Επίκαιρα και Εφήμερα

Δεν ήταν αυτοκτονία, ήταν καθαρή δολοφονία

Σε καμία περίπτωση δεν είναι αυτόχειρας ένας άνθρωπος που εξαιτίας των πολιτικών επιλογών της κυβέρνησης της χώρας του οδηγείται στην φτώχεια και την εξαθλίωση, στο αδιέξοδο που μόνη πόρτα έχει τον θάνατο

Όταν η κρίση ξεπερνάει τα σύνορα

Η ανεργία αγγίζει το ποσοστό του 60 % ανάμεσα στους 25.000 κατοίκους,οι οποίοι επιβιώνουν χάρη στα επιδόματα ενώ οι ουρές στα συσσίτια και στα κοινωνικές υπηρεσίες φαντάζουν ατελείωτες. Το Πέραμα όμως, δεν κατέχει το μονοπώλιο της εξαθλίωσης...

Ο όρμος των… δολοφόνων!

Κάθε χρόνο 23.000 δελφίνια σφάζονται και άλλα τόσα ζούνε υπό άθλιες συνθήκες. Το χειρότερο είναι ότι ουδείς, δείχνει να ενδιαφέρεται, πλην ελαχίστων.........!

Ρατσισμός… σημείο των καιρών!

Ο ρατσισμός ανέκαθεν επιβιώνει και… αναβιώνει, έρχεται στο προσκήνιο, σε περιόδους σκοτεινές και δύσκολες για την ανθρωπότητα. Αναμφισβήτητα, σε μία τέτοια περίοδο ζούμε σήμερα, με δύσκολες κοινωνικές και...

Οι κυρίες των κυρίων

Τέτοιου είδους γυναίκες προβάλλονται, άβουλα πλάσματα που δεν έχουν γνώμη και θάρρος που τρέχουν πίσω από τον άνετο τρόπο ζωής και το σικ...είναι άλλωστε σικ να είσαι γυναίκα του προέδρου κι ας σφαγιάζει τους συμπατριώτες σου.

Χαίρε, ω χαίρε, κοινωνικό κράτος πρόνοιας!

Το «Κοινωνικό Κράτος Πρόνοιας», είναι το σημερινό θέμα. Μια έννοια, μια φράση που μας έμαθαν από τα πρώτα κιόλας σχολικά χρόνια, αλλά χρειάστηκε αρκετός καιρός αργότερα, για να βιώσουμε στο πετσί μας περί τίνος πρόκειται. Μια μπούρδα. Ακριβώς αυτό. Μια μαύρη τρύπα σε ένα απέραντο σύμπαν.

«Μάθε παιδί μου γράμματα, μην καταντήσεις… δημοσιογράφος!»

Μπορεί να φαίνεται ακραίο τούτη την εποχή, αλλά πολύ φοβάμαι πως στο μέλλον η παραπάνω φράση δεν αποκλείεται να μπει στο ρεπερτόριο της ελληνίδας μαμάς, μαζί με τις άλλες ουτοπικές φράσεις εκφοβισμού και σύνεσης του παιδιού της.

Aντί για αδιαφορία, δώστε λίγη βοήθεια

Κάθε μέρα συναντάμε στον δρόμο έναν άστεγο, ένα ζητιάνο, ένα ναρκομανή. Ανθρώπους που η κοινωνία τους θέλει στο περιθώριο, που ο περισσότερος κόσμος τους χλευάζει και που συνήθως τους βρίζει και αηδιάζει μαζί τους. Εγώ λοιπόν αηδιάζω με όλον αυτόν τον κόσμο που νομίζει ότι είναι καλύτερος από αυτούς επειδή η ζωή τους τα έφερε "καλύτερα" και τώρα απλά κατακρίνει και υποτιμά τους ανθρώπους που δυστυχώς ζουν στο περιθώριο.