Του Στρατή Μπουρνάζου
Εδώ και λίγες ώρες στα σόσιαλ μίντια γίνεται πανηγύρι, με επίκεντρο τις… κότες. Αφετηρία, η απομάκρυνση του Κ. Μπαρμπαρούση από την Κ.Ο. της ΧΑ και οι δηλώσεις του ίδιου ότι “επ’ ουδενί είχε σκοπό να αμφισβητήσει τη συνταγματική νομιμότητα”! Και δικαίως γίνεται το πανηγύρι, αν θυμηθούμε την κοινοβουλευτική ομάδα της ΧΑ που εκείνη τη στιγμή χειροκροτούσε σύσσωμη τον Μπαρμπαρούση ή αναρωτηθούμε τίνι τρόπω μπορείς, προσηλωμένος στη συνταγματική νομιμότητα, να καλείς τον στρατό να πάρει το κεφάλι του ΠτΔ!
Πέρα όμως από την αποκάλυψη του ψοφοδεούς ήθους των ναζί, πέρα από το πώς ο λιονταρής που άφριζε μετατράπηκε μέσα σε λίγες ώρες σε θεματοφύλακα του Συντάγματος (μεγαχάχανο εδώ!!), η στάση αυτή μας δείχνει καθαρά κάτι ακόμα, πολύ σοβαρό: πώς η Χρυσή Αυγή όταν έχει απέναντί της τον νόμο και το κράτος μαζεύεται, ενώ γίνεται ασύδοτη –δολοφονικά ασύδοτη– όταν νιώθει ότι το κράτος την ανέχεται ή τη χαϊδεύει. Δεν είναι (μόνο) θέμα ψυχολογικό, θάρρους και χαρακτήρα· είναι και βαθύτερο πολιτικό ζήτημα, που μας δείχνει τα όρια του “αντισυστημισμού” της ΧΑ.
Ο αντισυστημισμός αυτός φτάνει μέχρι το κατούρημα του Χρ. Παππά έξω από τα γραφεία του MEGA ή ανάλογα σόου. Αλλιώς, αν η ΧΑ ήθελε να εμφανιστεί αντισυστημική, η σημερινή θα ήταν μια χρυσή ευκαιρία: θα επέμενε στη γραμμή Μπαρμπαρούση, θα κραύγαζε «οι προδότες στο Γουδί» και για τους αλήτες πολιτικούς, ο Μπαρμπαρούσης θα καθόταν να πάει φυλακή και να γίνει ήρωας, ξεσηκώνοντας τα πλήθη… Το ακριβώς αντίθετο: τρέχει σαν λαγός στην εθνική να μην τον πιάσει η αστυνομία, ανακαλεί, η ΧΑ τον θέτει εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας κλπ. κλπ.
H στάση αυτή μας δείχνει και πόσο λάθος ήταν η στάση και η ανησυχία (ευρύτατα διαδεδομένη και σε καλοπροαίρετους και κοντινούς μας ανθρώπους) ότι η ποινική δίωξη κατά της ΧΑ το 2013 μπορούσε να κάνει κακό επειδή θα… ηρωοποιούσε τη ΧΑ. Το αντίθετο, όχι μόνο δεν την ηρωοποίησε αλλά της κατάφερε σοβαρό πλήγμα· υπήρξε καθοριστικός παράγοντας να περιορίσει την εγκληματική της δράσης. Ο λόγος δεν είναι χαρακτηρολογικός (πόσο κότες είναι οι ναζί), αλλά βαθιά πολιτικός και ιστορικός. Στην Ελλάδα η άκρα Δεξιά, όλα τα μεταπολεμικά χρόνια, μπόρεσε να υπάρξει μόνο σε στενή σχέση με το κράτος. Ποτέ δεν ήταν αυτόνομη. Η σχέση ήταν πολλαπλή (σε επίπεδο προσώπων, ιδεών, μηχανισμών, οικονομική κ.ο.κ.), και από αυτή τη σχέση οι ακροδεξιοί –σε όλες τις ποικιλίες τους– αντλούσαν ισχύ: ισχύ πολιτική, υλική και συμβολική.
Το κόψιμο λοιπόν του συνδετικού ιστού (και ενίοτε ομφάλιου λώρου) με το κράτος όχι μόνο δεν οδηγεί στην «ηρωοποίηση» των χρυσαυγιτών, αλλά είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την αποδυνάμωσή τους. Το έγραψε λιτά, δραματικά και τόσο αληθινά, ο ανεκτίμητος σύντροφος Thanasis Kampagiannis στον οποίο τόσα οφείλουμε, στον αγώνα κατά των ναζί: «Αν δεν υπήρχε αναφορά για εκκίνηση ποινικής δίωξης του Μπαρμπαρούση, ακόμα βουλευτής της Χρυσής Αυγής θα ήταν. Αν αυτή ήταν η αντιμετώπιση εξαρχής, και όχι οι σαπουνοφουσκες περί “κόμματος” και “ελευθερίας ιδεών”, ο Παύλος Φύσσας θα ήταν ζωντανός».
*Εικόνα: Kότες από βρετανική γκραβούρα του 1869.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.