της Χριστίνας Πάντζου από την Εφ.Συν.
«Η βία κατά των γυναικών δεν θα αντιμετωπιστεί αν δεν την αναγνωρίσουμε κι ούτε θα τιμωρηθεί αν δεν την αποκαλύψουμε και στοιχειοθετήσουμε». Με αυτό το σκεπτικό μια ομάδα γυναικών αστυνομικών στη Βοσνία- Ερζεγοβίνη έφτιαξε δίκτυα συναδέλφων τους που ασχολούνται με την ενδελεχή διερεύνηση των σχετικών καταγγελιών και την άμεση παροχή βοήθειας σε κακοποιημένες γυναίκες.
Στόχος τους, καμία γυναίκα να μην έχει την τύχη θυμάτων όπως η Μέρι. Εμεινε εγκλωβισμένη επί δύο δεκαετίες με έναν άντρα τύραννο που έλεγχε κάθε της κίνηση αποκόβοντάς την από τους πάντες: της απαγόρευε να βγει, την κλείδωνε για να τον υπηρετεί, την ταπείνωνε και την ξυλοφόρτωνε.
Οταν κατάφερε να δραπετεύσει και να ζητήσει βοήθεια από την αστυνομία, απαξίωσαν την καταγγελία της ως ασήμαντη με έναν αστυνομικό να τη νουθετεί: «Και τι έγινε; Κι εγώ χαστουκίζω μερικές φορές τη γυναίκα μου για να στρώσει».
Η πρωτοβουλία αυτής της ομάδας γυναικών αστυνομικών στοχεύει στο να εγγυηθούν σε θύματα έμφυλης βίας σαν τη Μέρι έγκαιρη και αποτελεσματική βοήθεια και τιμωρία των δραστών, καταρτίζοντας αστυνομικούς και των δύο φύλων στο πώς να διαχειρίζονται αυτές τις υποθέσεις.
«Η οικογενειακή βία δεν αντιμετωπίζεται ως ένα αρκετά σοβαρό έγκλημα κι εμείς θέλουμε να αναδείξουμε πόσο σοβαρό είναι. Είναι ανεπίτρεπτο αστυνομικοί να συμβουλεύουν τις γυναίκες να επιστρέψουν στους βίαιους συζύγους τους, αξιολογώντας την οικογενειακή μονάδα ως σημαντικότερη από την ασφάλεια των θυμάτων», λέει η Σάνιο Σουμόνια, επικεφαλής της πρωτοβουλίας στη Σερβική Δημοκρατία, μια από τις δύο οντότητες της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης.
Το πιο ανησυχητικό, προσθέτει, είναι πως ενώ υπάρχουν νόμοι κατά της οικογενειακής βίας στη χώρα, ελάχιστα εφαρμόζονται, σπάνια εκδίδονται προστατευτικά μέτρα και η βοήθεια προς τα θύματα είναι σχεδόν ανύπαρκτη.
Τα προγράμματα κατάρτισης ξεκίνησαν το 2015 με τις γυναίκες αστυνομικούς να εκπαιδεύουν συναδέλφισσες και συναδέλφους τους από το πώς να υποδέχονται και να επικοινωνούν καλύτερα με τα θύματα και να τα παραπέμπουν σε εξειδικευμένα κέντρα στήριξης μέχρι το πώς να προχωρούν την έρευνα και την ανακριτική δουλειά.
Γιατί, όπως τονίζουν, αν οι αστυνομικοί δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους, δεν αναζητήσουν ίχνη βίας και στοιχεία κακοποίησης, δεν βρουν μάρτυρες έστω και έμμεσους, οι δικαστές έχουν απλά τη μαρτυρία του θύματος και συχνά την αμφισβητούν ως αναπόδεικτη.
Γι’ αυτό, λέει η Σουμόνια, «είναι εξαιρετικά σημαντικές οι εκθέσεις των αστυνομικών για να στοιχειοθετηθεί το έγκλημα και να απαγγελθούν κατηγορίες: καταγράφοντας από τα κλάματα ενός παιδιού μέχρι σπασμένα έπιπλα ή την ύπαρξη όπλων στο σπίτι (ακόμη κι αν δεν χρησιμοποιήθηκαν) και κάθε λεπτομέρεια που μπορεί να είναι χρήσιμη».
