Απεριορίστων διαδρομών

Στήλη με ποίηση της Λίνας Φούντογλου, κοινωνικές ανησυχίες και εσωτερικές διαδρομές.

Νικάω

Πρόφερε, αργά, τη λέξη απόλαυσέ την. Τα σύμφωνα να τα πατάς, φωνήεντα απ΄τη μήτρα απ’ τους όρχεις να γεννάς. Από τη μήτρα, από το διάφραγμα τα λέω, σωστά; Νιώθω. τελείες. σε. κάθε. λέξη. Όση χρειάζεται να ...

Αντιλέγω

-Να μην χαλάει ούτε κρότος τη ροή να έχεις την έμπνευση με το ε σε άρση να δίνεις φως απ΄ το σκοτάδι σου μαύρο τις νύχτες να φοράς να χάνεσαι να μην σε βρίσκει η παύση Ν΄ αφήνεις πίσω σου μονάχα ζωντανούς ...

Ερωτοτροπώ

Εγκέφαλοι μονάχα τ΄ άλλα περιτύλιγμα για έναν άσκοπο σκοπό για ένα είδος Τα μάτια ό,τι πιο κοντά μα τα ‘χει εκπαιδεύσει Στο τέλος ερωτεύεται αυτόν που αν την πάρει αγκαλιά τον κάθετο άξονα στη γη δε χάν...

Επανδρώνομαι

Θα ήθελα να είχα έναν γιο που να τον έλεγαν Βίκτωρ έναν αδερφό που να τον έλεγαν Βάλτερ Γκρόπιους ένα αγόρι που να το λέγανε Σαρλ Μπωντλαίρ ή Αντρέ έναν φίλο Ίνγκμαρ Μπέργκμαν ή Τένεσι έναν σύντροφο...

Κοσμογραφώ

  Οι Γερμανοί τους διέλυσαν Οι Αμερικανοί τους διέλυσαν Οι Τούρκοι τους διέλυσαν Οι Ισραηλινοί τους διέλυσαν Οι Γάλλοι τους διέλυσαν Οι Ρώσοι τους διέλυσαν Οι Γερμανοί συγχωρέστε τους Γερμανούς ...

Επιστρέφω

Απόψε κράτησα την Ευρώπη αγκαλιά Σε αγόρι είχε μεταμορφωθεί έναν μικρούλη καλλιτέχνη Τον έβαλα στο στήθος μου να ξαποστάσει από το δρόμο φτωχό και αδύναμο τον ένιωσα δικό μου Ξανάνιωσα ολόκληρη τον ύστερο...

Κερνάω

Εξόφλαμο τέρας, στην πόλη κατοικεί. Τέτοιον καιρό να τον χαρεί. Από τον Πόλο λέει κατέβηκε και άρια καταγωγή πως έχει απ' τον προπάππου. Μεγάλα χέρια. Λεκανοπέδιο Αττικής κι ακόμα λίγο χώραγε. Κινούνταν με τα μ...

Τρομάζω

Σα να μου κόψανε το σώμα κεφάλι έμεινα αβοήθητο Οι λέξεις μία γλώσσα μακριά καμιά κανείς μας δε γνωρίζει Σώματα δεν υπάρχουν να μιλήσουμε παιδιά να κάνουμε δεν έχουν μείνει Κι εγώ που ονειρευόμουνα νερό ...

Αρνούμαι

Αν τόσο δα σημαντική λογιάζεις είμαι Οσόποιος έχει μέσα του νερό χρωματιστό που ρυθμικά χτυπά Μάθε πως θα ‘κοβα ένα μέλος μου θυσία στους θεούς για να ‘στε ευτυχισμένοι Στον τόπο αυτό κι εδώ τριγύρω απαίδ...

Πελαγώνω β

Γνωρίζονται. Είναι μαζεμένοι. Στα τυπικά πάνε καλά. Τεντώνουν το χέρι. Τα δάχτυλα ενωμένα. Προεξέχει ο αντίχειρας. Είναι αυτός που θα βοηθήσει στο σφίξιμο. Κοιτάζονται εμφανώς. Στη συνέχεια βλέπονται στα κλεφτά...

Πελαγώνω α

Ζέστη. Η γύρη φεύγει από την κλειδαριά. Η είσοδος γίνεται έξοδος. Οι άνθρωποι χαμογελούν. Με το ίδιο σχήμα ματιών που κλαίνε. Μερικές φορές κοιτούν. Μερικές βλέπουν. Δεν ξέρω τι προτιμάνε. Σήμερα με αφήνει αδιά...

Παρατηρώ

Περιμένουν. Μικρά και μεγαλύτερα δοχεία ονείρων. Δοχεία στο νου και τον κορμό. Τα πόδια προεξέχουν. Τους πάνε στα όνειρά τους. Και πάλι περιμένουν. Δεν καίγονται κιόλας. Για τα όνειρά τους. Δεν φαίνονται να αγω...
//