Χτύπησες το κουδούνι
Χτύπησες το κουδούνι. Ούτε τηλέφωνο, ούτε μήνυμα. Κρατούσες στα χέρια ένα σοκολατένιο λαγό και ένα κερί με ροζ κορδελάκι. Φορούσες σκούρο μπλε πουκάμισο, τζιν παντελόνι, camper παπούτσια. Θυμόσουν ότι κάποτε εί...
Πεθύμησα να μην πεθυμώ
Πεθύμησα να πάω σινεμά, θέατρο, να φιλιούνται οι ηθοποιοί με πάθος, να αγκαλιάζονται, να μη φοράνε μάσκα στο στόμα, να μη φοβούνται να μιλήσουν για το πάντα.
Πεθύμησα ένα ταβερνάκι, Σεπτέμβρη σε ένα χωριό, μ...
Πεθύμησα να πάω σε ένα πανηγύρι
Πεθύμησα να πάω σε ένα πανηγύρι, από εκείνα που γίνονται σε χωριά, στις μεγάλες πλατείες, με καρέκλες άβολες, χάρτινα τραπεζομάντηλα, πλαστικά μαχαίρια, που δεν κατάλαβα ποτέ τη χρησιμότητα, ούτε το χέρι σου δε...
Όποιος σε νοιάζεται δεν το κρατά για τον εαυτό του
Έτσι ξαφνικά μου έστειλε μήνυμα, σε πέντε βγες, σου φέρνω κοτόσουπα, τι να της πω, ότι δε μου αρέσει, αδερφή μου είναι θα έπρεπε να το θυμάται, άκου απαίτηση να φάω κοτόσουπα, βγήκα νωρίτερα, η γειτόνισσα άπλων...
Ποιος ιός μπορεί να νικήσει τον έρωτα;
Σήμερα ξύπνησα από ένα άσχημο εφιάλτη, σηκώθηκα από το κρεβάτι, ντύθηκα βιαστικά, πήρα το σκυλάκι και βγήκαμε έξω, μια ανάσα είχα ανάγκη, λίγο φως να φωτίσει το μέσα μου κι έσερνα τον Τάπα ή με έσερνε αυτός, δε...
Οίκος αντοχής
Μύριζε θυμάρι, ρίγανη. Μύριζε βουνό. Μύριζε αλληλεγγύη, συλλογικότητα, αγώνα, επανάσταση. Η καθημερινή επανάσταση που ξεκινάει από μέσα μας. Να λες και να εννοείς. Να λες και να πράττεις. Μύριζε εντιμότητα. Μύρ...
Η κάθε μέρα Κυριακή
Ημέρα εγκλεισμού… δε θυμάμαι, μιλάω δυνατά στα ζωάκια μου για να μην ξεχάσω τη φωνή μου, χθες έπιασα και το τραγούδι, χαιρετίσματα λοιπόν στην εξουσία, που το θυμήθηκα, το πρωί έλουσα τα καστανά μαλλιά μου, πά...
Τώρα θα δούμε, τα λεφτά μας τι αγοράζουν *
Μια τσάντα κρεμασμένη στην πόρτα του. Είκοσι αυγά φρέσκα. Από έναν άγνωστο. Ένα τάπερ με μοσχαράκι κοκκινιστό δεμένο στην μπαλκονόπορτα. Δυο σοκολάτες αφημένες στο περβάζι. Ένα βιβλίο κι ένα σημείωμα πάνω στο τ...
Ο νους μας είναι αληταριό που όλο θα δραπετεύει
Σταμάτησα να μετρώ. Έχω δρόμο πίσω μου. Έχω δρόμο μπροστά μου. Από το σπίτι μου σπάνια βλέπω πια παπούτσια ανθρώπων. Η γειτονιά έχει μια ανησυχητική ησυχία. Μια νεκρική σιγή. Η άνοιξη μας γέλασε. Έδωσε τόσες υπ...
Δε μπορούσε να μας πιάσει ένας ιός της αγάπης;
Δεύτερη μέρα μέσα, καθιστικό, υπνοδωμάτιο, κουζίνα, ντύνομαι, στολίζομαι, βάζω μάσκαρα, ρουζ, πιάνω βιβλίο, βλέπω ταινία, μιλάω στο τηλέφωνο.
Καθαρίζω το σπίτι, κατεβάζω κατσαρόλες, πιάτα, σιδερώνω τα σιδερω...
«Καλύπτω τις τρύπες με φεγγάρι, με ποιήματα ή με τα φιλιά σου»
Γεννήθηκα με μια τρύπα στην καρδιά. Ο γιατρός όμως, καθησύχασε τους γονείς μου. Είπε πως η τρύπα θα κλείσει μεγαλώνοντας. Τον πίστεψαν και κοιμόνταν ήσυχοι τα βράδια. Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν μικρός δε με...
Εντιμότατοι φίλοι μου, τσογλάνια
Τον τελευταίο καιρό δεν ένιωθε καλά. Τον ταλαιπωρούσε ένας πόνος στην πλάτη και μια δυσφορία στην αναπνοή. Αγύριστο κεφάλι καθώς ήταν δεν άκουγε υποδείξεις και συμβουλές από τους άλλους. Όποτε άκουγε τη λέξη γι...