Ηδη στη χώρα δραστηριοποιούνται δύο τέτοια δίκτυα αστυνομικών, τα οποία συστάθηκαν με τη συνδρομή του Προγράμματος των Ηνωμένων Εθνών για την Ανάπτυξη (UNDP), έχοντας εκπαιδεύσει περισσότερες/ους από 1.000 αστυνομικούς.
Ενδεικτικό της επιτυχίας τους είναι πως στην Ομοσπονδία της Βοσνίας – Ερζεγοβίνης, την άλλη οντότητα της χώρας, ο αριθμός των καταγγελθέντων κρουσμάτων οικογενειακής βίας παραμένει σταθερός την τελευταία δεκαετία, αλλά ο αριθμός των συλλήψεων το 2018 αυξήθηκε κατά 46%.
Νόμιμα τα τεστ παρθενίας στις ΗΠΑ
Μόλις την περασμένη εβδομάδα κατατέθηκε σχέδιο νόμου, που χαρακτηρίστηκε ιστορικό από τις γυναικείες οργανώσεις της χώρας και προβλέπει την απαγόρευση των τεστ παρθενίας και την τιμωρία όσων γιατρών προβαίνουν σε αυτή την απαράδεκτη πρακτική.
Όχι στο κοινοβούλιο χωρών όπως το Αφγανιστάν ή το Μπανγκλαντές, συνήθεις υπόπτους για παραβιάσεις των δικαιωμάτων των γυναικών, οι οποίες έχουν ωστόσο απαγορεύσει διά νόμου αυτή την πρακτική από το 2018, αλλά στο Κογκρέσο της Καλιφόρνιας.
Γιατί όσο κι αν φαντάζει αδιανόητο, διανύουμε το 2020, αλλά στις Ηνωμένες Πολιτείες τα τεστ παρθενίας συνεχίζουν να είναι απόλυτα νόμιμα: δεν υπάρχουν ομοσπονδιακοί ή πολιτειακοί νόμοι που να απαγορεύουν την πρακτική ούτε σαφείς οδηγίες και κατευθύνσεις από τις ιατρικές ενώσεις για το πώς να αντιμετωπίσουν οι ιατροί σχετικά αιτήματα.
Πρόκειται για μια απογοητευτική πραγματικότητα που οφείλεται σε δύο κύριους λόγους, όπως εξηγεί στον Guardian η αρθρογράφος Αργουα Μαχντάουι: πρώτα η χώρα βρίθει φαλλοκρατών νομοθετών γνωστών για τη μισογυνία τους κι έπειτα είναι ένα άβολο θέμα για το οποίο δεν γίνεται δημόσια συζήτηση.
Έως τον περασμένο Νοέμβριο που ήρθε στη δημοσιότητα όταν ο ράπερ TI δήλωσε πως κάθε χρόνο πηγαίνει την κόρη του για τεστ παρθενίας, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων στα κοινωνικά δίκτυα. Και δύο νομοθετικές πρωτοβουλίες: την πρόσφατη της Καλιφόρνιας και στα τέλη του 2019 της Νέας Υόρκης, όπου συζητήθηκε νομοσχέδιο που θεωρεί κακούργημα την πρακτική, αλλά το κείμενο δεν έχει ακόμη εγκριθεί.
Τα τεστ παρθενίας είναι μια εξαιρετικά παρεμβατική και απόλυτα αντιεπιστημονική πρακτική που έχει τις ρίζες της στην πατριαρχική εμμονή με την «αγνότητα» των γυναικών.
Η παρθενία δεν είναι μια ιατρική συνθήκη, αλλά μια κοινωνική κατασκευή, όπως επισημαίνει και ο ΟΗΕ, τονίζοντας πως: «η κατάσταση του υμένα δεν είναι επαρκές δείγμα του αν ένα άτομο είχε σεξ και αυτά τα τεστ αποτελούν μια εντελώς άχρηστη ιατρικά και συχνά επώδυνη, ταπεινωτική και τραυματική πρακτική που πρέπει να τελειώνει».
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.