Για το Στοίχημα
"Είμαι 53 χρονών κι έχω αλλάξει 16 σπίτια", λέει ο γηραιότερος στην όψη πελάτης. Ο περιπτεράς κάνει ότι τον ακούει, αλλά δεν ακούει. Δεν θέλει να συμπάσχει, θέλει να περάσει ο επόμενος πελάτης, εγώ δηλαδή.
Μ...
Άσπρα σεντόνια
Το σπίτι της ήταν χαμηλοτάβανο. Δυο δωμάτια, κουζίνα και κρεβατοκάμαρα. Σαν πέθανε ο παππούς αρνήθηκε να ξαναμπεί στο δωμάτιο τους. Η μάνα μου έλεγε πως φοβόταν να ξαπλώσει σ’ εκείνο το σιδερένιο κρεβάτι που μο...
Περί υπάρξεως
Ξυπνάς, ανοίγεις τα μάτια, παίρνεις βαθειά ανάσα. Άλλη μια μέρα ξύπνησες, άλλη μια μέρα που αναπνέεις, άλλη μια μέρα ζεις, άλλη μια μέρα που δεν θα μπορέσεις να εξηγήσεις το γιατί και πώς και τι. Μετά ηρεμείς γ...
Η βουκαμβίλια
Είχα για καιρό μια βουκαμβίλια μαραμένη σε ένα σημείο του μπαλκονιού. Τι κι αν την πότιζα λίγο παραπάνω από τα άλλα φυτά, τι κι αν την ξεχορτάριαζα με συνέπεια, τι κι αν της έβαλα καινούριο χώμα και πιο μεγάλη ...
Ένα φιλί για ν’ αντισταθούμε
Ένα χαμόγελο καμιά φορά φτάνει.
Φτάνει να κλείσει πληγές και να ανοίξει πόρτες.
Πόρτες σε έναν λίγο πιο ευαερο και ευήλιο χώρο.
Ένα χώρο όπου δεν χωράνε πια το σκοτάδι, η αβεβαιότητα και η αγωνία.
Α...
Αγάπη δε μη έχω ουδέν ειμί*
*αν δεν έχω αγάπη δεν είμαι τίποτα
Τέσσερις μέρες στην πρωτεύουσα. Ταξίδι δώρο από αγαπημένα πρόσωπα. Με ήθελαν μαζί τους. Συνταξιδιώτισσες στην πολυκοσμία, τη βουή των δρόμων, στην κάψα του καλοκαιριού. Είν...
Χωρίς φωνή
Η σιωπή της απουσίας σου είναι εκκωφαντική. Προσπαθώ να κλείσω τ’ αυτιά μου, προσποιούμαι πως δεν την ακούω, μα δεν τα καταφέρνω. Είναι μια τρέλα, μια επαναλαμβανόμενη σιωπή, ένα ψυχικό ουρλιαχτό. Μου θυμίζει ε...
Ο παππούς μου σταύρωσε το Χριστό!
Μεγάλωσα σε ένα πεδινό χωριό της Κρήτης μακριά από την πρωτεύουσα. Διακόσιες ψυχές από τις οποίες σαράντα ήταν τα παιδιά. Πολύτεκνες οι περισσότερες οικογένειες. Στην αρχή νόμιζα ότι τους άρεσαν τα παιδιά και ...
Δεύρο έξω
Της άρεσε η ιστορία για το Λάζαρο. Είχε ανάσταση, ζωή, "θάνατον πατήσας". Μεγάλη υπόθεση να καταπατήσεις το θάνατο! Όταν είσαι επτά χρόνων αντιλαμβάνεσαι μόνο τη ζωή. Η γιαγιά έλεγε: "Και χτύπησε το βράχο και ε...
«Σκοτώνει, πες μου, ο χωρισμός»*
Τα αγαπούσα πάντα τα καράβια. Όταν ήμουν μικρή για δώρο γενεθλίων αυτό ζητούσα από τον πατέρα μου. Μια βόλτα στο λιμάνι να δω τα καράβια να φεύγουν. Να σηκώνω τα χέρια ψηλά και να κουνάω τις παλάμες πέρα δώθε. ...
Λίγο ήλιο ακόμα
Σήμερα ξύπνησα τυχαία (;) στη δική σου πλευρά του κρεβατιού. Το μαξιλάρι είχε όπως πάντα το άρωμά σου. Από πάνω μου το παράθυρο. Αποφάσισα να σε μιμηθώ και ξαπλωμένος ακόμα να τραβήξω την κουρτίνα. Στιγμιαία το...
Οι καραμέλες
Πριν από ένα χρόνο μετακομίσαμε. Βρήκαμε ένα μικρότερο σπίτι με πιο λίγα δωμάτια και μικρά μπαλκόνια. Ο πατέρας μου λέει πως άμα φτιάξουν πάλι τα πράγματα θα γυρίσουμε στην παλιά μας γειτονιά και θα βλέπω τους ...