Είχε πανσέληνο χθες. Αυγουστιάτικο φεγγάρι ολόγιομο, φωτεινό, ατόφιο σα χρυσός εικοσιτεσσάρων καρατίων. Ολοκάθαρο, χωρίς προσμίξεις και περιττά φτιασίδια. Όλοι ξεχύθηκαν στις παραλίες και στους λόφους, στις αλάνες και στις πλατείες. Κάθισαν στα παγκάκια και φωτογράφιζαν. Η καλύτερη οσκαρική ταινία στο καλύτερο θερινό.
Άσκησα βέτο. Σα να με πνίξανε οι τύψεις. Ποτάμι μαύρο που φούσκωσε στα σπλάχνα μου ο θυμός. Ένα παιδί χωρίς βλέμμα, αμήχανο, ανυπεράσπιστο, ανέκφραστο, έσπασε τους καθρέφτες μου σε χιλιάδες κομμάτια. Φαντάσου το φεγγάρι να έριχνε όλο το φως πάνω του! Ανάξιοι για τούτο το θεϊκό πράγμα όλοι μας! Ποιο είναι το όνομά του; Τι είδε και τι άκουσε στην πιο τρυφερή στιγμή της ζωής του; Τότε που αφήνεις σιγά σιγά το χέρι της μάνας σου και παλεύεις για τα πρώτα βήματα. Δυο ζάλα κι ύστερα πτώση. Σα χορογραφία ζωής γελαστής!
Τον κοιτώ και νιώθω μαχαίρια στην καρδιά. Πόνο στον αυχένα, στις αρθρώσεις, στα μηνίγγια. Ακούω την καρδιά μου να χτυπά δυνατά, πάλλεται στο στήθος, χοροπηδά σα μπάλα. Φτύνω θυμούς για το ανθρώπινο είδος! Τόσο άδειο βλέμμα! Τόσο αμήχανο! Σα να μάζεψε όλες τις αμαρτίες του κόσμου και βάρυναν οι ώμοι και σκύβει και ψάχνει θεό να προσευχηθεί. Απών και ο θεός και οι άνθρωποι και οι διάβολοι. Σα να μην έχει πια την ανάγκη κανενός! Τόσο φθηνοί και ψεύτες και ανήμποροι ρυθμιστές της τύχης του κόσμου μας! Τόσο κίβδηλα ανθρωπάκια όλοι μας! «Περνά περνά η μέλισσα…»
Διαβάζω ρατσιστικές δηλώσεις λειτουργών της εκκλησίας. Οι άνθρωποι λαθραίοι! Πού το βρήκε γραμμένο ότι τούτος ο κόσμος είναι τσιφλίκι σου, ρασοφόρε γέροντα; Τι είναι η αγάπη που σ’ ακούω να κηρύττεις στο ποίμνιο σου; Ποιος θεός σου δίνει το δικαίωμα να μιλάς και να φτύνεις μίσος; Ποιος δικαστής θα σε δικάσει; Πόση παράνοια κουβαλάς κρυμμένη στη μίτρα με τα πολύτιμα πετράδια; Ποιους ελεείς και συμπονείς και συμμερίζεσαι; Ποιο είναι το «μαζί» που θα σώσει τον κόσμο;
Χάρισμα σας ο θεός σας! Τον εγκατέλειψα όταν κατάλαβα πόσο τιμωρός είναι. Χάρισμα σας ο παράδεισος και τα λουλούδια και τα δέντρα και οι καρποί! Εύχομαι να ‘ρθει ένας μεγάλος όφις και να σας πνίξει την ώρα που θα κοιμάστε. Και λίγο πριν αφήσετε την τελευταία σας πνοή να δείτε την εικόνα ετούτου του παιδιού με το χαμένο βλέμμα. Να σας καρφώσει ευθεία στα μάτια και να σας ευχηθεί καλό παράδεισο…
Κι αν ακόμα πιστεύετε πως είναι ριψάσπιδες οι άνθρωποι αυτοί που δεν μένουν να υπερασπιστούν τον τόπο τους, ζητήστε τους να σας παραχωρήσουν τη θέση τους. Εμείς οι γενναίοι Έλληνες που δεν λακίσαμε ποτέ να δώσουμε οδηγίες στους πονεμένους και καταφρονεμένους αυτού του τόπου.
Να το κοιτάξουμε στα μάτια το παιδί. Να ζητήσουμε συγνώμη. Αν και πια είναι αργά. Η πανσέληνος ήταν χθες. Από σήμερα έχουμε λίγωση. Λίγωση στην καρδιά, στο μυαλό, στη μνήμη. Εκείνη η μνήμη που έρχεται και φεύγει μονάχα όταν θέλει…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.