Λευκωσία, 21η Απριλίου 2020 μ.Χ.
*Ένα ποίημα του Βαγγέλη Γέττου από την διχοτομημένη Λευκωσία με αφορμή τα 53 χρόνια από την επιβολή της απριλιανής δικτατορίας.
Υπάρχουν άνθρωποι
που έχασαν την όρασή τους από κάποια αρρώστια,
κάποιο ατύχη...
Αγαπώ τα τσογλάνια, του Ηλία Πετρόπουλου
«ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΤΣΟΓΛΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΑΣΙΚΛΕΣ, τους κλέφτες, τις πουτάνες, τους ρεμπέτες και τους πούστηδες γιατί μάχονται κάθε μορφή εξουσίας και τους αγαπώ πιο πολύ γιατί τα καταφέρνουν και επιζούν κόντρα στην αστυνο...
Όνομα ταυρομάχου, του Λουίς Σεπούλβεδα
Άφησα λίγα κέρματα στο μπαρ και βγήκα κουτσαίνοντας στο δρόμο. Η πόλη ήταν θλιμμένη κι ας ήταν καλοκαίρι, κι ας μη μεσολαβούσε κανένα σύννεφο ανάμεσα στους ανθρώπους και τον ουρανό, κι ας μην πετούσε κανένα που...
Παγκόσμιος φόβος, του Eduardo Galeano
Όσοι δουλεύουν φοβούνται μη χάσουν τη δουλειά τους.
Όσοι δεν δουλεύουν φοβούνται ότι δεν θα βρουν ποτέ δουλειά.
Όποιος δεν φοβάται την πείνα φοβάται το φαγητό.
Οι οδηγοί αυτοκινήτων φοβούνται να περπατήσουν ...
Άσυλο στο χαρτί, του Περικλή Κοροβέση
Εμείς οι φυλακισμένοι του χαρτιού,
χάσαμε τόση ζωή, όσο η έκταση των γραπτών μας.
Δεν είχαμε κι άλλη λύση.
Ήρθαμε και δεν μας περίμεναν.
Χτυπήσαμε την πόρτα, αλλά δεν μας άνοιξαν.
Μιλήσαμε και η γλώσσα μας...
Στου Χατζηφράγκου, του Κοσμά Πολίτη
Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγκοι ν' ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα μεταδείς ένα τέτοιο θάμα.
Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -ήτανε αντέτι- και συνέ...
Όταν πεθαίνει ένα παιδί, του Τόλη Νικηφόρου
Αβιταμίνωση
είναι όρος των στατιστικών δελτίων
η πείνα εξωραϊσμένη
αποπροσωποποιημένη
όπως θα τόνιζε και κάποιος διανοητής
λέξη χωρίς εικόνα
ένα παιδί είναι μονάκριβο
ένα παιδί πεθαίνει κάθε δευτερόλεπ...
Αθώοι και Φταίχτες, της Μάρως Δούκα
Αρχίσαμε να μιλάμε για τις εποχές που αλλάζουν, για τους λαούς που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν. Μέσα μου, βέβαια, δεν το πολυπιστεύω αυτό με τους λαούς. Δεν έτυχε να το συζητήσουμε μεταξύ μας, δεν ξέρω τι πιστ...
Περί Ιδιοκτησίας, του Πιέρ Ζοζέφ Προυντόν
Αν έπρεπε να απαντήσω στο ερώτημα «Τι είναι δουλεία;» κι αν επρόκειτο να απαντήσω μονολεκτικά με τη λέξη «έγκλημα», θα με καταλάβαιναν αμέσως όλοι. Δε θα χρειαζόταν να χρησιμοποιήσω μία μακροσκελή επιχειρηματολ...
Το Κοράκι, του Έντγκαρ Άλαν Πόε
Κάποια φορά, μεσάνυχτα, ενώ εμελετούσα
κατάκοπος κι αδύναμος ένα παλιό βιβλίο
μιας επιστήμης άγνωστης, άκουσα ένα κρότο
σα να χτυπούσε σιγανά κανείς στη ξώπορτά μου.
“Κανένας ξένος”, σκέφτηκα “οπού χτυπά τη...
Μούσα της Νύχτας, της Κατερίνας Γώγου
Μούσα της Νύχτας
Μούσα της Στέρησης
Της κυτταρικής μου μνήμης της Οργής
δαφνοστεφανωμένο
πολυαγαπητό
παιδί δικό σου είμαι και γώ
και στις αστραφτερές σου ασφάλτους
με ταραγμένη ενόραση απ’ το αλκοόλ
την...
Ο Δον Κιχώτης, του Μιγκέλ Ντε Θερβάντες
Ξέρεις πόσα χρόνια περιπλανιέμαι στην πραγματικότητά σας; Ξέρεις πόσες φορές έχω δει τη ζωή όπως είναι πραγματικά; Τόσες όσες δεν μπορείς να φανταστείς. Πόνος, εξαθλίωση, πείνα και απίστευτη σκληρότητα. Είδα αν...