Οι αγρότες είναι χωριάτες
Είχαν πάντα αυτό τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό να τους συνοδεύει. Κι εμείς που ήμασταν και παραμένουμε παιδιά τους είχαμε γονείς με ρόζους, βρώμικα νύχια και πληγιασμένα χέρια. Κοιτούσα τα χέρια του πατέρα μου, σ...
Σιγά μην κλάψω! Σιγά μην φοβηθώ!
Ιούλιος 1999! Ζέστη αφόρητη. Δύσκολο αλλά συναρπαστικό καλοκαίρι. Αποκούμπι τα νιάτα, η δροσιά, η φρεσκάδα. Η ελπίδα εμβληματική ανέβαινε μια ανηφόρα «γελαστή» και κραύγαζε αιωνιότητα, «για πάντα», έρωτα! Μην τ...
Αν είχαμε ποτέ μια ευκαιρία
Αν είχαμε ποτέ μια ευκαιρία θα νοίκιαζα μια μονοκατοικία δίπλα στη θάλασσα και θα φύτευα βασιλικούς σε γλάστρες για να στολίσω τη ζωή μας. Θα άφηνα ανοιχτές τις πόρτες και ορθάνοικτα τα παράθυρα να μπαίνουν οι ...
Venceremos με σκόρπιες κουβέντες
Τα τσογλάνια που μας αγάπησαν
Μεγάλο τσογλάνι είσαι. Μου άφησες αμανάτι δυο καινούριες ρυτίδες που τις λέω έκφραση. Δε θα σου πω και για τις τρικυμίες μέσα μου. Είμαι άνθρωπος που της παλεύω. Παίρνω ανάσα βο...
«Άγιε Βασίλη ήσουν σκέτη λέρα»
Πόσες και πόσες ελπίδες στηρίξαμε πάνω σου! Και να τα γράμματα και οι ευχές και οι απαιτήσεις! Ο μολυβένιος στρατιώτης, το κόκκινο τρενάκι, το καρουζέλ, τα επιτραπέζια, το ξύλινο αλογάκι! Και οι αγωνίες βουνό ν...
Ας πρωτοτυπήσουμε, ας μιλήσουμε με τους συνανθρώπους μας
Πολλά αλλάζουν μέσα στο χρόνο ένα όμως πράγμα παραμένει αναλλοίωτο, η αίσθηση των Χριστουγέννων. Οι μυρωδιές, η ζάχαρη άχνη, το Χριστουγεννιάτικο δέντρο, η πόλη που μέσα στην ασχήμια της φοράει τα καλά της, η ο...
Χάρηκε η καρδιά μας πολλά Αλκίνοε
Πάντα θα ξημερώνει. Έτσι άρχισε το ταξίδι. Με μια υπόσχεση ελπίδας, αισιοδοξίας, επανάστασης. Τις αγαπούμε τις μικρές και μεγάλες επαναστάσεις οι άνθρωποι. Εκείνες που ξεκινούν από το λόγο, ακουμπούν τις καρδιέ...
Γιορτινός Μονόλογος
Οι σκέψεις μου δεν έχουν αιτία. Γίνονται λέξεις κι ύστερα χάνονται σαν ήχοι μακρινοί και απροσπέλαστοι. Κανείς δεν ακούει!
Έχεις δει τη θάλασσα να απλώνεται και να μην τελειώνει πουθενά; Έχεις δει το χρώμα π...
Η ζωή μας, μια ρόδα
Και κάπως έτσι χάθηκες. Μέσα σε μια κινούμενη ρόδα, στο σκοτάδι της νύχτας, σε κάποιο βαθύ καπνό των τσιγάρων μου. Κι έμεινε μια σκέψη κάποια βράδια. Κάπου βαθιά σε ένα όνειρο που καμιά φορά δε θυμάμαι ούτε κι ...
Η φλυαρία της Κυριακής
Την κοιτάζω από το πρωί. Λουρί και θήκη δερμάτινη σαν εκείνες που κρατούσαν οι τουρίστες όταν περνούσαν τα καλοκαίρια από το χωριό. Nikon του ’84. Κειμήλιο που αναπαύεται στο ραφάκι με τα αναμνηστικά. Καταδικασ...
Τα υπόλοιπα είναι σιωπή (Άμλετ)
Είχα χρόνια να σε δω κι ας μέναμε στην ίδια πόλη. Ένα καιρό μοιραστήκαμε και το ίδιο σπίτι κι ύστερα εσύ γύρισες στα πάτρια εδάφη κι εγώ άλλαξα σπίτι.
Αλήθεια, είχα πολλά χρόνια να σε δω. Κάπου χαθήκαμε, μπε...
Σας σερβίρω ένα παραμύθι
Μια φορά κι έναν καιρό...
Μεγαλώσαμε εν μέσω δακρύων και στεναγμών. Ενηλικιωθήκαμε στην αυγή μιας εποχής πολύχρωμης με δαντέλες και περιτυλίγματα. Φορέσαμε κοθόρνους και φανταχτερά ρούχα, ανίκανοι να αλλάξουμε...