Τι πράγμα κι αυτό να μεγαλώνεις κι αντί να γαληνεύεις μέσα σου να νιώθεις πως κολυμπάς σε μια μανιασμένη θάλασσα με θυμούς και αδικημένες ζωές! Ως πότε θα στάζει αίμα ο κόσμος;
Ξυπνάω το πρωί κι έχω την αίσθηση πως όλη τη νύχτα έκανα ελεύθερη πτώση από πενταόροφη πολυκατοικία. Σκέφτομαι τους ανθρώπους που έχουν σκατά στο κεφάλι! Κλείνουν σχολεία, τραμπουκίζουν παιδιά, εκφοβίζουν γυναίκες, εύχονται «ψόφο» στους αλλοδαπούς, χλευάζουν ανάπηρους! Σε τι κόσμο ζω, μαμά;
Φαντάσου να αξιωθείς μια ανασκαφή! Να σκάψεις και να δεις ποιος είσαι, από πού ήρθες, ποιες πόρτες άνοιξες και ποιες έκλεισες για να φτάσεις εδώ αγέρωχος, αλώβητος και αγρίως επηρμένος. Κι ύστερα χέρια που ακουμπούν και θωπεύουν το χθες σα να αγκαλιάζουν παιδιά που γέννησαν οι αιώνες. Το παρελθόν πρέπει να γίνεται σκαλοπάτι να πατάς και να φεύγεις μπροστά γεμάτος φως. Να σέβεσαι τον άνθρωπο από όπου κι αν κατάγεται, ό,τι κι αν κουβαλά! Έχει ο καθένας την πραμάτεια του, την ιστορία του, το δισάκι του. Άνοιξε τα αυτιά να ακούσεις ιστορίες! Συναθροίσεις ανθρώπων σε οικογενειακά τραπέζια, γιορτές, γλέντια, χαρές, πανηγύρια, τραγούδια, φωνές! Είναι κι αυτοί σαν κι εσένα! Παντρεύονται, γεννούν παιδιά, αγαπούν τη ζωή! Κυρίως αυτό! Κι αντέχουν σε μια σκηνή που έχει μια τρύπα στην οροφή και μπαίνει χιόνι και παγώνουν τα πόδια τους, τα χέρια, το μυαλό! Μα η καρδιά μένει ζεστή και περιμένει και καρτερεί! Και οι γιαγιάδες λένε ιστορίες και παραμύθια για λύκους και τα παιδιά αντί να κοιμούνται σκεπασμένα με ζεστές κουβέρτες βλέπουν τους λύκους μπροστά τους έτοιμους να τα κατασπαράξουν. «Μη φοβάσαι, παιδάκι μου!»
Θεριά οι ανθρώποι δεν μπορούν
το φως να το σηκώσουν
δεν είναι η αλήθεια πιο χρυσή
απ’ την αλήθεια της σιωπής
χίλιες φορές να γεννηθείς
τόσες, τόσες θα σε σταυρώσουν
Πριν από λίγες ημέρες οι γιατροί χωρίς σύνορα δημοσίευσαν μια φωτογραφία ενός παιδιού που επί μέρες περπατούσε στα χιόνια και τα πόδια του έπαθαν κρυοπαγήματα. Λίγο αργότερα μέλη της Χρυσής Αυγής μπήκαν με τη βία σε ένα σχολείο στο Πέραμα για να εκφοβίσουν τον κόσμο που υποδέχτηκε τα προσφυγόπουλα.
Σωτήριο έτος 2017! Μας βρήκε με χιόνια, με πληγές κακοφορμισμένες, με καρδιές παγωμένες, με άδεια μυαλά, με φοβισμένες ψυχές! Είμαστε περαστικοί! Έχουμε μια σύμβαση ορισμένου χρόνου με τη ζωή. Περαστικοί και αναλώσιμοι! Ο κόσμος αυτός δε μας ανήκει! Κι έχουμε χρέος να δίνουμε το χέρι μας στον αδύναμο, να υπερασπιζόμαστε τον καταπιεσμένο, να απαλύνουμε τις πληγές ενός παιδιού που μεγάλωσε πριν από την ώρα του, που μάτωσαν τα πόδια του ψάχνοντας για πατρίδα!
Αν δεν μας συγκινεί αυτή η εικόνα, τότε θαρρώ πως το έργο μας σ’ αυτόν τον κόσμο τέλειωσε…
Υ.Γ Εγέρθητω δεν υπάρχει σε καμιά γραμματική. Το σωστό είναι εγερθήτω! Όχι ότι έχει καμιά σημασία. Έτσι κι αλλιώς η προστακτική δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη μου έγκλιση, μαλάκες!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.