Είναι γνωστό ότι τα μαγαζιά και οι επιχειρήσεις σε οποιαδήποτε τουριστική περιοχή περιμένουν πώς και πώς το καλοκαίρι για να πάρουν μία «βαθιά ανάσα». Ειδικά σε χωριά, που οι ντόπιοι κατά τη διάρκεια του χειμώνα δεν ξεπερνούν τις μερικές εκατοντάδες, οι ιδιοκτήτες προτιμούν να ανοίγουν το μαγαζί τους μόνο κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής σεζόν.
Πολλοί όμως προσπαθούν να βγάλουν τα έξοδα μιας ολόκληρης χρονιάς μέσα σε μοναχά τρεις μήνες, είτε φοροδιαφεύγοντας (οι αποδείξεις πλέον είναι είδος υπό εξαφάνιση), είτε ανεβάζοντας τις τιμές των προϊόντων τους στα ύψη, είτε εκμεταλλευόμενοι το «προσωρινό» προσωπικό τους. Το εύκολο θύμα για τον έλληνα-ιδιόκτητη, λοιπόν, είναι κάποιος μετανάστης-υπάλληλος.
Το «εμπόριο» από την Αθήνα
Η Ε., μετανάστης από τη Ρωσία, ζει τα τελευταία 14 χρόνια στην Ελλάδα. Στην επαρχία ήρθε πρώτη φορά να δουλέψει φέτος, καθώς στην Αθήνα δεν μπορούσε να βρει δουλειά. Μία γνωστή της, της μίλησε για ένα ιδιοκτήτη ενοικιαζόμενων δωματίων και μίας ταβέρνας, ο οποίος κάθε χρόνο αρέσκεται να «φέρνει» πολλές γυναίκες στο νησί ώστε να τις απασχολεί στις επιχειρήσεις του.
Βέβαια, ο ίδιος όχι μόνο συνηθίζει να τις κακο-πληρώνει αλλά πολλές από αυτές αφού τις περάσει από μία δοκιμαστική περίοδο -δίχως λεφτά- τις διώχνει καθώς δεν ανταποκρίθηκαν στις προσδοκίες του. Προσδοκίες που «πληρώνουν» το πολύ 20-30 ευρώ για παραπάνω από 12 ώρες εργασίας.
Η Ε. ήταν μία από αυτές, ικανή αλλά και με πολύ θάρρος, γεγονός που την έκανε είτε να φύγει, καθώς δεν άντεχε τις άθλιες συνθήκες εργασίας, είτε να απολυθεί από πολλές δουλειές στο νησί. Λίγοι είναι αυτοί που επιθυμούν έναν δυναμικό εργαζόμενο υπό τη δούλεψη τους.
«Εγώ ευτυχώς είχα κάποια λεφτά στην άκρη και έχω και ένα αυτοκίνητο ώστε να μετακινούμαι, κάποιες άλλες όμως ήρθαν στο νησί με τις τελευταίες τους οικονομίες. Αν τις διώξουν από τη δουλειά πώς θα καταφέρουν να γυρίσουν πίσω», μου αναφέρει μεταξύ πολλών άλλων. Στην Αθήνα ποτέ δεν είχε συναντήσει τέτοια εκμετάλλευση.
Η Ο. μετανάστης από την Ουκρανία, αν και ζούσε στην Αθήνα, το καλοκαίρι της αποφάσισε να το περάσει και αυτή σε μία επαρχιακή πόλη δουλεύοντας σε μία ταβέρνα. Το καθημερινό της ωράριο κυμαίνεται από 16-18 ώρες. Το πρωί καθαρίζει κάποια ενοικιαζόμενα δωμάτια, και από το μεσημέρι μέχρι τα μεσάνυχτα δουλεύει στη ταβέρνα. Εκεί έχει αναλάβει από το καθάρισμα μέχρι το μαγείρεμα και το πλύσιμο πιάτων και όλα αυτά για μόλις 25 ευρώ την ημέρα. Τα απογεύματα, μόλις ξεκλέψει λίγο χρόνο, μιλάει με τα παιδιά της στο Skype, τα οποία βρίσκονται στην Ουκρανία. Η ίδια είναι μόνη της στην Ελλάδα.
Τα δύο παραπάνω παραδείγματα, δυστυχώς, δεν είναι τα μοναδικά. Πολλοί μετανάστες, μη μπορώντας να βρουν δουλειά στην Αθήνα, καταφεύγουν σε κάποια επαρχιακή πόλη κατά τη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών. Οι ιδιοκτήτες όμως τους αντιμετωπίζουν ως εμπορεύματα, που αν κατά τη γνώμη τους είναι «ελαττωματικά», τα επιστρέφουν πίσω.
Το φαινόμενο αυτό βέβαια μπορεί να εξηγηθεί με πολλούς τρόπους. Η συνήθεια ενός μέσου νεοέλληνα -με κάποια εξουσία- να εκμεταλλεύεται οτιδήποτε μπορεί να του φανεί χρήσιμο σίγουρα φέρει ένα μερίδιο ευθύνης για τη συγκεκριμένη συμπεριφορά, αλλά σίγουρα δεν φταίει μόνο αυτό.
Όταν ακούς πολλά αφεντικά να κομπάζουν που απασχολούν αλλοδαπούς στην επιχείρησή τους υπονοώντας ότι τους κάνουν χάρη, σαν να είναι άνθρωποι δεύτερης κατηγορίας, τότε κατανοείς ότι ο ρατσισμός δεν έχει φθίνει ούτε στο ελάχιστο μέσα τους.
Όσο κάποιος σε ρωτάει πόσο μεροκάματο παίρνεις και ακούγοντας «20 ευρώ», η πρώτη του αντίδραση είναι «ούτε σε ένα Ρουμάνο δεν δίνουν τόσο λίγα» τόσο θα συνεχίζουν να εκμεταλλεύονται όσους δεν έχουν άλλη οικονομική διέξοδο. Με μόνη πρόθεση να κερδοσκοπήσουν εις βάρος κάποιων άλλων παριστάνοντας τα αφεντικά σε μία μεγάλη καρέκλα.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.