Για τους μικρούς θανάτους της ζωής μας
Ο άνθρωπος λένε πεθαίνει μια φορά. Διαφωνώ. Μπορείς να νιώσεις νεκρός ενώ παραμένεις ζωντανός, υγιής και με σφυγμό πολλές φορές στην ζωή σου.
Το «Δεν με αφορά» πέθανε
Μπορεί κάποτε αυτό που συνέβαινε στον δίπλα μας να μην μας επηρέαζε. Μπορεί να μην χρειαζόταν να νοιαστούμε για τίποτα άλλο πέραν του εαυτού μας. Μπορεί η δυστυχία του γείτονα να μην μας άγγιζε.
Τα «αναγκαία» στη ζωή είναι δωρεάν
Σε μια εποχή που μας τα έχουν πάρει σχεδόν όλα, υπάρχουν κάποια πολύ σημαντικότερα πράγματα στη ζωή, τα οποία δεν πρόκειται να μας τα πάρει κανένας πολιτικός.
Δεν θέλω τις ταμπέλες σου
Είμαι μόλις 20 χρονών και εσύ ο μεγαλύτερος και ο τάχα σοφότερος έχεις ήδη προλάβει να με κατατάξεις σε παραπάνω από δύο - τρεις κατηγορίες.
Δραπέτης του δικού του ονείρου
Όταν γλιστρήσει κάποιο δάκρυ, ο κόσμος το βαφτίζει αδυναμία. Όταν ξεφύγει κάποιο χαμόγελο, ο κόσμος ρωτά να μάθει το γιατί.
“Αγαπώ καθετί που κυλάει”
...για αυτό και δεν θέλω κάποια στιγμή να με ξεβράσει η σιδερένια μηχανή του κοινωνικού status κι ό,τι αυτό επιφέρει...Τυχαία γεννηθήκαμε αλλά μεγαλώνοντας καλό είναι να πάψουμε να πιστεύουμε στις συμπτώσεις..
Θέλω…
Κυριακάτικο πρωινό του Μάη. Κάθομαι σε ένα καφέ 12μμ να γράψω τι θέλω. Ένα γατί πηδά από το παραθυράκι του μικρού, γραφικού καφέ και δικαιωματικά έρχεται και χουχουλιάζει στην αγκαλιά μου εμποδίζοντάς με να συγκεντρωθώ. Κι ύστερα σκέφτομαι.
Πάλι και πάλι και… Kαι μετά;
Για ακόμη μία φορά είσαι θολωμένος Και η γλώσσα σου μπερδεύεται, δεν μπορείς να μιλήσεις Και το μυαλό σου κάνει κύκλους, σα σβούρα, πότε πολύχρωμη και πότε ασπρόμαυρη..
Η απόλαυση θέλει
Η απόλαυση θέλει να τη γεύεσαι στο απόλυτο και όχι να την μετριάζουν ματαιόδοξες επιθυμίες..
“Μα εκείνη είναι δυστυχισμένη”
Τα χέρια της σαν αυτόματα εργαλεία, δεν συμβάδιζαν με τους μύες του υπόλοιπου σώματος της, αλλά ούτε και με το κενό πρόσωπό της."Κοίτα", αναφώνησες, με ένα βλέμμα γεμάτο έκπληξη αλλά και λύπη, "εκείνη είναι δυστυχισμένη"
Συγνώμη, αν φταίω…
Συγνώμη, αν φταίω… Αλλά σιχάθηκα. Το ψέμα, τα μάτια που μασάνε βλέμματα. Και τα στόματα που φτύνουν κομπλιμέντα, για να γλιτώσουν την προσοχή σου. Σαν πέσουν κάτω οι στάχτες η πεντάμορφη γίνεται τέρας. Αδηφάγο αρπακτικό, που το κυνηγά ο μπόγιας της αφάνειας.
‘Cause it’s a bittersweet symphony, this life…
Ας πάρουμε σβάρνα τα όνειρα μας. Και σ'όποιο σταματήσουμε, ας το ζήσουμε λιγάκι παραπάνω.