Οι 7 ώρες έγιναν 8 ύστερα 9, 14, 16. Δούλευε ασταμάτητα. Δεν θυμόταν τι ήταν το διάλειμμα. Δεν θυμόταν τι ήταν ο ελεύθερος χρόνος ή τι σήμαινε η λέξη τεμπελιά.
Δούλευε ακατάπαυστα και σταθερά χωρίς παύσεις, χωρίς ανάσες, χωρίς ξεφυσήματα, χωρίς ενδιάμεσες κουβέντες. Τον διπλανό του δεν τον γνώριζε, αμυδρά λίγο το όνομά του. Δούλευε κι εκείνος καμιά φορά, αν και τον είχε παρατηρήσει που του ‘ριχνε κάτι συνθηματικές ματιές, σαν να προσπαθούσε να του πει κάτι. Συμπαθητικός φαινόταν, από αυτούς που θα ‘θελες να πεις καμιά κουβέντα, αλλά δεν είχε χρόνο για αυτά.
Τα χέρια του, τα πόδια του, το μυαλό του -όλο του το σώμα- ήταν προσκολλημένα στην δουλειά, σαν τον Τσάρλι Τσάπλιν σε μια από τις ταινίες του -«Μοντέρνοι Καιροί» ίσως λεγόταν- δεν θυμόταν, δεν είχε καιρό για ταινίες, για βιβλία, για βόλτες, για χάσιμο χρόνου. Οι ανάγκες -όποιες και να ήταν αυτές- είχαν παραμεριστεί, εξάλλου, δεν είχαν θέση στον χώρο εργασίας.
Ήταν το παράδειγμα του προϊστάμενου, του αφεντικού, της κυβέρνησης, της κοινωνίας. Αυτός που παίνευαν κάθε φορά «σαν αυτόν να γίνετε, τέλειοι, εργατικοί, υπάκουοι» λέγανε, «έτσι πρέπει να δουλεύουν όλοι για την ανάπτυξη, για να φύγουμε από την κρίση» λέγανε. Είχε διακριθεί, είχε παινευτεί, είχε τιμηθεί. Ήταν ο τέλειος άνθρωπος της κρίσης.
Κι όμως υπήρχαν στιγμές που το μυαλό του λειτουργούσε «παράνομα». Γιατί έκανε σκέψεις, έφερνε αναμνήσεις. Θυμόταν τις παλιότερες εποχές. Δεν ήταν πάντα έτσι τα πράγματα, δεν ήταν πάντα έτσι κι αυτός. Κάποτε σκεφτόταν, προβληματιζόταν, έβγαινε έξω και συζητούσε, αντιδρούσε… δούλευε αλλά αντιδρούσε. Κάποτε μιλούσε με τον δίπλα του, συζητούσαν για τα όνειρά τους, για την καθημερινότητά τους τότε που ήταν διαφορετική, τότε που οι ώρες ήταν 7 με διάλειμμα, με παύσεις, με αναπνοές, με σκέψεις. Ναι, κάποτε αυτό το μυαλό είχε σκέψεις, αυτές τις οποίες σκότωσε με τον καιρό, με το να κάνει υπομονή, με το να μην μιλάει, με το να υπακούει, με το να περιμένει πότε ο χαμογελαστός διπλανός του θα γυρνούσε να του λέγε «Τι περιμένουμε άνθρωπε;».
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.