεννήθηκε η επιθυμία μου να εκφράσω τον ξεχωριστό τρόπο με τον οποίο με άγγιζαν πάντα εκείνοι οι λίγοι παθιασμένοι τρελοί, οι ερωτευμένοι με τον έρωτα και το μεδούλι της ζωής. Το έλεγα πάντα και το λέω ακόμη πως μόνο ένας ακραία ερωτευμένος, εραστής της ακατανόητης ύπαρξης θα μπορούσε να είναι τελικά φύσει επαναστάτης. Ποιος ερωτευμένος επαναπαύεται; Πότε ήταν η τελευταία φορά που ερωτεύτηκες κι εσύ οτιδήποτε ή κάποιον ώστε να ανακαλέσεις μέσα σου τούτο  το απόλυτο συναίσθημα που περικλείει όλα τα υπόλοιπα;

Επαναστάτες είναι οι ανήσυχοι, οι απροσάρμοστοι, οι τολμηροί, οι αταίριαστοι κι οι διψασμένοι. Διψασμένοι για γνώση, για σκέψη, για ιδέες, για ήλιο, για έρωτα, για νύχτες, για εμπειρίες, για αγώνες, για όνειρα, για τέχνη, για το άπιαστο, για το άυλο, για την ελευθερία, για το ιδεώδες. Εκείνοι που ιδεώδες μπορούν να διακρίνουν και στο ίδιο το ατελές, στην ίδια τη φύση του ανθρώπου που μισούν να αγαπούν. Εκείνοι που δε διστάζουν να πιστέψουν ότι όλα είναι δυνατά μόνο και μόνο γιατί θέλουν να πραγματοποιήσουν πολλά από όσα οι άλλοι θεωρούν αδύνατα. Εκείνοι που ξενερώνουν από όσους ισχυρίζονται πως κάτι δεν μπορεί να συμβεί αφού ξέρουν ότι οι περισσότεροι από αυτούς δεν το έχουν προσπαθήσει καν. Εκείνοι που κάνουν τον φόβο τους ντοπάρισμα και τα κομμένα τους γόνατα κίνητρο για ατέλειωτες πορείες. Εκείνοι που έχουν μάθει να σέβονται την ουσία και γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τα αξιοσέβαστα της υποκριτικά σεμνότυφης κοινωνίας. Εκείνοι που αντί να πατρονάρουν εμπνέουν. Εκείνοι που αντί να στρογγυλοκάθονται πάνω στη σιγουριά τους εξακολουθούν να προβληματίζονται μέσα από τη σχετικότητα των πάντων μέχρι την τελευταία στιγμή.

Επαναστάτες είναι οι εραστές γιατί οι εραστές ξέρουν τι θα πει καύλα. Και δε νοείται επαναστάτης χωρίς τη φλόγα της καύλας στα σωθικά του. Η δημιουργία είναι γέννα. Η δημιουργία ενός καλύτερου κόσμου, η δημιουργία ενός καλλιτεχνικού έργου, η δημιουργία μιας ιδέας. Οραματίζεσαι, δημιουργείς  και γεννάς φτάνοντας από το μηδέν στο άπειρο μονάχα όταν είσαι καυλωμένος. Γιατί επαναστάτες είναι όσοι μπορούν και καίγονται κάνοντας παταγώδη αντίθεση απέναντι στο ευνουχισμένο καθεστώς της εξουσίας όπως κι αν έχει μασκαρευτεί αυτή για να ξεγελάσει.

Ο Περικλής Κοροβέσης είχε το χάρισμα μέσα από τα λόγια του να σου μεταλαμπαδεύει τούτη την έξαψη για αντίσταση μπροστά στην καταστολή με τα χιλιάδες πρόσωπα. Είχε το ταλέντο να ξεσηκώνει μέσα σου τούτον τον έρωτα για το τώρα, για τη στιγμή, για την ελευθερία που λέγαμε. Μίλησε κι ο ίδιος για τον έρωτα. Μίλησε κι ο ίδιος ως ερωτευμένος. “Μια μέρα η επανάσταση, ο έρωτας και η χαρά θα είναι ενιαίο πράγμα, αξεδιάλυτο”, είχε πει. Για κάποιους ήδη είναι. Για εκείνους που τολμάνε να ζουν βοηθώντας και τους άλλους να ζήσουν.

Οι αντιεξουσιαστές, λοιπόν, δε σνομπάρουν το πιο μεγαλειώδες κι άγριο συναίσθημα της ανθρώπινης φύσης. Το κάνουν όπλο επανάστασης κι ισοπεδώνουν το ανέραστο του κόσμου. Ας αφήσουμε στην άκρη τα αριστερά-δεξιά, τα πάνω και τα κάτω. Ας πιάσουμε τον άνθρωπο. Όπως ο ίδιος ο Κοροβέσης είχε πει επίσης: “δεν ξέρω αν είμαι αριστερός ή αναρχικός, αυτό που θέλω είναι να μην πεθάνω μαλάκας”. Ας μην πεθάνουμε υποταγμένοι μαλάκες, λοιπόν. Είτε εξουσιαζόμενοι είτε εξουσιαστές όλοι υποταγμένοι στον μικρό μας εαυτούλη είμαστε πάνω από όλα, εξάλλου.

Το να ακολουθεί κάποιος την κάβλα, τη φουσκοδεντριά , τη λίμπιντό του, να αναζητά να γονιμοποιήσει το φως στον πλησίον του, ανεξάρτητα από σεξουαλικότητες, φύλα και κοινωνικά πρότυπα, είναι μια διαδικασία εξανθρωπισμού, μια επιθυμία ζωής χωρίς κριτήριο. Τα κριτήρια είναι φυλακή! Και δεν το εννοώ μόνο σαρκικά, όπως συμβαίνει στη Δύση, όπου ο ελεύθερος έρωτας εξελίχθηκε σε καταναγκασμό. Ετεροφυλόφιλοι κι ομοφυλόφιλοι μάθαμε να κατακτάμε τον άλλο, όχι να τον συναντάμε πραγματικά. Όμως η πεμπτουσία της σεξουαλικότητας είναι καταρχάς πνευματική, σε κάνει ένθεο, τρόπον τινά.

Π. Κοροβέσης

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]
//