Με προσδοκίες για ένα καλύτερο αύριο περιμένει η χώρα το προαναγγελθέν πραξικόπημα των έφεδρων αξιωματικών των ειδικών δυνάμεων.
Έχοντας δοκιμάσει τα πάντα χωρίς επιτυχία, ο λαός βασίζει τις τελευταίες του ελπίδες στον στρατό για να απαλλαγεί από τα μνημόνια, τη φτώχεια και τα τούρκικα σήριαλ.
Για να μην παρεξηγηθούμε, εννοείται ότι οι Έλληνες είναι βαθιά δημοκράτες. Ως γνωστόν, το ’73 η μισή Αθήνα ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο και η άλλη μισή κουβαλούσε τρόφιμα και φάρμακα. Αν κάποτε μαζεύονταν όλοι οι σύλλογοι αντιστασιακών, για μία κοπή πίτας για παράδειγμα, θα γέμιζαν δυο φορές το ΟΑΚΑ και η πίτα θα έσπαγε άνετα το ρεκόρ Guinness.
Παρόλα αυτά, με την κατάσταση στο μη παρέκει, πληθαίνουν οι φωνές που υποστηρίζουν ότι δεν έχουμε να χάσουμε και τίποτα με ένα πραξικοπηματάκι. Πολλοί αναγνωρίζουν το λογικό επιχείρημα των εφέδρων, οι οποίοι απαριθμούν ένα σωρό άρθρα του Συντάγματος που έχει καταπατήσει η κυβέρνηση, αντί να τους αφήσει να τα καταπατήσουν αυτοί, που είναι και δουλειά τους. Η ιστορία εξάλλου έχει δείξει ότι οι δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις τα βρίσκουν σκούρα στις συνταγματικές εκτροπές, ενώ αντίθετα οι στρατιωτικοί είναι σαΐνια σε κάτι τέτοια.
Άλλοι, πάλι, θεωρούν ότι μία χούντα θα είναι ό,τι πρέπει για να καθαρίσουμε μια και καλή με τη Χρυσή Αυγή. Τετρακόσιες χιλιάδες ψήφισαν τη συμμορία του Μιχαλολιάκου και από αυτούς -λέει μία δημοσκόπηση– το 39% ήθελε να εκφράσει την οργή του προς το πολιτικό σύστημα. Πολύ καλύτερα να εκφράσει την οργή αυτή ο στρατός, που έχει και μια σχετική εμπειρία και ξεκάνει τους εχθρούς της πατρίδας διακριτικά, με βασανιστήρια σε υπόγεια ή εξορίες σε ξερονήσια. Μακριά από μας τέλος πάντων και όχι με μαχαιρώματα στη μέση του δρόμου.
Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, στο πλευρό των επίδοξων πραξικοπηματιών έχει τεθεί και μεγάλη μερίδα των ποδηλατών, γιατί αν οι δικτάτορες ξέρουν να κάνουν κάτι, αυτό είναι να φτιάχνουν δρόμους. Μία μοντέρνα, οικολογική χούντα μπορεί να έφτιαχνε και ποδηλατοδρόμους, για να μην κινδυνεύουν οι φιλήσυχοι ποδηλάτες από τα τανκς που θα πηγαινοέρχονταν στην Πατησίων κάθε τρεις και λίγο.
Πολύ μεγαλύτερο μέρος του λαού, βέβαια, απασχολεί το πρόβλημα των δημόσιων τηλεοπτικών συχνοτήτων, καθώς αυτό το πράγμα που πατάς «1», βλέπεις ΔΤ, πατάς «2», βλέπεις πάλι ΔΤ, πατάς «3», κι εκεί «ΔΤ», έχει καταντήσει κουραστικό. Το πλούσιο αρχειακό υλικό της ΥΕΝΕΔ θα μπορούσε να γεμίσει ώρες προγράμματος, ενώ ένα μουσικό κανάλι με στρατιωτικά εμβατήρια 24 ώρες το 24ωρο θα ήταν μία καινοτόμα λύση για την ψυχαγωγία των πολιτών.
Όσοι, πάντως, έχουν μία κάποια διορατικότητα στέκονται περισσότερο στα μακροπρόθεσμα οφέλη ενός πιθανού πραξικοπήματος. Όπως πολύ σωστά ανέφερε φίλος στο Facebook, μία χούντα θα μπορούσε μετά από λίγα χρόνια να οδηγήσει τον Καραμανλή στην επιστροφή από την αυτοεξορία στη Ραφήνα και το ΠΑΣΟΚ στα επίπεδα του 13%, όπως το ’74. Υπάρχει βέβαια ο προβληματισμός ενός άλλου φίλου, που έγραψε ότι με τον συγκεκριμένο Καραμανλή το δίλημμα «Καραμανλής ή τανκς» δεν έχει τόσο εύκολη απάντηση, καθώς όποιο από τα δύο και να σε πλακώσει θα γίνεις χαλκομανία.
ΥΓ. Καλή η πλάκα, αλλά ας κρατάμε και μια πισινή.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.