Για τον σιωπηλό παππού μου!
Ο Μανόλης ήταν κωφός. Στην κατοχή ένας Γερμανός έβγαλε το άχτι του πάνω του. Με ένα δεξί ντιρέκτ κατάφερε να του σπάσει το τύμπανο και να του στερήσει τον ήχο για πάντα. Όταν τον έφεραν προξενιό στην Κλεάνθη, π...
«Από αυτές τις πολιτείες θα μείνει ό,τι πέρασε από μέσα τους, ποιητή μου»
Γράφει η Έλσα Παπαγεωργίου
Το καλοκαίρι στην πόλη είναι περίεργο και κάπως διδακτικό. Οι μεσαίες τάξεις έφυγαν για διακοπές και το αστικό τοπίο υποδέχεται πιο φιλόξενα όλους αυτούς που τον υπόλοιπο χρόνο μένου...
Εις μνήμην κάποιου ωραίου!
Τέτοια εποχή ήταν. Χρόνια πριν. Πολλά. Αδύναμη μνήμη. Σάββατο πάλι. "Θέλω να σε δω." Όχι απαίτηση. Ανάγκη. "Φεύγω για διήμερο". Εκείνο το "θέλω" κόμπος στο λαιμό. "Έχουμε χρόνο. Τη Δευτέρα. Υπόσχεση. Μόλις γυρί...
«Γκρεμνά είναι εμάς οι τόποι μας»
Είναι κάποιοι τόποι που φεύγεις μα πάντα γυρνάς. Είναι και κάποιοι άνθρωποι που ζουν σε κακοτράχαλους τόπους μα δεν έχουν γωνίες μήτε εσοχές. Και μυρίζουν θυμάρι, φλισκούνι και μαλοτίρα και οι τόποι και οι άνθρ...
«Θα ορμήξω στο δρόμο, θα κάψω την πόλη»*
Ιούλιος. Περνούν οι μήνες και παίρνουν. Για τον καθένα ορίζονται αλλιώτικα. Αλμυρίκια. Αλμύρα. Νερό θαλασσινό. Μισό φεγγάρι. Κουβέντες αδελφωμένες. Φιλιωμένες σκέψεις. Δε μας φοβάμαι τώρα! Με ήλιο καθυστερούμε ...
Αγάπα μωρέ μπάσταρδε
Φαντάσου μια ζωή να ‘χεις προξενητάδες. Να θέλουν να σε σμίγουν με φόβους. Να σε ζευγαρώνουν με θυμούς. Χεράκι κρατιούνται αυτά τα δυο. Σα ζευγαράκι που ερωτεύτηκε μέσα στο χειμώνα. Δυνατοί οι έρωτες του χιονιο...
Ξά σου! (στην εξουσία σου)
Παρασκευή βράδυ. Τρελή! Φεύγει. Μένει. Αέρας. Αεροδρόμια. Να κάνει μια τρέλα. Σαν από εκείνες που έκανε νέα. Που νόμιζε ότι θα μείνει έτσι για πάντα. Μέχρι που μέτρησε ρυτίδες, άσπρες τρίχες στα μαλλιά, κίτρινα...
Εκείνοι που δεν έχουν τίποτα, μοιράζονται τα πάντα
Στο πλατύσκαλο καταστήματος στην Ομόνοια, κάθεται μια πρόσφυγας με το μικρό παιδί της.
Απέναντι τους, σε καροτσάκι, βρίσκεται εμφανώς καταβεβλημένος ανάπηρος χρήστης ναρκωτικών. Το ένα του πόδι αντιμετωπίζει...
Στην ανηφόρα, μαζί
Μπροστά εκείνος.
Τον ακολουθεί, πιστά. Για να τον προσέχει, όχι γιατί του είναι υποτελής.
Στην ανηφόρα, εκείνος πάντα κοντοστέκεται στα μισά της. Και πάντα στα μισά, εκείνη περνά το χέρι της πάνω από τους ώμο...
Κύριε, σας αγαπώ!
Ο Δημήτρης είναι δάσκαλος θεατρικής αγωγής. Είναι και σκηνοθέτης. Είναι και συγγραφέας. Είναι και καλός, πολύ καλός δάσκαλος! Κι αυτό είναι το σπουδαιότερο. Έχει όραμα, όρεξη, αγάπη, αγωνία, έμπνευση. Ζηλεύω πο...
«Σαν να ‘μουν άλλος κι όχι εγώ»*
Ιούνιος. Ζέστη. Θα βγω. Δε θα βγω. Να πάρω καπέλο. Δε θα πάρω. Με πνίγει. Όλα με πνίγουν. Μόνιμη θηλιά. Φιλοξενούμενος στο σώμα μου. Πρόσφυγας στη ζωή. Φτάνω μέχρι την πόρτα. Ξεκλειδώνω. Κλειδώνω πάλι. Αύριο. Α...
Γιατί γράφω;
Είμαι δέκα. Έχω μια τρύπα στην καρδιά. Δε με χωρά ο τόπος. «Να μεγαλώσω, θεέ μου!» Δε με χωρά ο κόσμος. «Η στόφα του ανθρώπου φαίνεται από τα μικράτα του». Πιο μεγάλη αλήθεια δεν άκουσα ποτέ. Πνίγεσαι σε μια στ...