Τα πάντα είναι εισαγόμενα και με υπότιτλους και μέρα με τη μέρα ο Έλληνας βυθίζεται σε μία εικονική πραγματικότητα, την οποία ουσιαστικά ο ίδιος δημιούργησε.
Μετά το ξεπούλημα της Αγροτικής Τράπεζας, φαίνεται ότι κοντοζυγώνει και αυτό του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Ένας από τους ελάχιστους υγιείς οργανισμούς, κινδυνεύει είτε να κλείσει, είτε να παραχωρηθεί σε κάποιον ιδιώτη, που θα παρουσιαστεί ως ο μοναδικός σωτήρας
Όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Αυτή την λογική φαίνεται πως ασπάζεται η τρικομματική κυβέρνηση και αυτή εφαρμόζει. αντιμετωπίζοντας το εκάστοτε ζήτημα, με την καταστολή. Φέτος λοιπόν, εκτός από τις περιοδείες καλλιτεχνών, είχαμε και περιοδείες ΜΑΤ…
Μία ειλικρινής συζήτηση με έναν κάτοικο ενός μικρού χωριου, μας αποκαλύπτει τους λόγους που αποφάσισε να εγκαταλείψει την Αθήνα και να εγκατασταθεί μόνιμα στον τόπο γεννησής του
“Βλέπεις τα χέρια μου; Ήμουν σχεδόν τέσσερα χρόνια σε στρατόπεδο συγκέντρωσης”. Σοκαρίστηκα. Ανάλογες ιστορίες μπορεί να είναι συνηθισμένες και κοινότυπες στο Τελ Αβίβ και σε ολόκληρο το Ισραήλ. Εγώ όμως, πρώτη φορά συνομιλούσα με έναν κρατούμενο των Ναζί.
Μια συνέντευξη για την σεξουαλική απελευθέρωση, το ρατσισμό, τα στερεότυπα και τα ταμπού, τον συντηρητισμό της ελληνικής κοινωνίας και το ρόλο της εκκλησίας, την ευθύνη των γονιών αλλά και την ευθύνη απέναντι στον εαυτό μας.
Σίγουρα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, ωστόσο σε αυτές τις εκλογές βγήκαν χρήσιμα συμπεράσματα σχετικά με το πώς ψήφισαν οι ηλικίες, αλλά και πώς ψήφισαν οι περιφέρειες της Ελλάδας και κυρίως τα μεγάλα αστικά κέντρα
Το τραγούδι μου ήρθε στο νου καθώς αυτές τις μέρες η Βασίλισσα Ελισάβετ γιορτάζει τα 60 χρόνια μοναρχία της και τα διεθνή πόσο μάλλον φαντάζομαι τα Βρετανικά μέσα κινούνται με ρυθμούς φρενίτιδας γύρω από αυτή τη φαρσοκωμωδία