Τζάμπα το φακέλωμα!
Οι περιπέτειες μιας...λαθραίας ταυτότητας ή "ο ζήλος για τη νομιμότητα"
Γαλήνη
Μη χαρίσεις μικροπρέπεια στην αδυναμία. Όσο δύσκολο κι αν φαντάζει,
το αυριανό χαμόγελο θα είναι πιο ισχυρό από το χτεσινό δάκρυ.
Άραγε αισθανόμαστε πια;
Άραγε έτσι θα θρηνούμε πλέον; Ετσι θα αισθανόμαστε, έτσι θα βιώνουμε τς πιο έντονες στιγμές μας; Με like, σχόλια και θλιμμένα ή αντίστοιχα χαρούμενα emoticon; Μα να, ο εικονικός κόσμος είναι "λίγος", είναι απλά σώματα πίσω από το πληκτρολόγιο και την οθόνη
Το τρένο
Ένα επιβάτης,μάρτυρας όσων μαρτυρούν οι άνθρωποι των τρένων. Μπροστά τους, ταξιδεύοντας στα βαγόνια, αναρωτιέται τι έχει συμβεί και ανακαλεί μία άλλη,διαφορετική εικόνα.
Ταξιδιωτικά στιγμιότυπα
Ποιός δεν θέλησε να ταξιδέψει; Κάποια πόλη ή κάποια χώρα υπάρχει στον πίνακα των ονείρων μας και πάντα προσπαθούμε να πάμε εκεί. Οι συντάκτες μας διαλέγουν κάποιες απ;o τις αγαπημένες τους στιγμές και τις μοιράζονται μαζί σας, μέσα από τις φωτογραφίες τους.
Το Τέλος και η Αρχή
Όλα τα πράγματα έχουν αρχή και τέλος. Μόνο που… να, εγώ πάντα ξεχνούσα το τέλος και πάντα βρισκόμουν κάπου ανάμεσα. Ένα βήμα πιο κάτω από την αρχή και ολόκληρα χιλιόμετρα μακριά από το τέλος.
Ανοιχτή επιστολή στον επιβάτη του μετρό
Ο άνθρωπος του ΜΕΤΡΟ. Συχνά ο τρόπος που δρα έρχεται αντίθετος με το αναμενόμενο. Η πόρτα, το ασανσέρ, τα εισιτήρια. Αυτήν την εβδομάδα η «Ανοιχτή Επιστολή» επιχειρεί να απλώσει γέφυρα επικοινωνίας και να αποκωδικοποιήσει τη συμπεριφορά του... με τον δικό της τρόπο.
Οι «απροσάρμοστοι»
Γεννήθηκα με ένα ελλάτωμα. Ήμουν απροσάρμοστη. Έτσι φαίνεται, έτσι μου είπαν. Αρχικά ήταν οι δάσκαλοί μου στο σχολείο που το προσέξανε και πρoέτρεψαν τους γονείς μου να με βάλουν στον ίσιο δρόμο.
Ανοιχτή επιστολή στο MSN messenger
Αγαπητό MSN messenger,
Πάει καιρός. Πήγα να σε βρω εγκατεστημένο στον υπολογιστή μου προχθές, αλλά δεν σε βρήκα. Έτσι είπα να σου γράψω κάτι. Θυμάμαι όσα περάσαμε μαζί. Είχες τον δικό σου τρόπο να μας φέρνεις όλους μαζί. Ακόμη και να μας γνωρίζεις σε άλλους που δεν ξέραμε… μερικές φορές.
Γράμμα από το μέλλον
Οι 7 ώρες έγιναν 8 ύστερα 9, 14, 16. Δούλευε ασταμάτητα. Δεν θυμόταν τι ήταν το διάλειμμα. Δεν θυμόταν τι ήταν ο ελεύθερος χρόνος ή τι σήμαινε η λέξη τεμπελιά.
Διλήμματα
Tα γέλια με τον ίδιο ρυθμό,σαν μακρόσυρτα ποδοβολητά. Κάποτε ήταν οι μηχανές, τώρα η δουλειά και τα βλέμματα ακόμα κοιτάνε αλλού.
Μία χαραμάδα ευτυχίας
Την ώρα που ο ουρανός σκοτεινιάζει, τότε είναι που καλύπτουν σύννεφα και την άδεια μου ψυχή. Αναζητώ κολασμένα μία χαραμάδα ευτυχίας, μία στιγμή γαλήνης από τον κακό μου εαυτό.