Πέρασες σαν αέρας, εμπόδια υπήρχαν μόνο στην φαντασία, η κάθε αμφιβολία έγινε σκόνη. Κάθεσαι εκεί και με κοιτάς σαν να προκαλείς την καταστροφή σου. Κι εγώ αμήχανος στέκω και σε θαυμάζω.
"Και που θα φτάσει α...
Κάθε Κυριακή, ο πατέρας κάποιας απέναντι οικογένειας ανεβαίνει στην ταράτσα από νωρίς το πρωί και ετοιμάζει τη φωτιά. Ζητά την παρέα του γείτονα, πίνουν μαζί τον πρώτο καφέ και κάνουν αστεία. Κάποιες λέξεις ακο...
Ο διακόπτης,
ανοιγοκλείνει εποχές
ζεσταίνει τη μοναξιά και ζηλεύει τ' αγγίγματα
ξεχνιέται για μήνες, μα δε ξεχνάει στιγμή
δίνει την επιλογή, αλλά την καθορίζει
δίνει ζωή,
μα και έμφαση στον θάνατο...
Σηκώθηκα από το κρεβάτι στις 6.00 π.μ. Μη με ρωτάς αν έκλεισα μάτι. Όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος λιγοστεύει ο ύπνος. Μέσα στο κεφάλι μου έχω κάθε μέρα πολλά μικρά ανθρωπάκια που φλυαρούν, κάνουν φασαρία, με ξεσηκών...
Έτσι ξαφνικά έγινε η πρόταση. Από ένα πολιτιστικό σύλλογο. «Θέλουμε να κάνετε ένα εργαστήρι γνωριμίας με τον Καζαντζάκη. Για παιδιά.»
Προβληματιστήκαμε, αγχωθήκαμε! Η Μαριλένα κι εγώ. Πώς θα κρατήσεις ζωηρό...
Της Ειρήνης Προμπονά
Να είσαι εσύ.
Το νομοσχέδιο για την ταυτότητα φύλου ψηφίστηκε στη Βουλή. Και άνθρωποι, συνάνθρωποί μας, ακούγοντας πως το νομοσχέδιο πέρασε αγκαλιάστηκαν και έκλαψαν από χαρά.
Πίσω στο π...
Της Αρτίνας Γκέτση
Μεγαλώνοντας μαθαίνεις πως η αγάπη δεν είναι εξάρτηση. Μπορείς και χωρίς τον άλλον, να σταθείς στα δικά σου πόδια. Να κοιτάς τον ουρανό κατάματα και να λες "μπορώ, και αφού μπορώ εγώ μπορείς...
Να ζεις ελεύθερα,
να μιλάς ανοιχτά,
να μην φοβάσαι “τι θα πει ο κόσμος”,
σκέψου “τι θα πεις εσύ”Άκου τις σκέψεις,
δώσε τους μορφή,
τσαλάκωσε τις αν χρειαστεί,
μα μην τις αφήνειςΔες μέσα βαθιά,
το βλέμμα ...
Το Σάββατο 23 Σεπτεμβρίου το 3pointmagazine βρέθηκε στο Ηράκλειο της Κρήτης για ένα «συλλογικό αντάμωμα» με τους φίλους από το νησί. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στο «Μαύρο Κάτη» και στο «mixtape» στη στοά Αγίου...
της Μαρίας Σιδηροπούλου
Ξυπνούσε στις 4 το πρωί, κάθε μέρα. Κάποιες φορές ξυπνούσαμε μαζί του και τον ακούγαμε να φτιάχνει τον πρωινό φραπέ του. Κάποιες άλλες ξυπνούσαμε όλες, στην ώρα μας, και δεν ήταν εκεί...
Όταν τη γνώρισα είχε στήθος. Δεν είχε μαλλιά. Ούτε φρύδια καλοσχηματισμένα. Είχε και θυμό. Πολύ θυμό! Ποτάμι που είχε φουσκώσει και σκέπαζε τις όχθες. Κύματα που υψώνονταν πελώρια κι έπνιγαν πρώτα την ίδια. Κι ...