Τα τραγούδια παίρνουν κάτι από την ψυχή μας, είπε κάποιος και έκλεισε τα μάτια του. Έμεινε ακίνητος και άρχισε να σιγοτραγουδάει: “Σ΄ αυτό τον τόπο όσοι αγαπούν τρώνε βρώμικο ψωμί… Σήκω ψυχή μου, δώσε ρεύμα, βάλε στα ρούχα σου φωτιά. Βάλε στα όργανα φωτιά”. Τότε άνοιξε τα μάτια του, σηκώθηκε, ήπιε την τελευταία γουλιά και έριξε με δύναμη το ποτήρι στο πάτωμα.
Χαμογέλασε ακούγοντας το γυαλί να γίνεται θρύψαλα και ρυθμικά χορεύοντας την μελωδία της ελευθερίας έβγαλε από την τσέπη του μία δεσμίδα χαρτονομίσματα. Έπιασε τον αναπτήρα του, τον άναψε και πλησίασε την φλόγα στην άκρη της δεσμίδας και τα χαρτονομίσματα άρπαξαν φωτιά. Πίσω από την σκιά της φλόγας, εκείνος γέλασε ανακουφισμένος και είπε:
“Μια ζωή δέσμιος για να κρατάω τούτη την δεσμίδα να μου δείχνει τάχα ότι έγινα σπουδαίος. Ένα μάτσο κάλπικα ‘ιδεώδη’ για να καταλάβω έχοντας πια άσπρα μαλλιά ότι ο άνθρωπος δεν έχει κάποιο σκοπό στην ζωή του. Νομίζει ότι έχει μέχρι να βρεθεί με άσπρα μαλλιά περιφέροντας την κενή ψυχή του σαν ένα κουφάρι στα στενά που αγάπησε κάποτε. Στα στενά που έδωσε όρκο για παντοτινό έρωτα, παντοτινή φιλία και παντοτινά όνειρα. Όλοι τρέχουμε για έναν αόριστο σκοπό φτωχοί ή πλούσιοι για να καταλήξουμε όλοι ανεξαιρέτως σε έναν γαμημένο απολογισμό που θα εκλιπαρεί να ανατρέξει σε στιγμές γλεντιών, μουσικής, ποτού και χορού.
Αυτά μένουν σε όλους. Αυτά μένουν σε όσους βάζουν στόχο τον σκοπό ξεχνώντας ανθρώπους, φίλους, έρωτες και γλέντια γιατί δεν προλαβαίνουν. Σίγουρα δεν προλαβαίνουν και τώρα να αναπληρώσουν το κενό. Μπορούν μόνο να κάψουν την γαμημένη τη δεσμίδα και να φωνάξουν ‘τουλάχιστον κατάλαβα ότι όλα ήταν ένα τίποτα. Αυτή η δεσμίδα είναι το απόλυτο τίποτα, μπροστά στα πάντα που είχε εκείνο το γλέντι τότε που χορεύαμε ιδρωμένοι χωρίς σταματημό, τότε που ρουφούσαμε το τσιγάρο λες και ήταν ο δυνατός μας έρωτας, τότε που παίρναμε μία μπύρα στο χέρι και τρέχαμε να βρούμε μέρος με θέα για να μιλήσουμε κάτω από τ’ αστέρια για τα όνειρά μας’, αλλά τα χρόνια δεν γυρνάνε πίσω.
Η συμβουλή μου λοιπόν -που θέλω να γνωρίζετε- λέει ότι ο περιβόητος σκοπός είναι μύθος. Χορέψτε, τραγουδήστε, πιείτε, διασκεδάστε και αφήστε την τσέπη σας αδειανή χωρίς δεσμίδες. Ξέρεις τι κατάρα είναι να κοιτάς μία δεσμίδα που χωράει στα χέρια σου;;; Αναρωτιέσαι, όλα αυτά, για κάτι τόσο μικρό; Όλα αυτά για αυτό το τίποτα; Όλα τίποτα για το τίποτα”.
Και μόλις τα είπε όλα αυτά, άρχισε να χορεύει ρυθμικά με πάθος την μελωδία της ελευθερίας. Εάν παρατηρούσες καλά θα έβλεπες ότι στο πρόσωπό του σχηματίστηκε ένα χαμόγελο που έδειχνε ότι νίκησε, που έδειχνε ότι ανακάλυψε τον σκοπό του. Ό,τι παίρνει κανείς μαζί του είναι στιγμές, συναισθήματα και σκέψεις. Κανείς δεν παίρνει μαζί του τα υλικά πλούτη, παρά μόνο τα ψυχικά.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.